|
|
| (۷۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱۰ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{خرد}}
| | #تغییر_مسیر [[ندای آسمانی (نشانه ظهور)]] |
| {{مهدویت}}
| |
| صدایی از آسمان که گاه از آن به «صیحه» تعبیر می‌شود، یکی دیگر از [[نشانه‌های ظهور امام مهدی|نشانه‌های مهم ظهور امام مهدی]] {{ع}} شمرده می‌شود. بنا بر برخی احادیث، این علامت نیز [[نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی|حتمی]] است. موضوع ندای آسمانی، به منابع [[شیعه]] اختصاص ندارد؛ بلکه در احادیث [[اهل سنت]] هم فراوان آمده است<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B7_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۱.]</ref>.
| |
| | |
| در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ندای آسمانی (پرسش)]]''' قابل دسترسی هستند.
| |
| | |
| ==مقدمه==
| |
| *ندا، بلند شدن صدا و ظاهر شدن آن است و گاهی فقط به صدا اطلاق می‌شود<ref>راغب، المفردات، ماده ندا</ref>. اینجا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانه ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} همه مردم، آن را از آسمان می‌شنوند. روایاتی که درباره مورد این نشانه‌ها از طریق [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]] رسیده فراوان، بلکه متواتر است<ref>ر. ک: لطف اللّه صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص ۴۵۹</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: " نداکنندهای از آسمان، نام [[قائم]] را ندا می‌کند؛ پس هرکس در شرق و غرب است، آن را می‌شنود. از وحشت این صدا، خوابیدهها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش میایستند. رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت گیرد و آن را اجابت کند! زیرا صدای نخست، صدای [[جبرئیل]] روح الامین است"<ref> امام باقر علیه السّلام{{عربی|اندازه=120%|" يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ {{ع}} فَيَسْمَعُ مَنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِبِ لَا يَبْقَى رَاقِدٌ إِلَّا اسْتَيْقَظَ وَ لَا قَائِمٌ إِلَّا قَعَدَ وَ لَا قَاعِدٌ إِلَّا قَامَ عَلَى رِجْلَيْهِ فَزِعاً مِنْ ذَلِكَ الصَّوْت... هُوَ صَوْتُ جَبْرَئِيلَ الرُّوحِ الْأَمِينِ {{ع}}"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۲۵۳، ح ۱۳</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>.
| |
| *از مجموع روایات در این باره می‌توان چند نکته را استفاده کرد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>:
| |
| #ندای آسمانی، از نشانه‌های حتمی ظهور شمرده شده است و [[شیخ طوسی]]، [[نعمانی]]، [[شیخ مفید]]، [[شیخ صدوق]]، و ... به حتمی بودن آن اشاره کرده‌اند<ref> ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۳۵، ح ۴۲۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۰</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>. | |
| #این صدا، از آسمان شنیده می‌شود؛ به گونه‌ای که همه مردم کره زمین- در شرق و غرب- آن را می‌شنوند و به خود میآیند. از برخی روایات استفاده می‌شود هر جمعیتی آن صدا را به زبان خود خواهد شنید<ref> شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۰، ح ۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>.
| |
| #محتوای این پیام آسمانی، دعوت به حق و حمایت از [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} و بیعت با آن حضرت است<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۲، ح ۱۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>.
| |
| #همزمان با شنیده شدن این صدا از آسمان یا کمی پس از آن، روی زمین نیز صدایی شنیده می‌شود. ندا دهنده آن، شیطان است که مردم را به گمراهی فرا می‌خواند و میکوشد با ایجاد تردید در مردم، آنان را از حمایت [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} و اجابت دعوت آسمانی، بازدارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>.
| |
| #جبرئیل، مردم را به حق فرا می‌خواند و شیطان و نیروهای شیطانی و پیروان سفیانی به باطل<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>.
| |
| *از ظاهر روایات، با توجه به ویژگیهایی که برای آن بیان شده است، فهمیده می‌شود که تحقّق آن، طبیعی نخواهد بود. خداوند سبحانه و تعالی، برای آنکه شروع این انقلاب جهانی را اعلان کند و به همگان برساند که انقلابی بزرگ در حال شکلگیری است و حق بودن [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} را بنمایاند و به یاران و دوستان و علاقهمندان به چنین رستاخیزی خبر بدهد، صیحه آسمانی را معجزه آسا به گوش همگان میرساند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>.
