دبه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '، -' به ' -')
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۷: خط ۷:


==مقدمه==
==مقدمه==
سرزمینی است بین اصافر و [[بدر]].<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۴۰.</ref> برخی هم دبّه را نام قومی ساکن در بین [[روحاء]] و صفراء گفته‌اند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸.</ref> اما بهتر آن است که - همان گونه که برخی از لغویین<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۳، ص۴۸۷؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۴، ص۲۸۳.</ref> نیز گفته‌اند، - دبه به معنای تلی از ماسه و ریگ معنا شود.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸.</ref> در [[منابع تاریخی]] در ذکر مسیر [[رسول خدا]]{{صل}} به سمت بدر از این مکان یاد شده است.<ref>{{عربی|قال ابن اسحاق: ثم ارتحل رسول الله صلى الله عليه وسلم، من ذفران، فسلك على ثنايا يقال لها: الأصافر، - تعرف اليوم بالصُّفُر - ثم انحط منها إلى بلد يقال له الدَّبَّة، و ترك الحنان بيمين وهو كثيب عظيم كالجبل، ثم نزل قريباً من بدر}} ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۶؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۴۳۵.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۲۵.</ref>
سرزمینی است بین [[اصافر]] و [[بدر]].<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۴۰.</ref> برخی هم دبّه را نام قومی ساکن در بین [[روحاء]] و [[صفراء]] گفته‌اند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸.</ref> اما بهتر آن است که - همان گونه که برخی از لغویین<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۳، ص۴۸۷؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۴، ص۲۸۳.</ref> نیز گفته‌اند - دبه به معنای تلی از ماسه و ریگ معنا شود.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸.</ref> در [[منابع تاریخی]] در ذکر مسیر [[رسول خدا]]{{صل}} به سمت بدر از این مکان یاد شده است.<ref>{{عربی|قال ابن اسحاق: ثم ارتحل رسول الله صلى الله عليه وسلم، من ذفران، فسلك على ثنايا يقال لها: الأصافر - تعرف اليوم بالصُّفُر - ثم انحط منها إلى بلد يقال له الدَّبَّة، و ترك الحنان بيمين وهو كثيب عظيم كالجبل، ثم نزل قريباً من بدر}} ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۶؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۴۳۵.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۲۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۵

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

سرزمینی است بین اصافر و بدر.[۱] برخی هم دبّه را نام قومی ساکن در بین روحاء و صفراء گفته‌اند.[۲] اما بهتر آن است که - همان گونه که برخی از لغویین[۳] نیز گفته‌اند - دبه به معنای تلی از ماسه و ریگ معنا شود.[۴] در منابع تاریخی در ذکر مسیر رسول خدا(ص) به سمت بدر از این مکان یاد شده است.[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۴۰.
  2. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸.
  3. ابن منظور، لسان العرب، ج۱۳، ص۴۸۷؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۴، ص۲۸۳.
  4. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸.
  5. قال ابن اسحاق: ثم ارتحل رسول الله صلى الله عليه وسلم، من ذفران، فسلك على ثنايا يقال لها: الأصافر - تعرف اليوم بالصُّفُر - ثم انحط منها إلى بلد يقال له الدَّبَّة، و ترك الحنان بيمين وهو كثيب عظيم كالجبل، ثم نزل قريباً من بدر ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۶؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۴۳۵.
  6. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۲۵.