تاریخچه آیین زردتشت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '↵::::::' به ' ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | | تصویر = 7626626268.jpg | ||
| نمایه وابسته = | | نمایه وابسته = | ||
| مدخل اصلی = [[مهدویت]] | | مدخل اصلی = [[مهدویت]] | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۳: | ||
«چند قرن پس از ورود آریاییان به ایران، پیامبری مصلح به نام زردشت، ظهور کرد و ایرانیان را به آیین تازه‌ای دعوت نمود و آیین مُغان را که قبل از زردشت بود، برانداخت. درباره روزگار او اختلاف است؛ ولی مشهور این است که او در سال ۶۳۰ پیش از میلاد به پیامبری مبعوث شده است. زردشتیان معتقدند که او ایرانی و اهل آذربایجان بوده و درکوهی نزدیک دریاچه ارومیه به پیامبری رسیده است؛ به همین علت آب دریاچه ارومیه برای ایشان مقدّس است. زردشتیان به نام‌هایی چون مجوسی، گبر و پارسی نیز خوانده می‌شوند. کلمۀ "مجوسی" فقط یک بار در آیه هفدهم سوره حج آمده و بیشتر علمای [[اسلام]]، آنان را از اهل کتاب دانسته‌اند. کتاب آسمانی زردشتیان "اوستا" نام دارد که به معنای اساس و بنیاد و متن است که پنج بخش دارد. معروف‌ترین بخش آن "گاتها" (به معنای سرود) است که شامل دعاها و معارف دینی است و به خود زردشت نسبت داده می‌شود ولی سایر بخش‌های اوستا را به پیشوایان دینی زردشت نسبت می‌دهند. سه اصل گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک، مهم‌ترین آموزه‌های زردشت است که مانند آن در احادیث اسلامی نیز آمده است: {{عربی|" الْإِيمَانُ تَصْدِيقٌ بِالْجَنَانِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ "}}<ref>ایمان، عبارت است از باور قلبی، اقرار زبانی و عمل با اعضا و جوارح؛ بحار الانوار، ج ۶۹، ص ۷۳.</ref> احترام به آتش به عنوان یکی از مظاهرخدای روشنایی و افروخته نگه‌داشتن آن و انجام مراسمی خاص در اطراف آن در معابدی به نام "آتشکده" به رهبری موبدان، مشخص‌ترین ویژگی این آیین است. مراسم چهارشنبه سوری در ایران با تعالیم زردشتی ارتباط دارد.<ref> اقتباس از: آشنایی با ادیان بزرگ، ص ۵۶ – ۶۰.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۶۷ - ۶۸.</ref>. | «چند قرن پس از ورود آریاییان به ایران، پیامبری مصلح به نام زردشت، ظهور کرد و ایرانیان را به آیین تازه‌ای دعوت نمود و آیین مُغان را که قبل از زردشت بود، برانداخت. درباره روزگار او اختلاف است؛ ولی مشهور این است که او در سال ۶۳۰ پیش از میلاد به پیامبری مبعوث شده است. زردشتیان معتقدند که او ایرانی و اهل آذربایجان بوده و درکوهی نزدیک دریاچه ارومیه به پیامبری رسیده است؛ به همین علت آب دریاچه ارومیه برای ایشان مقدّس است. زردشتیان به نام‌هایی چون مجوسی، گبر و پارسی نیز خوانده می‌شوند. کلمۀ "مجوسی" فقط یک بار در آیه هفدهم سوره حج آمده و بیشتر علمای [[اسلام]]، آنان را از اهل کتاب دانسته‌اند. کتاب آسمانی زردشتیان "اوستا" نام دارد که به معنای اساس و بنیاد و متن است که پنج بخش دارد. معروف‌ترین بخش آن "گاتها" (به معنای سرود) است که شامل دعاها و معارف دینی است و به خود زردشت نسبت داده می‌شود ولی سایر بخش‌های اوستا را به پیشوایان دینی زردشت نسبت می‌دهند. سه اصل گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک، مهم‌ترین آموزه‌های زردشت است که مانند آن در احادیث اسلامی نیز آمده است: {{عربی|" الْإِيمَانُ تَصْدِيقٌ بِالْجَنَانِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ "}}<ref>ایمان، عبارت است از باور قلبی، اقرار زبانی و عمل با اعضا و جوارح؛ بحار الانوار، ج ۶۹، ص ۷۳.</ref> احترام به آتش به عنوان یکی از مظاهرخدای روشنایی و افروخته نگه‌داشتن آن و انجام مراسمی خاص در اطراف آن در معابدی به نام "آتشکده" به رهبری موبدان، مشخص‌ترین ویژگی این آیین است. مراسم چهارشنبه سوری در ایران با تعالیم زردشتی ارتباط دارد.<ref> اقتباس از: آشنایی با ادیان بزرگ، ص ۵۶ – ۶۰.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۶۷ - ۶۸.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۴۹
| تاریخچه آیین زردتشت چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
تاریخچه آیین زردتشت چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
نویسندگان کتاب «نگین آفرینش» در این باره گفته‌اند:
«چند قرن پس از ورود آریاییان به ایران، پیامبری مصلح به نام زردشت، ظهور کرد و ایرانیان را به آیین تازه‌ای دعوت نمود و آیین مُغان را که قبل از زردشت بود، برانداخت. درباره روزگار او اختلاف است؛ ولی مشهور این است که او در سال ۶۳۰ پیش از میلاد به پیامبری مبعوث شده است. زردشتیان معتقدند که او ایرانی و اهل آذربایجان بوده و درکوهی نزدیک دریاچه ارومیه به پیامبری رسیده است؛ به همین علت آب دریاچه ارومیه برای ایشان مقدّس است. زردشتیان به نام‌هایی چون مجوسی، گبر و پارسی نیز خوانده می‌شوند. کلمۀ "مجوسی" فقط یک بار در آیه هفدهم سوره حج آمده و بیشتر علمای اسلام، آنان را از اهل کتاب دانسته‌اند. کتاب آسمانی زردشتیان "اوستا" نام دارد که به معنای اساس و بنیاد و متن است که پنج بخش دارد. معروف‌ترین بخش آن "گاتها" (به معنای سرود) است که شامل دعاها و معارف دینی است و به خود زردشت نسبت داده می‌شود ولی سایر بخش‌های اوستا را به پیشوایان دینی زردشت نسبت می‌دهند. سه اصل گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک، مهم‌ترین آموزه‌های زردشت است که مانند آن در احادیث اسلامی نیز آمده است: " الْإِيمَانُ تَصْدِيقٌ بِالْجَنَانِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ "[۱] احترام به آتش به عنوان یکی از مظاهرخدای روشنایی و افروخته نگه‌داشتن آن و انجام مراسمی خاص در اطراف آن در معابدی به نام "آتشکده" به رهبری موبدان، مشخص‌ترین ویژگی این آیین است. مراسم چهارشنبه سوری در ایران با تعالیم زردشتی ارتباط دارد.[۲]»[۳].
پانویس
- ↑ ایمان، عبارت است از باور قلبی، اقرار زبانی و عمل با اعضا و جوارح؛ بحار الانوار، ج ۶۹، ص ۷۳.
- ↑ اقتباس از: آشنایی با ادیان بزرگ، ص ۵۶ – ۶۰.
- ↑ بالادستان، محمد امین؛ حائریپور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۲، ص ۶۷ - ۶۸.