نامۀ ۲۱ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'jpg|22px]] 22px دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
نامه‌ای که [[امام علی]]{{ع}} به [[زیاد بن ابیه]]، [[جانشین]] [[عبدالله بن عباس]]، [[کارگزار بصره]]، می‌نویسد و ضمن آن هشدارهایی به او می‌دهد. حضرت {{ع}} در این [[نامه]] او را به پرهیز از [[زیاده‌خواهی]] و حفظ [[اعتدال]] [[دعوت]] می‌کند و فردای [[قیامت]] را به یاد او می‌آورد. او را به [[عمل‌گرایی]] سفارش می‌کند تا پاداشی متناسب با عمل نصیبش شود<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۴.</ref>. | |||
افزون بر [[سید رضی]]، [[بلاذری]] در انساب الاشراف و [[ابن ابی الحدید]] در شرح نهج البلاغه، این [[حدیث]] را گزارش کرده‌اند. | |||
== فرازی از [[نامه]] == | == فرازی از [[نامه]] == | ||
[[اسراف]] را بگذار و میانه‌رو باش و امروز در [[اندیشه]] فردا به‌سر بر؛ از [[مال]] به اندازه لازم برای خود نگاه‌دار و زیادی را برای روز [[نیازمندی]] خود پیش فرست. آیا [[امید]] داری [[خداوند]] اجر فروتنان را به تو بدهد، در صورتی که نزد او از [[متکبران]] باشی و [[طمع]] داری [[ثواب]] انفاق‌کنندگان را در اختیارت قرار دهد، در حالی‌که غرق در ناز و نعمتی و افتادگان و بیوه‌زنان را از زیادی ثروتت بهره نمی‌دهی. [[انسان]] را به‌خاطر آنچه از پیش فرستاده اجر می‌دهند و بر آنچه از قبل فرستاده وارد می‌شود<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص۷۶۷ ـ ۷۶۸.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۸
مقدمه
نامه‌ای که امام علی(ع) به زیاد بن ابیه، جانشین عبدالله بن عباس، کارگزار بصره، می‌نویسد و ضمن آن هشدارهایی به او می‌دهد. حضرت (ع) در این نامه او را به پرهیز از زیاده‌خواهی و حفظ اعتدال دعوت می‌کند و فردای قیامت را به یاد او می‌آورد. او را به عمل‌گرایی سفارش می‌کند تا پاداشی متناسب با عمل نصیبش شود[۱].
افزون بر سید رضی، بلاذری در انساب الاشراف و ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه، این حدیث را گزارش کرده‌اند.
فرازی از نامه
اسراف را بگذار و میانه‌رو باش و امروز در اندیشه فردا به‌سر بر؛ از مال به اندازه لازم برای خود نگاه‌دار و زیادی را برای روز نیازمندی خود پیش فرست. آیا امید داری خداوند اجر فروتنان را به تو بدهد، در صورتی که نزد او از متکبران باشی و طمع داری ثواب انفاق‌کنندگان را در اختیارت قرار دهد، در حالی‌که غرق در ناز و نعمتی و افتادگان و بیوه‌زنان را از زیادی ثروتت بهره نمی‌دهی. انسان را به‌خاطر آنچه از پیش فرستاده اجر می‌دهند و بر آنچه از قبل فرستاده وارد می‌شود[۲].
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۴۴.
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲، ص۷۶۷ ـ ۷۶۸.