روضة الشهدا (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '| تعداد جلد = ↵|' به '|') |
جز (جایگزینی متن - '-،' به '-') |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان پیشین = | |||
| عنوان = روضة الشهدا | | عنوان = روضة الشهدا | ||
| عنوان پسین = | |||
| شماره جلد = | |||
| عنوان اصلی = | | عنوان اصلی = | ||
| تصویر = 14002.jpg | | تصویر = 14002.jpg | ||
| خط ۱۸: | خط ۲۱: | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| مذهب = شیعه | | مذهب = شیعه | ||
| ناشر = | | ناشر = نوید اسلام | ||
| به همت = | | به همت = | ||
| وابسته به = | | وابسته به = | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۳: | ||
== دربارهٔ کتاب == | == دربارهٔ کتاب == | ||
[[کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی]] مبتکر سبک قصه‌پردازی و پردازش پندگونه از وقایع [[تاریخی]] است. او که [[سنی]] یا [[شیعه]] بودنش معلوم نیست، شیفته [[اهل بیت]]{{عم}} بود و برای جذب [[عوام]]، حوادث تاریخی و به‌ویژه [[حادثه عاشورا]] را با نثری دل‌پسند به داستان در آورد و در این میان، مطالب معتبر و غیر معتبر و مستند و بدون [[سند]] را با هم در آمیخت. تازگی سبک، [[فارسی]] بودن و نیز [[انگیزه]] مؤلف برای خوانده شدن کتابش در مجالس [[عزا]]، موجب شد که کتاب کاشفی، نه یک اثر تاریخی، بلکه یک اثر [[تبلیغی]] و حتی تخیلی، شمرده شود. | [[کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی]] مبتکر سبک قصه‌پردازی و پردازش پندگونه از وقایع [[تاریخی]] است. او که [[سنی]] یا [[شیعه]] بودنش معلوم نیست، شیفته [[اهل بیت]] {{عم}} بود و برای جذب [[عوام]]، حوادث تاریخی و به‌ویژه [[حادثه عاشورا]] را با نثری دل‌پسند به داستان در آورد و در این میان، مطالب معتبر و غیر معتبر و مستند و بدون [[سند]] را با هم در آمیخت. تازگی سبک، [[فارسی]] بودن و نیز [[انگیزه]] مؤلف برای خوانده شدن کتابش در مجالس [[عزا]]، موجب شد که کتاب کاشفی، نه یک اثر تاریخی، بلکه یک اثر [[تبلیغی]] و حتی تخیلی، شمرده شود. | ||
متأسفانه عدم توجه به این مطلب و قرائت و استنساخ چندین باره آن - تا آنجا که سخنرانان مجالس [[سوگواری امام حسین]]{{ع}} را، «روضه‌خوان» نامیدند - | متأسفانه عدم توجه به این مطلب و قرائت و استنساخ چندین باره آن - تا آنجا که سخنرانان مجالس [[سوگواری امام حسین]] {{ع}} را، «روضه‌خوان» نامیدند - زمینه ورود بسیاری از اطلاعات نادرست این کتاب را به [[فرهنگ عاشورا]] فراهم ساخت و در موارد متعددی، «زبان حال»، [[جانشین]] «زبان قال» حماسه‌سرایان [[کربلا]] گشت. | ||
مصحح و حاشیه‌نگار کتاب، [[علامه]] میرزا [[ابوالحسن شعرانی]]، نیز در مقدمه‌اش بر کتاب، به این موضوع، اشاره کرده است: از نقل [[ضعیف]] در [[روضة الشهدا]]، [[عجب]] نباید داشت؛ چون در ادای مقصود واعظ، [[قوی]] است، اگر چه برای مقصود [[مورخ]]، کافی نیست<ref>روضة الشهدا، ص۶ (مقدمه).</ref>. پیش از شعرانی نیز، میرزا [[عبدالله اَفَندی]]، همکار عالم و کتاب‌شناس [[علامه مجلسی]]، اکثر [[روایات]] این کتاب و بلکه همه آن را مأخوذ از کتب غیر مشهور و غیر قابل [[اعتماد]] دانسته است<ref>ریاض العلماء، ج۲، ص۱۹۰.</ref>. علامه [[سید محسن امین عاملی]] نیز این سخن را [[تأیید]] نموده است<ref>أعیان الشیعة، ج۶، ص۱۲۲.</ref>. [[محدث نوری]]، برخی گزارش‌های کتاب را بدون پشتوانه تاریخی خوانده<ref>لؤلؤ و مرجان، ص۲۸۷ - ۲۸۸.</ref> و [[شهید مطهری]]، آن را پُر از [[دروغ]]، و تألیف و نشر این کتاب را مانع مراجعه به منابع اصلی و مطالعه[[تاریخ]] [[واقعی]] [[امام حسین]]{{ع}} دانسته است<ref>حماسه حسینی، ج۱، ص۵۴.</ref>. [[شهید]] [[سید محمد علی قاضی طباطبایی]] نیز مطالب آن را به جهت [[تعارض]] با [[مقاتل]] معتبر، بی‌ارزش و از درجه اعتبار، ساقط می‌داند<ref>تحقیق درباره اولْ اربعین حضرت سید الشهدا{{ع}}، ص۶۶.