| |
| *این نشانه در روایات [[اهل سنت]] نیز مورد اشاره قرار گرفته است<ref>ر. ک: مقدسی شافعی، عقد الدرر، ص ۱۳۵، فرائد السمطین، ج ۲، ص ۳۱۶، ح ۵۶۶ و ۵۶۹؛ متقی هندی، کنز العمال، ح ۱۴، ص ۵۸۸، ح ۳۹۶۶۵</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۱ - ۴۴۳.</ref>.
| |
| | |
| ==واژه‌شناسی لغوی==
| |
| این نشانه، در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] با واژه‌هایی چند، بیان شده است؛ از جمله:
| |
| #نداء: در لغت به معنای بلند کردن و آشکار ساختن صدا است و گاهی فقط به صدا اطلاق می‌شود<ref>راغب، المفردات، ماده ندا.</ref> این واژه در قرآن در موارد مختلفی به کار رفته است {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْقِلُونَ }}﴾}}<ref> و چون به نماز بانگ برآورید آن را به ریشخند و بازی می‌گیرند؛ این از آن روست که آنان گروهی هستند که خرد نمی‌ورزند؛ سوره مائده، آیه ۵</ref>. عموم روایات مربوط به ندای آسمانی، از این واژه بهره برده‌اند<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۸.]</ref>.
| |
| #صیحه: در لغت به معنای فریاد و صدای بلند بوده و در قرآن نیز به کار رفته است. اگر چه در روایات فراوانی صیحه در معنای «ندا» به کار رفته است؛ اما در بعضی، صیحه و ندا دو پدیده دانسته شده است<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۸.]</ref>.
| |
| #صوت: در لغت به معنای صدای سخن است. این واژه در آیاتی از قرآن به کار رفته است {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ}}﴾}}<ref> و بانگ آسمانی ستمگران را فرو گرفت و در خانه‌های خویش از پا درافتادند؛ سوره هود، آیه ۶۷.</ref> و اینجا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانۀ ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} همۀ مردم، آن را از آسمان می‌شنوند<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۸.]</ref>.
| |
| | |
| ==احادیث ندای آسمانی==
| |
| بنابر [[روایات]] [[شیعه]]، [[جبرئیل]] نخستین کسی است که با [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} [[بیعت]] و با صدایی بلند به گونه‌ای که به گوش همه جهانیان برسد، این آیه را تلاوت می‌کند: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ}}﴾}}<ref> فرمان خدا رسید؛ پس دیگر شتاب مکنید؛ سوره نحل، آیه ۱.</ref><ref>عیاشی، ج۲، ص۲۵۴.</ref> آیه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ}}﴾}}<ref> و آنان را (به کیفر کفرشان) پیشوایانی کردیم که (مردم را) به سوی آتش دوزخ فرا می‌خوانند و روز رستخیز یاری نخواهند شد و در این جهان، لعنتی بدرقه آنان کردیم و در روز رستخیز، آنان از زشت چهرگانند؛ سوره ق، آیه ۴۱ - ۴۲.</ref> نیز درباره این حادثه، [[تأویل]] شده است<ref>نورالثقلین، ج۵، ص۱۱۸ و ۱۱۹.</ref><ref>[http://maarefquran.com/Files/viewdmaarefBooks.php?bookId=1 دائرة المعارف قرآن کریم، ص ۱۱۴-۱۲۴.]</ref>.
| |
| | |
| فراوانیِ احادیث ندای آسمانی به اندازه‌ای است که برای نمونه در [[الغیبة ۱ (کتاب)|الغیبة]] [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] از شصت و هشت حدیث باب علائم، سی حدیث، دربارۀ این نشانه سخن می‌گوید. البته این فراوانی، غیر از احادیث دیگر باب‌ها و دیگر کتاب‌هاست. در برخی احادیث ندا، به آیۀ {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً }}﴾}}<ref>اگر بخواهیم از آسمان بر آنان نشانه ای فرو می‌فرستیم تا فروتنانه بدان گردن نهند؛ سوره شعراء، آیه ۴.</ref>، استدلال و گویا ندای آسمانی، مصداقی برای این آیه، شمرده شده است<ref>الغیبة نعمانی: ص۲۶۸ و ۲۷۱ باب ۱۴ ح۱۹ و ۳۳.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B7_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۱.]</ref>.
