روحاء
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«روحاء» - که به‌واسطه چاه مشهورش، «بئر روحاء» نیز خوانده می‌شود - روستایی است بزرگ و جامع از آن بنی مزینه به فاصله دو شب راه تا مدینه و در ۴۱ میلی این شهر.[۱] برخی نیز آن را از نواحی «الفرع» به فاصله چهل روز راه از آن دانسته‌اند.[۲] این روستا و چاه معروفش که بدان «سَجسَج» هم گفته می‌شود،[۳] همواره در طول اعصار به عنوان یک توقفگاه پر تردد مطرح بوده تا این که با ورود وسایل نقلیه از بار تردد آن کم شد. از این مکان در ضمن ذکر وقایع بدر در منابع تاریخی نامی به میان آمده است.[۴] علاوه بر این روحاء، برخی منابع از مکان دیگری نیز بدین نام - که روستایی است از روستاهای بغداد بر کرانه نهر عیسی نزدیک «السّندیّه» - یاد کرده‌اند.[۵][۶]
روحاء
جایگاه انبساط و راحتی را می‌گویند. روحاء، بخش میانی بقیع و محلی است که قبر عثمان بن مظعون و ابراهیم فرزند رسول خدا(ص) در آن قرار گرفته و این تسمیه و تفال از رسول خدا(ص) بوده که هنگام دفن عثمان بن مظعون فرمود: «هذه الروحاء»[۷]. گفته‌اند که روحاء مقبره‌ای عمومی در بخش میانی بقیع است که کوچه‌ها و راه‌های متعددی آنجا را احاطه کرده است[۸]. نیز آورده‌اند: روحاء آن بخش از بقیع است که در محاذی کوچه‌ای که از خانه محمد بن زید به زاویه شرقی خانه عقیل منتهی می‌گردد، قرار گرفته است[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۸۱.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۷۶.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۴، صالحی شامی، سبل الهدی و الرشاد، ج۴، ص۲۵.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۹.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۷۶.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۴۳.
- ↑ تاریخ المدینه، ابن شبه، ج۱، ص۱۰۰.
- ↑ تاریخ المدینه، ابن شبه، ج۱، ص۱۰۱.
- ↑ تاریخ المدینه، ابن شبه، ج۱، ص۱۰۱.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۵۱۸.