نامۀ ۵۷ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
* [[امام]] {{ع}} وقتی خبر عزیمت [[یاران]] [[جمل]] را از [[مکه]] به سمت [[بصره]] شنید و از [[نیت]] آن‌ها [[آگاهی]] یافت، به همراه عده‌ای از [[یاران]] و برای [[مذاکره]] و بازداشتن آن‌ها از [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که [[امام]] به منطقه [[رَبَذه]] رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به [[بصره]] [[آگاهی]] یافت و در نامه‌ای به [[کوفیان]] از آن‌ها برای [[یاری]] [[حق]] [[یاری]] طلبید. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ ق است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
[[امام]] {{ع}} وقتی خبر عزیمت [[یاران]] [[جمل]] را از [[مکه]] به سمت [[بصره]] شنید و از [[نیت]] آن‌ها [[آگاهی]] یافت، به همراه عده‌ای از [[یاران]] و برای [[مذاکره]] و بازداشتن آن‌ها از [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که [[امام]] به منطقه [[رَبَذه]] رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به [[بصره]] [[آگاهی]] یافت و در نامه‌ای به [[کوفیان]] از آن‌ها برای [[یاری]] [[حق]] [[یاری]] طلبید. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ ق است.
==فرازی از [[نامه]]==
 
*اما بعد، من از [[جایگاه]] قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من [[تجاوز]] شده. در هر صورت من [[خدا]] را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه [[حق]] وادارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
== فرازی از [[نامه]] ==
اما بعد، من از [[جایگاه]] قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من [[تجاوز]] شده. در هر صورت من [[خدا]] را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه [[حق]] وادارند<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۸۰۲.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۴: خط ۲۰:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:امام علی]]
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۰

مقدمه

امام (ع) وقتی خبر عزیمت یاران جمل را از مکه به سمت بصره شنید و از نیت آن‌ها آگاهی یافت، به همراه عده‌ای از یاران و برای مذاکره و بازداشتن آن‌ها از جنگ و خون‌ریزی به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که امام به منطقه رَبَذه رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به بصره آگاهی یافت و در نامه‌ای به کوفیان از آن‌ها برای یاری حق یاری طلبید. زمان صدور نامه سال ۳۶ ق است.

فرازی از نامه

اما بعد، من از جایگاه قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من تجاوز شده. در هر صورت من خدا را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه حق وادارند[۱].

منابع

پانویس