لطائف‌ الاشارات (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'تاویل' به 'تأویل')
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات مجموعه کتاب
| عنوان پیشین =
| عنوان = لطائف‌ الاشارات
| عنوان = لطائف‌ الاشارات
| عنوان پسین =
| عنوان اصلی =  
| عنوان اصلی =  
| تصویر = IM009805.jpg
| تصویر = IM009805.jpg
خط ۶: خط ۸:
| از مجموعه =  
| از مجموعه =  
| زبان = عربی
| زبان = عربی
| زبان اصلی =
| زبان اصلی =  
| نویسنده =[[ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری]]
| نویسنده =[[ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری]]
| نویسندگان =  
| نویسندگان =  
| تحقیق یا تدوین =
| تحقیق یا تدوین =  
| زیر نظر =  
| زیر نظر =  
| به کوشش =
| به کوشش =  
| مترجم =
| مترجم =  
| مترجمان =
| مترجمان =  
| ویراستار =
| ویراستار =  
| ویراستاران =
| ویراستاران =  
| موضوع =  
| موضوع =  
| مذهب =  
| مذهب =  
| ناشر = [[انتشارات دارالکتب العلمية]]
| ناشر = دارالکتب العلمية
| به همت =
| به همت =  
| وابسته به =  
| وابسته به =  
| محل نشر = بیروت، لبنان
| محل نشر = بیروت، لبنان
| سال نشر =   ۱۴۲۰ق، ۱۳۷۸ش
| سال نشر = ۱۴۲۰ ق
| تعداد جلد = ۳
| تعداد جلد = ۳
| تعداد صفحات =  
| فهرست جلدها =  
| شابک =
| شابک =  
| شماره ملی =  
| شماره ملی =  
}}
}}
خط ۳۱: خط ۳۳:


== دربارهٔ کتاب ==
== دربارهٔ کتاب ==
در معرفی این کتاب آمده است: «این اثر [[عرفانی]] [[قرآنی]] حاصل بهره‌مندی قشیری از [[فیض]] استادش [[ابوعلی دقاق]] و ورود او به جرگه [[اهل]] تحقیق و ارباب [[معرفت]] می‌باشد. وی تکیه اساسی خود را در [[تفسیر اشاری]]، بر روی عنصر [[تهذیب نفس]] به عنوان مهمترین عنصر در [[درک]] اشارات و لطائف قرآنی متمرکز می‌کند. وی در روش خود به [[عقل]] [[اعتماد]] کامل ندارد. وی اتکا به عقل را در مراحل اولیه تصحیح [[ایمان]] ضروری می‌داند ولی درک [[معارف]] بلند و لطایف و اشارات [[وحی]] را، به چیزی بالاتر از آن نیازمند می‌داند. قشیری خود را ملتزم به [[نص قرآنی]] دانسته و به آن به دیده اعتبار و [[تقدیس]] نگریسته است. در تبیین اشارات و لطایف قرآنی تکیه گاه این [[تفسیر]] [[تاویل]] عرفانی است. اگر هم در موردی، روایتی از [[پیامبر]]{{صل}}‌ یا دیگران ذکر می‌شود بندرت نام [[راوی]] را می‌آورد. در نقل اقوال [[عارفان]] نیز به همین شیوه است. در مواردی به [[شان نزول]] پرداخته که در نقل آنها چندین قول را بیان کرده است. خلاصه دامنه نقل‌گرایی در این اثر بسیار محدود است. وی در استخراج اشارات قرآنی از [[ادبیات]] فراوان بهره گرفته و این مسئله [[مبین]] آمیختگی [[عرفان]] و ادبیات در این تفسیر است. ذوق ادبی به کار گرفته شده در این تفسیر، بر مبنای اصول لغت، اشتقاق و [[اعراب]] و [[بلاغت]] [[استوار]] است. وی بر این [[باور]] است که [[قرآن]] قبل از هر چیز [[کتاب هدایت]] و [[معجزه]] پیامبر است و اعراب در برخورد با آن دچار [[حیرت]] و اعجاب می‌شوند. [[کوشش]] و اهتمام او بر آن است که در تفسیر خود گوشه‌ای از این جنبه‌های ادبی و اعجازی را با بهره‌گیری از اسلوب زیبای خود قرآن ارائه نماید. وی در تفسیر به اشعار [[عربی]] و امثال نیز استناد می‌کند»<ref name=p1></ref>
در معرفی این کتاب آمده است: «این اثر [[عرفانی]] [[قرآنی]] حاصل بهره‌مندی قشیری از [[فیض]] استادش [[ابوعلی دقاق]] و ورود او به جرگه [[اهل]] تحقیق و ارباب [[معرفت]] می‌باشد. وی تکیه اساسی خود را در [[تفسیر اشاری]]، بر روی عنصر [[تهذیب نفس]] به عنوان مهمترین عنصر در [[درک]] اشارات و لطائف قرآنی متمرکز می‌کند. وی در روش خود به [[عقل]] [[اعتماد]] کامل ندارد. وی اتکا به عقل را در مراحل اولیه تصحیح [[ایمان]] ضروری می‌داند ولی درک [[معارف]] بلند و لطایف و اشارات [[وحی]] را، به چیزی بالاتر از آن نیازمند می‌داند. قشیری خود را ملتزم به [[نص قرآنی]] دانسته و به آن به دیده اعتبار و [[تقدیس]] نگریسته است. در تبیین اشارات و لطایف قرآنی تکیه گاه این [[تفسیر]] [[تأویل]] عرفانی است. اگر هم در موردی، روایتی از [[پیامبر]] {{صل}}‌ یا دیگران ذکر می‌شود بندرت نام [[راوی]] را می‌آورد. در نقل اقوال [[عارفان]] نیز به همین شیوه است. در مواردی به [[شأن نزول]] پرداخته که در نقل آنها چندین قول را بیان کرده است. خلاصه دامنه نقل‌گرایی در این اثر بسیار محدود است. وی در استخراج اشارات قرآنی از [[ادبیات]] فراوان بهره گرفته و این مسئله [[مبین]] آمیختگی [[عرفان]] و ادبیات در این تفسیر است. ذوق ادبی به کار گرفته شده در این تفسیر، بر مبنای اصول لغت، اشتقاق و [[اعراب]] و [[بلاغت]] [[استوار]] است. وی بر این [[باور]] است که [[قرآن]] قبل از هر چیز [[کتاب هدایت]] و [[معجزه]] پیامبر است و اعراب در برخورد با آن دچار [[حیرت]] و اعجاب می‌شوند. [[کوشش]] و اهتمام او بر آن است که در تفسیر خود گوشه‌ای از این جنبه‌های ادبی و اعجازی را با بهره‌گیری از اسلوب زیبای خود قرآن ارائه نماید. وی در تفسیر به اشعار [[عربی]] و امثال نیز استناد می‌کند»<ref name=p1></ref>


== فهرست کتاب ==
== فهرست کتاب ==
خط ۴۰: خط ۴۲:
| پدیدآورنده کتاب = ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری}}
| پدیدآورنده کتاب = ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری}}


==دریافت متن کتاب==
== دریافت متن ==
* [https://lib.eshia.ir/41782/1/3 دریافت متن دیجیتال کتاب از کتابخانه مدرسه فقاهت]
* [https://lib.eshia.ir/41782/1/3 دریافت متن دیجیتال کتاب از کتابخانه مدرسه فقاهت]
* [https://noorlib.ir/book/view/2093?viewType=html دریافت متن PDF کتاب از کتابخانه نور]
* [https://noorlib.ir/book/view/2093?viewType=html دریافت متن PDF کتاب از کتابخانه نور]
خط ۵۰: خط ۵۲:


[[رده:کتاب]]
[[رده:کتاب]]
[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]
[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت به زبان عربی]]
[[رده:کتاب‌شناسی دانشنامه مجازی امامت و ولایت به زبان عربی]]
[[رده:کتاب‌های ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری]]
[[رده:کتاب‌های ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری]]
[[رده:آثار ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری]]
[[رده:آثار ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری]]
[[رده:کتاب‌شناسی امامت سه جلدی]]
[[رده:کتاب‌شناسی امامت با تعداد صفحات بیش از ۳۰۰]]
[[رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های امامت منتشر‌شده در ۱۳۷۸]]
[[رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های امامت انتشارات دارالکتب العلمية]]
[[رده:کتاب‌های دارای چکیده]]
[[رده:کتاب‌های دارای چکیده]]
[[رده:کتاب‌های فاقد فهرست]]
[[رده:کتاب‌های فاقد فهرست]]
[[رده:کتاب‌های دارای متن دیجیتال]]
[[رده:کتاب‌های دارای متن دیجیتال]]
[[رده:کتاب‌های دارای متن PDF]]
[[رده:کتاب‌های دارای متن PDF]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۵

لطائف‌ الاشارات
زبانعربی
نویسندهابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری
ناشرانتشارات دارالکتب العلمية
محل نشربیروت، لبنان
سال نشر۱۴۲۰ ق، ۱۳۷۹ ش
تعداد جلد۳
فهرست جلدهاجلد اول، جلد دوم، جلد سوم

لطائف‌ الاشارات کتابی است به زبان عربی که مشتمل بر تأویل و تفسیر قرآن کریم می‌‏باشد. این کتاب اثر ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری است و انتشارات دارالکتب العلمية انتشار آن را به عهده داشته‌ است.[۱]

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «این اثر عرفانی قرآنی حاصل بهره‌مندی قشیری از فیض استادش ابوعلی دقاق و ورود او به جرگه اهل تحقیق و ارباب معرفت می‌باشد. وی تکیه اساسی خود را در تفسیر اشاری، بر روی عنصر تهذیب نفس به عنوان مهمترین عنصر در درک اشارات و لطائف قرآنی متمرکز می‌کند. وی در روش خود به عقل اعتماد کامل ندارد. وی اتکا به عقل را در مراحل اولیه تصحیح ایمان ضروری می‌داند ولی درک معارف بلند و لطایف و اشارات وحی را، به چیزی بالاتر از آن نیازمند می‌داند. قشیری خود را ملتزم به نص قرآنی دانسته و به آن به دیده اعتبار و تقدیس نگریسته است. در تبیین اشارات و لطایف قرآنی تکیه گاه این تفسیر تأویل عرفانی است. اگر هم در موردی، روایتی از پیامبر (ص)‌ یا دیگران ذکر می‌شود بندرت نام راوی را می‌آورد. در نقل اقوال عارفان نیز به همین شیوه است. در مواردی به شأن نزول پرداخته که در نقل آنها چندین قول را بیان کرده است. خلاصه دامنه نقل‌گرایی در این اثر بسیار محدود است. وی در استخراج اشارات قرآنی از ادبیات فراوان بهره گرفته و این مسئله مبین آمیختگی عرفان و ادبیات در این تفسیر است. ذوق ادبی به کار گرفته شده در این تفسیر، بر مبنای اصول لغت، اشتقاق و اعراب و بلاغت استوار است. وی بر این باور است که قرآن قبل از هر چیز کتاب هدایت و معجزه پیامبر است و اعراب در برخورد با آن دچار حیرت و اعجاب می‌شوند. کوشش و اهتمام او بر آن است که در تفسیر خود گوشه‌ای از این جنبه‌های ادبی و اعجازی را با بهره‌گیری از اسلوب زیبای خود قرآن ارائه نماید. وی در تفسیر به اشعار عربی و امثال نیز استناد می‌کند»[۱]

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورنده

ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری
ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری صوفی، فیلسوف و مفسّر عربی ایرانی در سدهٔ پنجم هجری. (متولد ۳۷۴ ق و متوفای ۴۶۵ق)، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: «ابوالقاسم الیمانی»، «ابوعلی دقّاق»، «ابوبکر محمد بن ابوبکر طوسی»، «ابوبکر بن فورک» و «ابواسحاق ابراهیم بن اسفراینی» به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «التحبیر فی التذکیر»، «عیون الاجوبة فی اصول الاسئله»، «رساله قشیریه» و «لطائف‌ الاشارات» برخی از این آثار است[۲]

دریافت متن

پانویس