| |
| ==حتمی بودن ندای آسمانی==
| |
| کلینی با ذکر سند از [[عمر بن حنظله]] نقل کرده که گوید: از [[امام صادق]]{{ع}} شنیدم که فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«خَمْسُ عَلَامَاتٍ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ الصَّيْحَة»}}<ref>پنج نشانه پیش از قیام قائم است؛ صیحه؛ الکافی، ج ۸، ص ۳۱۰، ح ۴۸۳.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۸.]</ref>.
| |
| | |
| [[ابوبصیر]] می‌گوید: به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کردم: فدایت شوم! خروج قائم چه زمانی است؟ آن حضرت فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«إِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ لَا نُوَقِّتُ وَ قَدْ قَالَ مُحَمَّدٌ{{صل}}: كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ يَا بَا مُحَمَّدٍ إِنَّ قُدَّامَ هَذَا الْأَمْرِ خَمْسَ عَلَامَاتٍ أَوَّلُهُنَّ النِّدَاءُ فِي شَهْرِ رَمَضَان»}}<ref>ما خاندان هرگز وقتی را معیّن نمی‌کنیم؛ زیرا [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}} فرموده است: وقت گذاران دروغ می‌گویند. ای ابا محمّد! همانا پیشاپیشِ این امر پنج نشانه است: نخستین آنها آوازی است در ماه رمضان؛ الغیبه للنعمانی، ص ۲۸۹، ح ۶.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۹.]</ref>.
| |
| | |
| صدوق با ذکر سند از [[عمر بن حنظله]] نقل کرده که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ خَمْسُ عَلَامَاتٍ مَحْتُومَاتٍ الْيَمَانِيُّ وَ السُّفْيَانِيُّ وَ الصَّيْحَةُ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَيْدَاء»}}<ref>پیش از قیام قائم، پنج نشانۀ حتمی خواهد بود: یمانی، سفیانی، صیحه، قتل نفس زکیه و خسف به بیداء؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۰، ح ۷.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۹.]</ref>.
| |
| | |
| در این روایات به روشنی، به نشانه بودن ندای آسمانی تصریح شده است<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۹.]</ref>.
| |
| ==چگونگی و گسترۀ ندای آسمانی==
| |
| این ندا توسط [[جبرئیل]] بلند می‌شود و همۀ انسان‌ها با گویش‌های مختلف آن را می‌فهمند و همه به صورت یکنواخت آن را می‌شنوند. دربارۀ گسترۀ آن در روایاتی از [[امام باقر]]{{ع}} نقل شده است:{{عربی|اندازه=150%|«يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ{{ع}} فَيَسْمَعُ مَنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِب»}}<ref>ندا دهنده‌ای از آسمان به نام قائم ندا می‌دهد که هر کس در شرق و غرب است، آن را می‌شنوند؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۵۴.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۰.]</ref>.
| |
| | |
| با توجه به این روایات و نیز رسالت فراگیر [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} برای همۀ مردم، به راحتی می‌توان مخاطبان این ندای آسمانی را همگان دانست و چنانچه به دیگر جانداران نیز اشاره شده، بدان جهت است که آنها نیز از این ظهور به طور تکوینی آگاه شده و از ظهور حجت الهی و رفع ستم بر انسان‌ها، شادمان می‌شوند<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۰.]</ref>.
