قثم بن عباس قرشی در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = قثم بن عباس قرشی | | موضوع مرتبط = قثم بن عباس قرشی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = قثم بن عباس قرشی | ||
| مداخل مرتبط = [[قثم بن عباس قرشی در تاریخ اسلامی | | مداخل مرتبط = [[قثم بن عباس قرشی در تاریخ اسلامی]] - [[قثم بن عباس قرشی در نهج البلاغه]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
قُثَم بن عباس بن عبدالمطلب [[صحابی]] و از [[شیعیان]] [[امیر المؤمنین]] بود. | قُثَم بن عباس بن عبدالمطلب [[صحابی]] و از [[شیعیان]] [[امیر المؤمنین]] بود. | ||
مادر او [[لبابه دختر حارث بن حزم هلالی]] معروف به [[ام فضل]] از اولین زنانی بود که [[مسلمان]] شد<ref> علیاری تبریزی، علی بن عبدالله، بهجة الأمال فی شرح زبدة المقال، ج ۷، ص ۵۶۸.</ref>. قثم را فردی [[ثقه]] و مورد [[اطمینان]] [[امام علی]] {{ع}} دانسته‌اند. او مردی سخاوتمند بود که در نقل‌های [[تاریخی]]، روایاتی در این خصوص آمده است. | |||
[[قثم بن عباس]] جزو معدود افرادی بود که در [[جنگ حنین]] تا پای [[جان]] در [[دفاع]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[ایستادگی]] کردند. او در [[تشییع]] و [[تدفین]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} حضور داشت و بنا بر [[گواهی]] [[امام علی]] {{ع}} آخرین فردی بود که از [[قبر پیامبر]] بیرون آمد. [[امام علی]] {{ع}} [[قثم بن عباس]] را پس از [[عزل]] [[ابوقتاده انصاری]] به عنوان [[والی]] [[مکه]] گماشت و او تا پایان [[عمر]] [[امام]] {{ع}} [[کارگزار مکه]] بود. | [[قثم بن عباس]] جزو معدود افرادی بود که در [[جنگ حنین]] تا پای [[جان]] در [[دفاع]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[ایستادگی]] کردند. او در [[تشییع]] و [[تدفین]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} حضور داشت و بنا بر [[گواهی]] [[امام علی]] {{ع}} آخرین فردی بود که از [[قبر پیامبر]] بیرون آمد. [[امام علی]] {{ع}} [[قثم بن عباس]] را پس از [[عزل]] [[ابوقتاده انصاری]] به عنوان [[والی]] [[مکه]] گماشت و او تا پایان [[عمر]] [[امام]] {{ع}} [[کارگزار مکه]] بود. | ||
[[امام علی]] {{ع}} در فرازهایی از [[نهج البلاغه]] او را مخاطب قرار می‌دهد<ref>نهج البلاغه، نامه های ۳۳ و ۶۷</ref>. [[سال چهلم هجری]]، مقارن با حمله [[بسر بن ابی‌ارطاه]] به [[مکه]]، [[قثم بن عباس]] از [[مکه]] گریخت وبسر [[شیبة بن عثمان]] را بر [[مکه]] گماشت، اما بعد قثم به [[مکه]] بازگشت و بر [[شیبة بن عثمان]] [[پیروز]] شد. [[قثم بن عباس]] در سال ۵۷ [[هجری]] در [[سمرقند]] درگذشت<ref>ابن سعد، محمد بن سعد، [[طبقات الکبری]] ج ۴، ص ۴.</ref>، و در همان دیار به [[خاک]] سپرده شد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۳۵-۶۳۶.</ref>. | [[امام علی]] {{ع}} در فرازهایی از [[نهج البلاغه]] او را مخاطب قرار می‌دهد<ref>نهج البلاغه، نامه های ۳۳ و ۶۷</ref>. [[سال چهلم هجری]]، مقارن با حمله [[بسر بن ابی‌ارطاه]] به [[مکه]]، [[قثم بن عباس]] از [[مکه]] گریخت وبسر [[شیبة بن عثمان]] را بر [[مکه]] گماشت، اما بعد قثم به [[مکه]] بازگشت و بر [[شیبة بن عثمان]] [[پیروز]] شد. [[قثم بن عباس]] در سال ۵۷ [[هجری]] در [[سمرقند]] درگذشت<ref>ابن سعد، محمد بن سعد، [[طبقات الکبری]] ج ۴، ص ۴.</ref>، و در همان دیار به [[خاک]] سپرده شد<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۳۵-۶۳۶.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قثم بن عباس قرشی است. قثم بن عباس قرشی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قثم بن عباس قرشی در تاریخ اسلامی - قثم بن عباس قرشی در نهج البلاغه - پرسش مرتبط نداردمقدمه
قُثَم بن عباس بن عبدالمطلب صحابی و از شیعیان امیر المؤمنین بود.
مادر او لبابه دختر حارث بن حزم هلالی معروف به ام فضل از اولین زنانی بود که مسلمان شد[۱]. قثم را فردی ثقه و مورد اطمینان امام علی (ع) دانسته‌اند. او مردی سخاوتمند بود که در نقل‌های تاریخی، روایاتی در این خصوص آمده است.
قثم بن عباس جزو معدود افرادی بود که در جنگ حنین تا پای جان در دفاع از پیامبر اکرم (ص) ایستادگی کردند. او در تشییع و تدفین پیامبر اکرم (ص) حضور داشت و بنا بر گواهی امام علی (ع) آخرین فردی بود که از قبر پیامبر بیرون آمد. امام علی (ع) قثم بن عباس را پس از عزل ابوقتاده انصاری به عنوان والی مکه گماشت و او تا پایان عمر امام (ع) کارگزار مکه بود.
امام علی (ع) در فرازهایی از نهج البلاغه او را مخاطب قرار می‌دهد[۲]. سال چهلم هجری، مقارن با حمله بسر بن ابی‌ارطاه به مکه، قثم بن عباس از مکه گریخت وبسر شیبة بن عثمان را بر مکه گماشت، اما بعد قثم به مکه بازگشت و بر شیبة بن عثمان پیروز شد. قثم بن عباس در سال ۵۷ هجری در سمرقند درگذشت[۳]، و در همان دیار به خاک سپرده شد[۴].
منابع
پانویس
- ↑ علیاری تبریزی، علی بن عبدالله، بهجة الأمال فی شرح زبدة المقال، ج ۷، ص ۵۶۸.
- ↑ نهج البلاغه، نامه های ۳۳ و ۶۷
- ↑ ابن سعد، محمد بن سعد، طبقات الکبری ج ۴، ص ۴.
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص ۶۳۵-۶۳۶.