اراضی طوع: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اراضی طوع در قرآن]] - [[اراضی طوع در حدیث]] - [[اراضی طوع در فقه اسلامی]] - [[اراضی طوع در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = اراضی طوع (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
اراضی طوع، در [[فقه سیاسی اسلام]]، به زمین‌هایی اطلاق می‌شد که مالکان آن به میل خود [[اسلام]] آورده و مالکیت‌شان را نسبت به آن [[اراضی]]، [[حفظ]] کرده باشند<ref>الخراج، ص۵۰؛ الکافی، ص۲۶۰؛ النهایة فی مجرد الفقه والفتاوی، ص۴۱۹ و ۱۹۴؛ مبسوط، ج۱، ص۲۳۴؛ مسالک، ج۳، ص۵۸.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۲۷.</ref>.
اراضی طوع، در [[فقه سیاسی اسلام]]، به زمین‌هایی اطلاق می‌شد که مالکان آن به میل خود [[اسلام]] آورده و مالکیت‌شان را نسبت به آن [[اراضی]]، [[حفظ]] کرده باشند<ref>الخراج، ص۵۰؛ الکافی، ص۲۶۰؛ النهایة فی مجرد الفقه والفتاوی، ص۴۱۹ و ۱۹۴؛ مبسوط، ج۱، ص۲۳۴؛ مسالک، ج۳، ص۵۸.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۲۷.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
#[[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۲: خط ۱۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:اراضی طوع]]
[[رده:اصطلاحات فقهی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۱

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

اراضی طوع، در فقه سیاسی اسلام، به زمین‌هایی اطلاق می‌شد که مالکان آن به میل خود اسلام آورده و مالکیت‌شان را نسبت به آن اراضی، حفظ کرده باشند[۱][۲].

منابع

پانویس

  1. الخراج، ص۵۰؛ الکافی، ص۲۶۰؛ النهایة فی مجرد الفقه والفتاوی، ص۴۱۹ و ۱۹۴؛ مبسوط، ج۱، ص۲۳۴؛ مسالک، ج۳، ص۵۸.
  2. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۲۷.