| |
| | |
| از عمومی بودن ندای آسمانی، می‌توان فهمید که هر کس به زبان خود آن را شنیده و می‌فهمد. در بعضی از روایات تصریح شده که هر کس به زبان خود آن را می‌شنود. در این باره [[زراره]] از [[امام صادق]]{{ع}} روایت می‌کند که:
| |
| {{عربی|اندازه=150%|«يُنَادِي مُنَادٍ بِاسْمِ الْقَائِمِ{{ع}} قُلْتُ: خَاصٌّ أَوْ عَامٌّ قَالَ: عَامٌّ يَسْمَعُ كُلُّ قَوْمٍ بِلِسَانِهِمْ قُلْتُ: فَمَنْ يُخَالِفُ الْقَائِمَ {{ع}} وَ قَدْ نُودِيَ بِاسْمِهِ قَالَ: لا يَدَعُهُمْ إِبْلِيسُ حَتَّى يُنَادِيَ فِي آخِرِ اللَّيْلِ وَ يُشَكِّكَ النَّاس»}}<ref> ندا کننده‌ای قائم {{ع}} را به نام می‌خواند. گفتم: ندای خاص است یا ندای عامّ؟ فرمود: ندای عامّ است و هر ملّتی به زبان خود آن را می‌شنود. گفتم: پس چه کسی با او مخالفت می‌کند، در حالی که او را به نام می‌خوانند؟ فرمود: ابلیس آنان را رها نمی‌کند. و در آخر شب ندا می‌کند و مردم را به شک می‌اندازد!؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۱.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۰.]</ref>.
| |
| | |
| بیشتر روایات، آسمان را به عنوان محل ندای آسمانی معرفی کرده‌اند. [[محمد بن علی حلبی]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل می‌کند:{{عربی|اندازه=150%|«... وَ النِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُ الْقَائِمِ مِنَ الْمَحْتُومِ قُلْتُ وَ كَيْفَ النِّدَاءُ قَالَ يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاء ...»}}<ref>... ندای آسمانی نیز از علامات حتمی است و خروج حضرت قائم نیز حتمی است؛ عرض کردم؛ ندای آسمانی چگونه است؟ فرمود: یک منادی در اول روز از آسمان ندا کند...؛ الکافی، ج ۸، ص ۳۱۱.</ref>.
| |
| ==زمان ندای آسمانی==
| |
| یکی از بحث‌هایی که دربارۀ ندای آسمانی مطرح می‌شود، زمان آن است و از آنجا که روایات دربارۀ زمان ندای آسمانی به صورت گوناگون ذکر شده، بنابراین دیدگاه‌های متفاوتی پدید آمده است؛ این دیدگاه عبارت است از:<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۱.]</ref>.
| |
| | |
| '''الف. پیش از ظهور:''' آنچه مشهور است اینکه صیحه آسمانی، در ماه مبارک رمضان اتفاق خواهد افتاد. نعمانی با ذکر سند از ابوبصیر و از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده که فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«...الصَّيْحَةُ لَا تَكُونُ إِلَّا فِي شَهْرِ رَمَضَانَ لِأَنَّ شَهْرَ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ وَ الصَّيْحَةُ فِيهِ هِيَ صَيْحَةُ جَبْرَئِيلَ{{ع}} إِلَى هَذَا الْخَلْقِ ثُمَّ قَالَ: يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ{{ع}} فَيَسْمَعُ مَنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِب ...»}}<ref>...آن صیحه جز در ماه رمضان ماه خدا بر نخواهد خاست؛ همان آوای بس بلند جبرئیل{{ع}} بدین مردمان است، بعد فرمود: ندا کننده‌ای از آسمان به نام حضرت قائم {{ع}} ندا سر می‌دهد و هر که در مشرق و مغرب است، می‌شنود...؛ الغیبه للنعمانی، ص ۲۵۴.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۱.]</ref>
| |
| | |
| همۀ کسانی که این روایت و مانند آن را نقل کرده‌اند، زمان آن را پیش از ظهور دانسته‌اند<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۱.]</ref>.