</ref>. نمونه‌های متعددی از [[اخبار]] غیر قابل [[باور]] را می‌توان در جای جای این کتاب دید<ref>مانند: بیست و دو هزار زخم در پیکر امام حسین{{ع}} (روضة الشهدا، ص۶۰)، چسبیدن سر به تنه فرزندان مسلم بن عقیل (ص ۲۴۱)، حضور هاشم مرقال (هاشم بن عتبة) در کربلا (ص ۳۰۰)، قصه زعفر جنی (ص ۳۴۶) و عروسی قاسم (ص ۳۲۱).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص:۳۶- ۳۷.</ref> | مصحح و حاشیه‌نگار کتاب، [[علامه]] میرزا [[ابوالحسن شعرانی]]، نیز در مقدمه‌اش بر کتاب، به این موضوع، اشاره کرده است: از نقل [[ضعیف]] در [[روضة الشهدا]]، [[عجب]] نباید داشت؛ چون در ادای مقصود واعظ، [[قوی]] است، اگر چه برای مقصود [[مورخ]]، کافی نیست<ref>روضة الشهدا، ص۶ (مقدمه).</ref>. پیش از شعرانی نیز، میرزا [[عبدالله اَفَندی]]، همکار عالم و کتاب‌شناس [[علامه مجلسی]]، اکثر [[روایات]] این کتاب و بلکه همه آن را مأخوذ از کتب غیر مشهور و غیر قابل [[اعتماد]] دانسته است<ref>ریاض العلماء، ج۲، ص۱۹۰.</ref>. علامه [[سید محسن امین عاملی]] نیز این سخن را [[تأیید]] نموده است<ref>أعیان الشیعة، ج۶، ص۱۲۲.</ref>. [[محدث نوری]]، برخی گزارش‌های کتاب را بدون پشتوانه تاریخی خوانده<ref>لؤلؤ و مرجان، ص۲۸۷ - ۲۸۸.</ref> و [[شهید مطهری]]، آن را پُر از [[دروغ]]، و تألیف و نشر این کتاب را مانع مراجعه به منابع اصلی و مطالعه[[تاریخ]] [[واقعی]] [[امام حسین]] {{ع}} دانسته است<ref>حماسه حسینی، ج۱، ص۵۴.</ref>. [[شهید]] [[سید محمد علی قاضی طباطبایی]] نیز مطالب آن را به جهت [[تعارض]] با [[مقاتل]] معتبر، بی‌ارزش و از درجه اعتبار، ساقط می‌داند<ref>تحقیق درباره اولْ اربعین حضرت سید الشهدا {{ع}}، ص۶۶.</ref>. نمونه‌های متعددی از [[اخبار]] غیر قابل [[باور]] را می‌توان در جای جای این کتاب دید<ref>مانند: بیست و دو هزار زخم در پیکر امام حسین {{ع}} (روضة الشهدا، ص۶۰)، چسبیدن سر به تنه فرزندان مسلم بن عقیل (ص ۲۴۱)، حضور هاشم مرقال (هاشم بن عتبة) در کربلا (ص ۳۰۰)، قصه زعفر جنی (ص ۳۴۶) و عروسی قاسم (ص ۳۲۱).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص:۳۶- ۳۷.</ref> | ||
== فهرست کتاب == | == فهرست کتاب == | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۶: | ||
| پدیدآورنده کتاب = حسین واعظ کاشفی}} | | پدیدآورنده کتاب = حسین واعظ کاشفی}} | ||
==طرح جلد دیگر کتاب== | == طرح جلد دیگر کتاب == | ||
{{Gallery | {{Gallery | ||
|title= | |title= | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸
| روضة الشهدا | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | حسین واعظ کاشفی |
| مذهب | شیعه |
| ناشر | انتشارات نوید اسلام |
| محل نشر | قم، ایران |
| سال نشر | ۱۳۸۲ ش |
| تعداد صفحه | ۵۹۰ |
| شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۶۴۹۴-۸۸-۶ |
| شماره ملی | ۵۸۹۸۵۱۳ |
روضة الشهدا ، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی موضوع گزارش واقعۀ عاشورا و شهادت امام حسین می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر ملا حسین واعظ کاشفی است و انتشارات نوید اسلام انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی مبتکر سبک قصه‌پردازی و پردازش پندگونه از وقایع تاریخی است. او که سنی یا شیعه بودنش معلوم نیست، شیفته اهل بیت (ع) بود و برای جذب عوام، حوادث تاریخی و به‌ویژه حادثه عاشورا را با نثری دل‌پسند به داستان در آورد و در این میان، مطالب معتبر و غیر معتبر و مستند و بدون سند را با هم در آمیخت. تازگی سبک، فارسی بودن و نیز انگیزه مؤلف برای خوانده شدن کتابش در مجالس عزا، موجب شد که کتاب کاشفی، نه یک اثر تاریخی، بلکه یک اثر تبلیغی و حتی تخیلی، شمرده شود.
