سفیان بن مصعب عبدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۹

آشنایی اجمالی

برخی نام ابومحمد سفیان بن مصعب کوفی عبدی را «سیف» ضبط کرده‌اند^[۱]. او اهل همدان بود^[۲] و در شمار اصحاب امام صادق(ع) یاد شده^[۳] و از آن حضرت روایت نقل کرده است^[۴]. ابوداود سلیمان مسترق از وی روایت می‌‌کند^[۵]. رجال شناسان شیعه وی را امامی^[۶] و ممدوح^[۷] توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی^[۸] است که برای اهل بیت(ع) شعر می‌‌سروده‌اند^[۹]، ابوعمرو نجاشی در رجال خود روایت می‌کند که امام صادق(ع) فرمود: «شعر عبدی را به فرزندان خود بیاموزید؛ زیرا او بر دین خدا استوار است»^[۱۰]. وقتی به حضور امام صادق(ع) می‌رسید، آن حضرت همه اهل خانه را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در شهادت امام حسین(ع) بخوان». با خواندن او صدای گریه و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که مردم مدینه به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند^[۱۱]

از آثار او می‌‌توان به کتاب دیوان العبدی اشاره کرد^[۱۲]. وی در حدود ۱۲۰ه‍ در شهر کوفه درگذشت^[۱۳].^[۱۴]

منابع

رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.
↑ رجال البرقی ص۴۱.
↑ رجال الطوسی ص۲۱۳.
↑ الروضه ص۲۱۵.
↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.
↑ اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.
↑ تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.
↑ رجال الطوسی ص۲۱۳.
↑ مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.
↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.
↑ تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.
↑ الذریعه ج۹، ص۷۰۳.
↑ اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.
↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۷۰؛ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۸۴.

[1] جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.

[2] رجال البرقی ص۴۱.

[3] رجال الطوسی ص۲۱۳.

[4] الروضه ص۲۱۵.

[5] جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.

[6] اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.

[7] تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.

[8] رجال الطوسی ص۲۱۳.

[9] مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.

[10] جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.

[11] تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.

[12] الذریعه ج۹، ص۷۰۳.

[13] اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.

[14] فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۷۰؛ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۸۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{نبوت}}
+{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط =| پرسش مرتبط  =}}
-{{مدخل مرتبط
+== آشنایی اجمالی ==
-| موضوع مرتبط =
+برخی نام [[ابومحمد سفیان بن مصعب کوفی عبدی]] را «سیف» ضبط کرده‌اند<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.</ref>. او [[اهل همدان]] بود<ref>رجال البرقی ص۴۱.</ref> و در شمار [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} یاد شده<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> و از آن حضرت [[روایت]] نقل کرده است<ref>الروضه ص۲۱۵.</ref>. [[ابوداود سلیمان مسترق]] از وی روایت می‌‌کند<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref>. [[رجال شناسان]] [[شیعه]] وی را امامی<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref> و [[ممدوح]]<ref>تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.</ref> توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> است که برای [[اهل بیت]]{{ع}} [[شعر]] می‌‌سروده‌اند<ref>مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.</ref>، [[ابوعمرو نجاشی]] در [[رجال]] خود [[روایت]] می‌کند که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «[[شعر]] [[عبدی]] را به [[فرزندان]] خود بیاموزید؛ زیرا او بر [[دین خدا]] [[استوار]] است»<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref>.  وقتی به حضور امام صادق{{ع}} می‌رسید، آن حضرت همه [[اهل]] [[خانه]] را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} بخوان». با خواندن او صدای [[گریه]] و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که [[مردم مدینه]] به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند<ref>تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.</ref>
-| عنوان مدخل  =
-| مداخل مرتبط =
-| پرسش مرتبط  =
-}}
-==مقدمه==
+از آثار او می‌‌توان به کتاب [[دیوان]] العبدی اشاره کرد<ref>الذریعه ج۹، ص۷۰۳.</ref>. وی در حدود ۱۲۰ه‍ در [[شهر کوفه]] درگذشت<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۰؛ [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۴۸۴.</ref>
-شاعر مشهور [[کوفی]] و از [[برگزیدگان]] [[شاعران]] [[اهل بیت]]{{عم}} است. [[ابوعمرو نجاشی]] در [[رجال]] خود [[روایت]] می‌کند که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «[[شعر]] [[عبدی]] را به [[فرزندان]] خود بیاموزید؛ زیرا او بر [[دین خدا]] [[استوار]] است». وقتی به حضور امام صادق{{ع}} می‌رسید، آن [[حضرت]] همه [[اهل]] [[خانه]] را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} بخوان». با خواندن او صدای [[گریه]] و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که [[مردم مدینه]] به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند<ref>تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.</ref>.<ref>[[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۴۸۴.</ref>
-==[[ابومحمد سفیان بن مصعب کوفی عبدی]]==
-برخی نام وی را [[سیف]] ضبط کرده‌اند.<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.</ref> او [[اهل همدان]] بود<ref>رجال البرقی ص۴۱.</ref> و در شمار [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} یاد شده<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> و از آن [[حضرت]] [[روایت]] نقل کرده است.<ref>الروضه ص۲۱۵.</ref> [[ابوداود سلیمان مسترق]] از وی روایت می‌‌کند.<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref> [[رجال شناسان]] [[شیعه]] وی را امامی<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref> و [[ممدوح]]<ref>تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.</ref> توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> است که برای [[اهل بیت]]{{ع}} [[شعر]] می‌‌سروده‌اند،<ref>مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.</ref> تا آنجا که گفته‌اند: [[امام صادق]]{{ع}} [[تعلیم]] اشعار وی را به اطفال توصیه فرمودند.<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref> از آثار او می‌‌توان به کتاب [[دیوان]] العبدی اشاره کرد.<ref>الذریعه ج۹، ص۷۰۳.</ref> وی در حدود ۱۲۰ هـ در [[شهر کوفه]] درگذشت.<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۰.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
 # [[پرونده:IM010499.jpg|22px]] [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|'''کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی''']]
-# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
+# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
 {{پایان منابع}}
 == پانویس ==
 {{پانویس}}
+[[رده:اصحاب امام صادق]]