| |
| | |
| '''ب. هنگام ظهور:''' از بعضی از روایات استفاده می‌شود: ندای آسمانی هم زمان با ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} رخ خواهد داد. [[ابو بصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده که فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«...فَلَا يَزَالُونَ بِتِلْكَ الْحَالِ حَتَّى يُنَادِيَ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ فَإِذَا نَادَى فَالنَّفِيرَ النَّفِيرَ فَوَ اللَّهِ لَكَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْهِ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ يُبَايِعُ النَّاسَ بِأَمْرٍ جَدِيدٍ وَ كِتَابٍ جَدِيدٍ وَ سُلْطَانٍ جَدِيدٍ مِنَ السَّمَاء...»}}<ref>... پس پیوسته بدان حال خواهند بود تا اینکه ندا کننده‌ای از آسمان، آواز برآورد و چون ندا برآمد: پس کوچ کنید! کوچ کنید؛ به خدا سوگند! گویی به او می‌نگرم که در میان رکن و مقام از مردم، به امری نوین و فرمانی جدید و نظامی تازه از آسمان بیعت گیرد؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۶۳، ح ۲۲.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۲.]</ref>.
| |
| | |
| صدوق از [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده است:{{عربی|اندازه=150%|«...وَ جَاءَتْ صَيْحَةٌ مِنَ السَّمَاءِ بِأَنَّ الْحَقَّ فِيهِ وَ فِي شِيعَتِهِ فَعِنْدَ ذَلِكَ خُرُوجُ قَائِمِنَا ...»}}<ref>...صیحه‌ای از آسمان بیاید و بگوید: حقّ با او و شیعیان اوست؛ در این هنگام است که قائم ما خروج می‌کند...؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۲.]</ref>
| |
| | |
| در این روایات نوعی هم‌زمانی بین ندای آسمانی و خروج حضرت به چشم می‌آید. مفید نیز در روایتی این هم زمانی را در روایتی از [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} این گونه نقل کرده است: {{عربی|اندازه=150%|«إِذَا كَانَ عِنْدَ خُرُوجِ الْقَائِمِ يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَيُّهَا النَّاسُ قُطِعَ عَنْكُمْ مُدَّةُ الْجَبَّارِينَ وَ وُلِّيَ الْأَمْرَ خَيْرُ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ فَالْحَقُوا بِمَكَّة...»}}<ref>هنگامی که نزدیک خروج قائم شد، ندا دهنده‌ای از آسمان آواز می‌دهد: ای مردم! زمان ستمگران به سر رسیده و ولی امر بهترینِ امت محمد است؛ پس به مکه برسید؛ الاختصاص، ص ۲۰۸.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۲.]</ref>.
| |
| | |
| '''ج. پس از ظهور:''' یکی از نویسندگان با متفاوت دانستن ظهور با قیام، زمان نداهای آسمانی را پس از ظهور و پیش از قیام دانسته، می‌نویسد: «نداهای آسمانی از بدو ظهور تا هنگام قیام، بسیار است، از جمله سه ندا است در ماه رجب و از بعضی روایات استفاده می‌شود که رجب پیش از قیام است» <ref>محمد جواد خراسانی، مهدی منتظر{{ع}}، ص ۲۹۷.</ref> مضمون بعضی از روایات نیز به نوعی مؤید این احتمال است؛ برای مثال ندا را پس از ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} و برای هلاک ستمگران دانسته است. نعمانی در روایتی از [[حسن بن محبوب]] نقل کرده که: [[امام رضا]]{{ع}} به من فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«... يُنَادِي أَلَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ فُلَاناً عَلَى هَلَاكِ الظَّالِمِينَ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَأْتِي الْمُؤْمِنِينَ الْفَرَجُ...»}}<ref>ندا دهنده‌ای آواز می‌دهد: که خداوند به منظور برانداختن ستمگران، فلانی را برانگیخت. در این هنگام گشایشی برای مؤمنان دست می‌دهد و خداوند سینه‌های آنان را شفا می‌بخشد و عقده‌های دلشان بر طرف می‌گردد؛ الغیبة للنعمانی، ص ۱۸۰، ح ۲۸.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۳.]</ref>.
