احمد بن طاهر قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = احمد بن طاهر قمی | مداخل مرتبط = احمد بن طاهر قمی در تراجم و رجال | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == احمد بن طاهر القمی<ref>ر.ک: مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۱، ش۱۰۵۷.</ref> تنها در یک مورد از اسناد تفس...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== شرح حال [[راوی]] == | == شرح حال [[راوی]] == | ||
نام راوی در [[کتب رجالی]] ذکر نشده و در اسناد دیگر [[روایات]] نیز قرار نگرفته است؛ لذا از [[راویان]] مجهول و یا | نام راوی در [[کتب رجالی]] ذکر نشده و در اسناد دیگر [[روایات]] نیز قرار نگرفته است؛ لذا از [[راویان]] مجهول و یا مُهمل است؛ البته یکی از بزرگان تلاش کرده از خود [[روایت]]، [[وثاقت]] و یا حُسن حال وی را [[اثبات]] کند<ref>{{عربی|و اما أحمد بن عیسی الوشا البغدادی أبوالعباس، و شیخه أحمد بن طاهر القمی، فأسند إلیهما الصدوق أیضاً فی کمال الدین و الظاهر معرفته بحالهما و اعتماده علیهما، و ذلک لأنه لم یرو فی هذا الباب الذی هو من الأبواب المهمة من کتابه الا حدیثاً واحداً و هو ما رواه عن شیخه محمد بن علی بن حاتم النوفلی، عن أبی العباس أحمد بن عیسی الوشا البغدادی، عن أحمد بن طاهر. بل یظهر من ذلک کمال وثاقتهما عنده و اعتماده علی صدقهما و أمانتهما، و یظهر مما عنون به الباب أیضاً اعتماده و استدلاله علی ما کان مشهوراً فی عصره من اسم أمه{{ع}} و نسبها، بهذا الحدیث، فالرجلان کانا معلومی الحال عنده بالصدق والأمانة، و الا فلا ینبغی لمثله أن یعتمد علی روایة غیر موثقة لا یعرف رواتها بالوثاقة فی مثل هذا الأمر المعتنی به عند الخاص والعام، فالمظنون بل المقطوع اطمئنانه بصحة الروایة و صدق رواتها}}؛ مجموعة الرسائل (صافی گلپایگانی)، ج۲، ص۱۴۸.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۳۰۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۶
احمد بن طاهر قمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احمد بن طاهر قمی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
احمد بن طاهر القمی[۱] تنها در یک مورد از اسناد تفسیر کنز الدقائق وارد شده که به نقل از کتاب کمال الدین و تمام النعمة است:
«فی کتاب کمال الدین و تمام النعمة: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ حَاتِمٍ النَّوْفَلِيُّ الْمَعْرُوفُ بِالْكِرْمَانِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ عِيسَى الْوَشَّاءُ الْبَغْدَادِيُ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ طَاهِرٍ الْقُمِّيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَحْرِ بْنِ سَهْلٍ الشَّيْبَانِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مَسْرُورٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْقُمِّيِّ قَالَ: قُلْتُ لِصَاحِبِ الزَّمَانِ: ُ أَخْبِرْنِي عَنِ الْفَاحِشَةِ الْمُبَيِّنَةِ الَّتِي إِذَا أَتَتِ الْمَرْأَةُ بِهَا فِي أَيَّامِ عِدَّتِهَا يَحِلُّ لِلزَّوْجِ أَنْ يُخْرِجَهَا مِنْ بَيْتِهِ. قَالَ الْفَاحِشَةُ الْمُبَيِّنَةُ هِيَ السَّحْقُ دُونَ الزِّنَى فَإِنَّ الْمَرْأَةَ إِذَا زَنَتْ وَ أُقِيمَ عَلَيْهَا الْحَدُّ لَيْسَ لِمَنْ أَرَادَهَا أَنْ يَمْتَنِعَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنَ التَّزْوِيجِ بِهَا لِأَجْلِ الْحَدِّ وَ إِذَا سَحَقَتْ وَجَبَ عَلَيْهَا الرَّجْمُ وَ الرَّجْمُ خِزْيٌ وَ مَنْ قَدْ أَمَرَ اللَّهُ بِرَجْمِهِ فَقَدْ أَخْزَاهُ وَ مَنْ أَخْزَاهُ فَقَدْ أَبْعَدَهُ وَ مَنْ أَبْعَدَهُ فَلَيْسَ لِأَحَدٍ أَنْ يَقْرَبَهُ»[۲].[۳]
شرح حال راوی
نام راوی در کتب رجالی ذکر نشده و در اسناد دیگر روایات نیز قرار نگرفته است؛ لذا از راویان مجهول و یا مُهمل است؛ البته یکی از بزرگان تلاش کرده از خود روایت، وثاقت و یا حُسن حال وی را اثبات کند[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۱، ش۱۰۵۷.
- ↑ تفسیر کنز الدقائق، ج۱۳، ص۲۹۷ - ۲۹۸، به نقل از: کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۵۴، ح۲۱.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۲ ص ۳۰۷.
- ↑ و اما أحمد بن عیسی الوشا البغدادی أبوالعباس، و شیخه أحمد بن طاهر القمی، فأسند إلیهما الصدوق أیضاً فی کمال الدین و الظاهر معرفته بحالهما و اعتماده علیهما، و ذلک لأنه لم یرو فی هذا الباب الذی هو من الأبواب المهمة من کتابه الا حدیثاً واحداً و هو ما رواه عن شیخه محمد بن علی بن حاتم النوفلی، عن أبی العباس أحمد بن عیسی الوشا البغدادی، عن أحمد بن طاهر. بل یظهر من ذلک کمال وثاقتهما عنده و اعتماده علی صدقهما و أمانتهما، و یظهر مما عنون به الباب أیضاً اعتماده و استدلاله علی ما کان مشهوراً فی عصره من اسم أمه(ع) و نسبها، بهذا الحدیث، فالرجلان کانا معلومی الحال عنده بالصدق والأمانة، و الا فلا ینبغی لمثله أن یعتمد علی روایة غیر موثقة لا یعرف رواتها بالوثاقة فی مثل هذا الأمر المعتنی به عند الخاص والعام، فالمظنون بل المقطوع اطمئنانه بصحة الروایة و صدق رواتها؛ مجموعة الرسائل (صافی گلپایگانی)، ج۲، ص۱۴۸.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۲ ص ۳۰۸.