اسد بن خولید اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\{\{صحابه\}\}\n↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]↵\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]' به 'رده:مدخل رده:اعلام رده:اصحاب پیامبر')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط =  [[اسد بن خولید اسدی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[اسد بن خولید اسدی در تاریخ اسلامی]] </div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۰۴

مقدمه

وی فرزند خویلد از بنی اسد از جمله قبایل قریشی است[۱]. برخی او را نوه خویلد و برادرزاده حضرت خدیجه(ع) دانسته‌اند و مدخلی با نام «اسد بن اخی خدیجه» آورده‌اند[۲] و ابن منده در معرفة الصحابه و برخی، او را برادر خدیجه دانسته‌اند[۳].

از طرفی ابن حجر گوید: نسب‌شناسان برای حضرت خدیجه برادری غیر از «عوام» و «نوفل» ذکر نکرده‌اند[۴]. عوام در جاهلیت درگذشت[۵] و نوفل ملقب به اسد قریش[۶] در غزوه بدر همراه مشرکان به دست برادرزاده‌اش زبیر[۷] یا علی(ع) کشته شد[۸].

با توجه به این مطالب ابن حجر[۹] احتمال داده که اسد فرزند نوفل باشد، ولی می‌افزاید نسب شناسان این مطلب را نگفته‌اند. بنابراین و با توجه به روایتی که از او نقل شده باید اسد بن اخی خویلد صحیح باشد. وی از رسول خدا(ص) روایتی درباره نهی از معامله چیزی که نزد انسان نیست نقل کرده است[۱۰]. عقیلی این روایت را آورده و در اسناد آن اشکال کرده است[۱۱]؛ اگرچه این روایت از طریق دیگر هم نقل شده و می‌تواند ضعف را جبران کند.[۱۲]

منابع

پانویس

  1. ابونعیم، ج۱، ص۲۶۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۰۵.
  2. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۷۳؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۰۱؛ ذهبی، ج۱، ص۱۴.
  3. أبونعیم، ج۱، ص۲۶۸.
  4. ابن حجر، ج۱، ص۲۰۵.
  5. ابن حجر، ج۱، ص۲۰۵.
  6. مغلطای، ج۱، ص۶۲.
  7. ابن حجر، ج۱، ص۲۰۵.
  8. مغلطای، ج۱، ص۶۲.
  9. ابن حجر، ج۱، ص۲۰۵.
  10. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۷۳؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۰۱؛ ذهبی، ج۱، ص۱۴.
  11. ابن حجر، ج۱، ص۲۰۵.
  12. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اسد بن خولید اسدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۴۳.