| |
| | |
| همچنین صدوق از [[امام رضا]]{{ع}} آورده است:{{عربی|اندازه=150%|«الرَّابِعُ مِنْ وُلْدِي ابْنُ سَيِّدَةِ الْإِمَاءِ ... وَ هُوَ الَّذِي يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِهِ يَسْمَعُه جَمِيعُ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالدُّعَاءِ إِلَيْهِ يَقُولُ أَلَا إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ قَدْ ظَهَرَ عِنْدَ بَيْتِ اللَّهِ فَاتَّبِعُوه......»}}<ref>چهارمین از فرزندان من، فرزند سرور کنیزان... و او کسی است که از آسمان ندا کننده‌ای او را به نام ندا می‌کند و به وی دعوت می‌نماید؛ به گونه‌ای که همه اهل زمین آن ندا را می‌شنوند. می‌گویند: آگاه باشید! همانا حجت الهی در خانه خداوند آشکار شده است، پس از او پیروی کنید؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۵.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۳.]</ref>. از آنجا که مضمون ندای آسمانی، نوعی بیان ظهور و حقانیت [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} و نیز بیان تقابل بین جبهه کفر و ایمان است؛ بی تردید این رخداد پس از ظهور خواهد بود؛ چرا که هر آنچه گفته شده با پس از ظهور تناسب دارد تا پیش از ظهور<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۳.]</ref>.
| |
| ==محتوای ندای آسمانی==
| |
| بیشترین شمار روایات در این زمینه، مربوط به احادیثی است که در آن محتوای ندای آسمانی، معرفی [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} است. صدوق از [[امام رضا]]{{ع}} نقل کرده است:{{عربی|اندازه=150%|« ... وَ هُوَ الَّذِي يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِهِ...»}}<ref>... و او کسی است که از آسمان ندا کننده‌ای او را به نام ندا می‌کند ...؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۵.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۳.]</ref>.
| |
| | |
| البته در برخی روایات نیز گفته شده محتوای ندای آسمانی حقانیت [[امام علی|علی]]{{ع}} و رستگاری شیعیان او است. [[محمد بن علی حلبی]] می‌گوید: شنیدم از [[امام صادق]]{{ع}} که فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوَّلَ النَّهَارِ أَلَا إِنَّ عَلِيّاً وَ شِيعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُون»}}<ref>منادی در اول روز از آسمان ندا می‌کند: بدانید علی و شیعیانش رستگارانند؛ الکافی، ج ۸، ص ۳۱۰.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۲۳.]</ref>.
| |
| | |
| ==ندا و صیحه==
| |
| از مطالعۀ احادیث و مراجعه به کتب لغت استفاده می‌شود که سه واژهِ ندا، صیحه و صوت، مترادف‌اند یا دست کم در این موضوع، در یک معنا به کار رفته‌اند. ابن منظور، ندا را به صوت، و صوت را به ندا معنا کرده است<ref>لسان العرب: ج۱۵ ص۳۱۵ و ج۲ ص۵۷.</ref>. همچنین مصدر صیحه(صیاح) را "بصورت،" و صیحه را "عذاب" معنا کرده است <ref>لسان العرب: ج۲ ص۵۲۱.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B7_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۱.]</ref>.
| |
| | |
| به نظر می‌رسد که کاربرد متعدّد صیحه در قرآن، الزاماً به معنای عذاب نیست؛ بلکه مقصودِ حق تعالی، صدایی است که عذاب الهی را به دنبال دارد یا هشدار به عذاب است. راغب هم می‌گوید: صیحه به معنای صدای بلند است. شاید این که شیخ مفید در شمارش نشانه‌های ظهور، تنها به ندا اشاره کرده<ref>الإرشاد: ج۲ ص۳۶۹.</ref> و از صیحه و صوت، با وجود فراوانیِ آن دو در احادیث، سخن نگفته است، به همین جهت باشد که وی نیز هر سه را یک علامت می‌داند. بنا بر این، ندای آسمانی و صیحه و صوت که در احادیث آمده، یکی است<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B7_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۲.]</ref>.
