صنعاء: تفاوت میان نسخهها
(←مقدمه) |
(←پانویس) |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = یمن | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | '''صنعاء''' یکی از شهرهای بزرگ [[یمن]] و پایتخت آن است. صنعا دارای هوای خوب و [[خیرات]] فراوان و به [[مساجد]] بسیارش، شهره است. صنعاء را همچنین روستایی در ابتدای [[دمشق]] و پایینتر از المزّه، مقابل [[مسجد]] خاتون گفتهاند. علاوه بر این دو موضع، از مکانی در [[دیار]] زُبَید ـ در شرق [[طائف]] ـ و نیز صنعاء [[حجاز]] ـ در شمال [[مدینه]] ـ به عنوان صنعاء نام برده شده است. | ||
«صنعاء» شهری است بزرگ در [[سراة]] [[یمن]]. | |||
صنعاء را همچنین روستایی در ابتدای [[دمشق]] و [[پایینتر]] از المزّه، مقابل [[مسجد]] خاتون گفتهاند. این روستا اکنون ([[زمان]] [[یاقوت حموی]]) خراب شده و جای خود را به مزارع و بساطین داده است | == مقدمه == | ||
«صنعاء» شهری است بزرگ در [[سراة]] [[یمن]]. این شهر پایتخت کنونی یمن و کوهی دارد مشرف به [[شهر]] که بدان «نُقم» گفته میشود. این شهر در اقلیم اول واقع بوده<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.</ref> و منتسبین این شهر «[[صنعانی]]» خوانده میشوند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.</ref>. صنعا دارای هوای خوب و [[خیرات]] فراوان و به [[مساجد]] بسیارش، شهره است؛ چندان که برخی به جهت کثرت میوهها و جوشش آبهایش آن را به [[دمشق]] شبیه دانستهاند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.</ref>. [[ابن فقیه]] در وصف این شهر، صنعا را دارای هوایی [[پاکیزه]] و آب فراوان معرفی کرده و آورده که ساکنان این شهر دو تابستان و دو زمستان دارند<ref>ر.ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.</ref>. [[یاقوت حموی]]، فاصله بین صنعا و عدن را شصت و هشت میل عنوان کرده<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.</ref>، حال آنکه برخی منابع، این فاصله را بسیار بیشتر از آن دانستهاند. صنعا برخلاف نظر برخی صاحبنظران، که از آن به سرزمینی در خط استوا یاد کردهاند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.</ref>، در نزدیکی محل تلاقی خطوط ۱۵ عرض جغرافیایی و ۴۵ طول جغرافیایی واقع است. | |||
برخی، در بیان علت نامگذاری این شهر به صنعاء، بنای آن را توسط [[صنعاء بن أزال بن عبیر بن عابر بن شالخ]] علت ذکر کرده و گفتهاند از آنجا که این شهر در قدیم «أزال» نام داشت، بدین سبب، گاه بدان أزال میگفتند و گاه صنعا<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۸۴۱.</ref>. از دیگر وجوهی که در وجه [[تسمیه]] این شهر برشمرده شده آن است که چون حبشیها بر یمن [[سیطره]] یافتند و نگاهشان به دیوارهای مستحکم این شهر که از سنگ ساخته شده بود افتاد، گفتند: «هذه صنعه؛ این [[صنعت]] است» و لذا این شهر را صنعاء نامیدند<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۸۴۱؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.</ref>. | |||
صنعاء را همچنین روستایی در ابتدای [[دمشق]] و [[پایینتر]] از المزّه، مقابل [[مسجد]] خاتون گفتهاند. این روستا اکنون ([[زمان]] [[یاقوت حموی]]) خراب شده و جای خود را به مزارع و بساطین داده است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۹.</ref>. از این روستا جماعتی از [[علما]] برخاستند که از جمله آنان میتوان به نام [[شراحیل بن شراحیل صنعانی]]، [[ابوالمقدام صنعانی]]، [[حفص بن میسره صنعانی]] و... اشاره کرد<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۹-۴۳۰.</ref>. علاوه بر این دو موضع، از مکانی در [[دیار]] زُبَید ـ در شرق [[طائف]] ـ و نیز صنعاء [[حجاز]] ـ در شمال [[مدینه]] ـ به عنوان صنعاء نام برده شده است<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۱۷۸-۱۸۰.</ref>. | |||
== حاکمان صنعاء == | |||
{{اصلی|حکومت صنعاء}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۷: | خط ۲۵: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:یمن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۷
صنعاء یکی از شهرهای بزرگ یمن و پایتخت آن است. صنعا دارای هوای خوب و خیرات فراوان و به مساجد بسیارش، شهره است. صنعاء را همچنین روستایی در ابتدای دمشق و پایینتر از المزّه، مقابل مسجد خاتون گفتهاند. علاوه بر این دو موضع، از مکانی در دیار زُبَید ـ در شرق طائف ـ و نیز صنعاء حجاز ـ در شمال مدینه ـ به عنوان صنعاء نام برده شده است.