متأسفانه عدم توجه به این مطلب و قرائت و استنساخ چندین باره آن - تا آنجا که سخنرانان مجالس سوگواری امام حسین (ع) را، «روضه‌خوان» نامیدند - زمینه ورود بسیاری از اطلاعات نادرست این کتاب را به فرهنگ عاشورا فراهم ساخت و در موارد متعددی، «زبان حال»، جانشین «زبان قال» حماسه‌سرایان کربلا گشت.
مصحح و حاشیه‌نگار کتاب، علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نیز در مقدمه‌اش بر کتاب، به این موضوع، اشاره کرده است: از نقل ضعیف در روضة الشهدا، عجب نباید داشت؛ چون در ادای مقصود واعظ، قوی است، اگر چه برای مقصود مورخ، کافی نیست[۲]. پیش از شعرانی نیز، میرزا عبدالله اَفَندی، همکار عالم و کتاب‌شناس علامه مجلسی، اکثر روایات این کتاب و بلکه همه آن را مأخوذ از کتب غیر مشهور و غیر قابل اعتماد دانسته است[۳]. علامه سید محسن امین عاملی نیز این سخن را تأیید نموده است[۴]. محدث نوری، برخی گزارش‌های کتاب را بدون پشتوانه تاریخی خوانده[۵] و شهید مطهری، آن را پُر از دروغ، و تألیف و نشر این کتاب را مانع مراجعه به منابع اصلی و مطالعهتاریخ واقعی امام حسین (ع) دانسته است[۶]. شهید سید محمد علی قاضی طباطبایی نیز مطالب آن را به جهت تعارض با مقاتل معتبر، بی‌ارزش و از درجه اعتبار، ساقط می‌داند[۷]. نمونه‌های متعددی از اخبار غیر قابل باور را می‌توان در جای جای این کتاب دید[۸][۹]
فهرست کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
طرح جلد دیگر کتاب
-
انتشارات کتابفروشی اسلامی
-
انتشارات صدای معاصر
-
انتشارات چاپکو
-
انتشارات علمی و فرهنگی
پانویس
- ↑ وبگاه حدیث نت
- ↑ روضة الشهدا، ص۶ (مقدمه).
- ↑ ریاض العلماء، ج۲، ص۱۹۰.
- ↑ أعیان الشیعة، ج۶، ص۱۲۲.
- ↑ لؤلؤ و مرجان، ص۲۸۷ - ۲۸۸.
- ↑ حماسه حسینی، ج۱، ص۵۴.
- ↑ تحقیق درباره اولْ اربعین حضرت سید الشهدا (ع)، ص۶۶.
- ↑ مانند: بیست و دو هزار زخم در پیکر امام حسین (ع) (روضة الشهدا، ص۶۰)، چسبیدن سر به تنه فرزندان مسلم بن عقیل (ص ۲۴۱)، حضور هاشم مرقال (هاشم بن عتبة) در کربلا (ص ۳۰۰)، قصه زعفر جنی (ص ۳۴۶) و عروسی قاسم (ص ۳۲۱).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص:۳۶- ۳۷.
- ↑ وبگاه حوزه نت