فئه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[جماعت]] رها شده و جدا شده از [[مردم]] با برنامه‌های مقرر و ضوابط مشخص<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۲-۱۳.</ref>، جماعت پشت به‌هم داده و معاضد یکدیگر<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۵۰.</ref>، جماعتی از مردم<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۱۲۷.</ref>. | [[جماعت]] رها شده و جدا شده از [[مردم]] با برنامه‌های مقرر و ضوابط مشخص<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۲-۱۳.</ref>، جماعت پشت به‌هم داده و معاضد یکدیگر<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۵۰.</ref>، جماعتی از مردم<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۱۲۷.</ref>. | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۵
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
جماعت رها شده و جدا شده از مردم با برنامه‌های مقرر و ضوابط مشخص[۱]، جماعت پشت به‌هم داده و معاضد یکدیگر[۲]، جماعتی از مردم[۳].
كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ
[۴].
در قرآن کریم کلمه فئة بر جماعتی که برای جنگ و کارزار آماده شده‌اند، اطلاق شده[۵] و از اصطلاحاتی است که در قرآن کریم برای اشاره به گروه یا جمعیتی متشکل وارد شده است.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۲-۱۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۵۰.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۱۲۷.
- ↑ «بسا گروهی اندک بر گروهی بسیار به اذن خداوند، پیروز شده است» سوره بقره، آیه ۲۴۹.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۳، ص۹۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۵۱.