مقدمه
«صنعاء» شهری است بزرگ در سراة یمن. این شهر پایتخت کنونی یمن و کوهی دارد مشرف به شهر که بدان «نُقم» گفته میشود. این شهر در اقلیم اول واقع بوده[۱] و منتسبین این شهر «صنعانی» خوانده میشوند[۲]. صنعا دارای هوای خوب و خیرات فراوان و به مساجد بسیارش، شهره است؛ چندان که برخی به جهت کثرت میوهها و جوشش آبهایش آن را به دمشق شبیه دانستهاند[۳]. ابن فقیه در وصف این شهر، صنعا را دارای هوایی پاکیزه و آب فراوان معرفی کرده و آورده که ساکنان این شهر دو تابستان و دو زمستان دارند[۴]. یاقوت حموی، فاصله بین صنعا و عدن را شصت و هشت میل عنوان کرده[۵]، حال آنکه برخی منابع، این فاصله را بسیار بیشتر از آن دانستهاند. صنعا برخلاف نظر برخی صاحبنظران، که از آن به سرزمینی در خط استوا یاد کردهاند[۶]، در نزدیکی محل تلاقی خطوط ۱۵ عرض جغرافیایی و ۴۵ طول جغرافیایی واقع است.
برخی، در بیان علت نامگذاری این شهر به صنعاء، بنای آن را توسط صنعاء بن أزال بن عبیر بن عابر بن شالخ علت ذکر کرده و گفتهاند از آنجا که این شهر در قدیم «أزال» نام داشت، بدین سبب، گاه بدان أزال میگفتند و گاه صنعا[۷]. از دیگر وجوهی که در وجه تسمیه این شهر برشمرده شده آن است که چون حبشیها بر یمن سیطره یافتند و نگاهشان به دیوارهای مستحکم این شهر که از سنگ ساخته شده بود افتاد، گفتند: «هذه صنعه؛ این صنعت است» و لذا این شهر را صنعاء نامیدند[۸].
صنعاء را همچنین روستایی در ابتدای دمشق و پایینتر از المزّه، مقابل مسجد خاتون گفتهاند. این روستا اکنون (زمان یاقوت حموی) خراب شده و جای خود را به مزارع و بساطین داده است[۹]. از این روستا جماعتی از علما برخاستند که از جمله آنان میتوان به نام شراحیل بن شراحیل صنعانی، ابوالمقدام صنعانی، حفص بن میسره صنعانی و... اشاره کرد[۱۰]. علاوه بر این دو موضع، از مکانی در دیار زُبَید ـ در شرق طائف ـ و نیز صنعاء حجاز ـ در شمال مدینه ـ به عنوان صنعاء نام برده شده است[۱۱].
حاکمان صنعاء
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.
- ↑ ر.ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۸۴۱.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۸۴۱؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۶.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۹.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۲۹-۴۳۰.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۱۷۸-۱۸۰.