| |
| | |
| ==ندای آسمانی در ۲۳ رمضان==
| |
| | |
| ==نشانه های پیش از اين ندا==
| |
| | |
| ==واکنش مردم درباره این ندا==
| |
| | |
| ==مفاد این ندا==
| |
| | |
| ==آیا «صیحه» همان «فزعه» است؟ ==
| |
| علامت دیگر ذکر شده، «فزعه» است که به معنای ترس و وحشت آمده است. آیا فزعه، علامت دیگری غیر از ندا و صیحه و یا همان علامت است؟ معنای لغوی فزعه با صیحه، متفاوت است؛ ولی می‌توان لازم آن معنا باشد؛ یعنی مراد از فزغه، ترس و وحشتی است که به سبب صیحۀ آسمانی پدید می‌آید، اگر چه دلیل مُتقنی بر یکی بودن این دو علامت وجود ندارد. آنچه باعث تصوّر ترادف آنها می‌شود، برداشت نادرست از صیحه است که به نظر می‌رسد منشأ این اشتباه، شباهتی است که از احادیث دربارۀ صیحه و فزعه استفاده می‌شود. برای مثال، در برخی نقل‌ها می‌خوانیم که: صدا در ماه رمضان خواهد بود<ref>الغیبة، نعمانی: ص۲۶۲ و ۲۶۷ و ۳۰۱.</ref>. از سویی، فزعه هم در ماه رمضان ذکر شده است<ref>الغیبة، نعمانی: ص۲۶۰ و ۲۶۲ باب ۱۴، ح۸ و ۱۱.</ref>. از این رو، صیحه و فزعه را یکی تصوّر کرده‌اند<ref>تاریخ الغیبة الکبری: ص۵۹۷، چشم به راه مهدی: ص۲۸۴.</ref>. ویژه که در حدیث، مادۀ فزع با صیحه، جمع شده است<ref>الغیبة، نعمانی: ص۲۶۷ باب ح۱۷ (به نقل از آن در بحار الأنوار: ج۵۲ ص۲۳۴).</ref>؛ ولی به نظر می‌رسد چنین نیست و فزعه، علامتی غیر از صیحه و ندا است. گذشته از تفاوت معنای آنها با یکدیگر، احادیث فزعه را در ماه رمضان می‌دانند، این که ندا یا صحیحه در ماه رمضان باشد، قطعی نیست و همۀ اخبار، این مطلب را نمی‌گویند. دلیل دیگر آن که در یک حدیث، ندا و فزعه به عنوان دو علامت در کنار هم ذکر شده است <ref>الغیبة، نعمانی: ص۲۸۰ باب۱۴ ح۴۵ – ۴۶، الغیبة، نعمانی: ص۴۴۴، کمال الدین، ص۶۸۴.</ref> که نشان می‌دهد ندا با فزعه، تفاوت دارد<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B7_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۳.]</ref>.
| |
| | |
| ==این ندا از جانب کیست؟ ==
| |
| ندایی که هنگام ظهور به گوش می‌رسد از دو ناحیه است: اوّل از جبرئیل که مردم را به مهدی{{ع}} می‌خواند و دوم از شیطان که در مردم تردید ایجاد می‌کند. برخی از این احادیث می‌گویند که ندای جبرئیل از اسمان و ندای ابلیس از سوی زمین بلند می‌شود. «از امام صادق{{ع}} پرسیده شد: چگونه مردم با دیدن عجایبی مانند خَسْف بیدا و ندای آسمانی باز هم با قائم مبارزه می‌کنند؟ امام فرمود: چون شیطان، آنان را رها نمی‌کند و او هم ندایی دارد»<ref>کمال الدین: ص۵۷۹ (باب علائم، روایت هشتم).</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B7_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۳.]</ref>.
| |
| | |
| این سخن امام، دلیل خوبی بر وجود دو فریاد از سوی دو قطب مخالف الهی و شیطانی است. در احادیث دیگری از امام پرسیده‌اند که: مردم می‌گویند دو ندا چگونه تشخیص داده می‌شود؟ که این پرسش نیز نشانگر ذهنیت عامۀ مردم دربارۀ تعدّد نداست؛ امّا حال باید دید که این دعوت چیست؟ و مضمون دو ندا چه خواهد بود؟ از احادیث بسیاری استفاده می‌شود که ندای جبرئیل به منظور معرفی مهدی{{ع}} به مردم جهان است. مضمون برخی از احادیث این گونه است: منادی از آسمان، نام قائم{{ع}} را می‌گوید و اهل شرق و غرب آن را می‌شنوند... جبرئیل نام صاحب الأمر و نام پدرش را می‌گوید<ref>الغیبة، نعمانی: ص۲۷۳ باب ