دولت حضرموت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[دولت‌های عرب جاهلی]]''' است.</div>
| موضوع مرتبط = دولت‌های عرب جاهلی
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
این [[دولت]] از معاصران [[دولت]] معین و به قولی تابع معینیان به شمار می‌آید. این [[دولت]] با مرکزیت «شبوه»<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۷.</ref> از اواسط [[قرن پنجم]] قبل از میلاد تا اواخر [[قرن اول]] میلادی برقرار بوده است<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۵.</ref>.
این [[دولت]] از معاصران [[دولت]] معین و به قولی تابع معینیان به شمار می‌آید. این [[دولت]] با مرکزیت «شبوه»<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۷.</ref> از اواسط [[قرن پنجم]] قبل از میلاد تا اواخر [[قرن اول]] میلادی برقرار بوده است<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۵.</ref>.


حضرموت در زمان «شمریرعش» به سرزمین [[حمیریان]] اضافه شد<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۴۹.</ref>. شمریرعش آخرین [[حاکم]] حضرموت به نام «شرح ایل» را کنار زد. شرح ایل، حاکمی نیمه مستقل و تحت [[حمایت]] شمریرعش بود. از کتیبه‌های به دست آمده، نام شمریرعش، وذی‌ریدان، حضرموت و یمنات، در کنار اسم «شرح ایل» آخرین شاه حضرموت آمده است. این امر نشان می‌دهد که [[حکومت]] حضرموت تا بعد از میلاد نیز ادامه داشته است.ذکر [[لقب]] «[[ملک]]» برای شرح ایل، گویای این مطلب است که [[حکام]] شهرهای حضرموت تا آن زمان، [[حکومتی]] مستقل داشته‌اند<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۳.</ref>.
حضرموت در زمان «شمریرعش» به سرزمین [[حمیریان]] اضافه شد<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۴۹.</ref>. شمریرعش آخرین [[حاکم]] حضرموت به نام «شرح ایل» را کنار زد. شرح ایل، حاکمی نیمه مستقل و تحت [[حمایت]] شمریرعش بود. از کتیبه‌های به دست آمده، نام شمریرعش، وذی‌ریدان، حضرموت و یمنات، در کنار اسم «شرح ایل» آخرین شاه حضرموت آمده است. این امر نشان می‌دهد که [[حکومت]] حضرموت تا بعد از میلاد نیز ادامه داشته است. ذکر [[لقب]] «[[ملک]]» برای شرح ایل، گویای این مطلب است که [[حکام]] شهرهای حضرموت تا آن زمان، [[حکومتی]] مستقل داشته‌اند<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۳.</ref>.


از شهرهای مهم این [[حکومت]]، علاوه بر پایتختشان «شبوه»، می‌توان به انود، عقله و میفعه اشاره کرد<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۷-۱۶۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[دولت‌های عرب جاهلی ۱ (مقاله)|دولت‌های عرب جاهلی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۶۷-۳۶۸.</ref>.
از شهرهای مهم این [[حکومت]]، علاوه بر پایتختشان «شبوه»، می‌توان به انود، عقله و میفعه اشاره کرد<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۷-۱۶۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[دولت‌های عرب جاهلی ۱ (مقاله)|دولت‌های عرب جاهلی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۶۷-۳۶۸.</ref>.

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۹

مقدمه

این دولت از معاصران دولت معین و به قولی تابع معینیان به شمار می‌آید. این دولت با مرکزیت «شبوه»[۱] از اواسط قرن پنجم قبل از میلاد تا اواخر قرن اول میلادی برقرار بوده است[۲].

حضرموت در زمان «شمریرعش» به سرزمین حمیریان اضافه شد[۳]. شمریرعش آخرین حاکم حضرموت به نام «شرح ایل» را کنار زد. شرح ایل، حاکمی نیمه مستقل و تحت حمایت شمریرعش بود. از کتیبه‌های به دست آمده، نام شمریرعش، وذی‌ریدان، حضرموت و یمنات، در کنار اسم «شرح ایل» آخرین شاه حضرموت آمده است. این امر نشان می‌دهد که حکومت حضرموت تا بعد از میلاد نیز ادامه داشته است. ذکر لقب «ملک» برای شرح ایل، گویای این مطلب است که حکام شهرهای حضرموت تا آن زمان، حکومتی مستقل داشته‌اند[۴].

از شهرهای مهم این حکومت، علاوه بر پایتختشان «شبوه»، می‌توان به انود، عقله و میفعه اشاره کرد[۵][۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۷.
  2. جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۵.
  3. جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۴۹.
  4. جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۳.
  5. جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۲، ص۱۵۷-۱۶۰.
  6. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، دولت‌های عرب جاهلی، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۶۷-۳۶۸.