ابو دلف کاتب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'داود' به 'داوود') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | | موضوع مرتبط = امام مهدی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | | پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
اسم او "محمد بن مظفر" است. به [[ابو بکر بغدادی]] ایمان آورده و ابو بکر بغدادی، هنگام مرگش به او وصیت کرد و او را نائب خود دانست. پس از فوت [[علی بن محمد سمری]]، [[ابو دلف]] ادّعای نیابت از سوی [[امام زمان]] {{ع}} کرد، با این‌که از آن حضرت، توقیعی صادر شده بود که دیگر پس از "علی بن محمد سمری" نائب خاص نخواهد داشت<ref>آخرین امید، داوود الهامى، ص ۱۳۰. </ref>. یکی از نزدیکان [[محمد بن عثمان]] گفت: ابو دلف قبلا کارش جمع‌آوری خمس اموال [[شیعیان]] بود، زیرا وی در میان شیعیان کرخ تربیت شده و شاگردی آنها را کرده بود. مردم کرخ هم خمس مال خود را می‌پرداختند و هیچ‌یک از شیعیان در این خصوص تردید نداشتند. ابو دلف هم این معنی را اعتراف می‌کرد و به آن افتخار می‌نمود. او بعدها منحرف شده و می‌گفت: آقای من شیخ صالح (ابو بکر بغدادی) مرا از مذهب [[ابو جعفر کرخی]] (محمد بن عثمان) به مذهب خود یعنی مذهب ابو بکر بغدادی منتقل نمود<ref>غیبة طوسى، ص ۲۵۶؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۷۹. </ref>. سپس [[شیخ طوسی]] اضافه می‌کند: جنون ابو دلف و حکایات فساد مذهب وی، بیش از این است که شماره شود<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۵.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:مدعیان نیابت خاصه]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۵
مقدمه
اسم او "محمد بن مظفر" است. به ابو بکر بغدادی ایمان آورده و ابو بکر بغدادی، هنگام مرگش به او وصیت کرد و او را نائب خود دانست. پس از فوت علی بن محمد سمری، ابو دلف ادّعای نیابت از سوی امام زمان (ع) کرد، با این‌که از آن حضرت، توقیعی صادر شده بود که دیگر پس از "علی بن محمد سمری" نائب خاص نخواهد داشت[۱]. یکی از نزدیکان محمد بن عثمان گفت: ابو دلف قبلا کارش جمع‌آوری خمس اموال شیعیان بود، زیرا وی در میان شیعیان کرخ تربیت شده و شاگردی آنها را کرده بود. مردم کرخ هم خمس مال خود را می‌پرداختند و هیچ‌یک از شیعیان در این خصوص تردید نداشتند. ابو دلف هم این معنی را اعتراف می‌کرد و به آن افتخار می‌نمود. او بعدها منحرف شده و می‌گفت: آقای من شیخ صالح (ابو بکر بغدادی) مرا از مذهب ابو جعفر کرخی (محمد بن عثمان) به مذهب خود یعنی مذهب ابو بکر بغدادی منتقل نمود[۲]. سپس شیخ طوسی اضافه می‌کند: جنون ابو دلف و حکایات فساد مذهب وی، بیش از این است که شماره شود[۳].
منابع
پانویس
- ↑ آخرین امید، داوود الهامى، ص ۱۳۰.
- ↑ غیبة طوسى، ص ۲۵۶؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۷۹.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۵.