دین فطری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) |
جز (جایگزینی متن - 'پژوهشکده تحقیقات اسلامی، پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه'''' به 'پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه'''') برچسب: واگردانی دستی |
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۰۰
دین فطری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دین فطری در قرآن - دین فطری در حدیث - دین فطری در نهج البلاغه - دین فطری در کلام اسلامی - دین فطری در عرفان اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- فطری بودن دین به این معنا است که با گرایش‌ها، نیازها و بُعد ثابت و ذاتی انسان هماهنگ و سازگار است و به عبارتی دیگر، تشریع با تکوین همراهی می‌کند[۱]. دین در صورتی می‌تواند در هر زمان و مکانی، وجود و بقا بیابد که با بُعد ثابت حیات انسان -فطرت- هماهنگ باشد. انسانیت انسان، به فطرت او است و اسلام، آیین فطرت است؛ بدین معنا که آموزه‌هایش با فطرت سازگار و همراه است[۲]. مهمترین علت جاودانگی آیین اسلام همین است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ تفسیر المیزان، ۱۶/ ۱۸۳.
- ↑ مجموعه آثار شهید مطهری، ۳/ ۴۵۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 256.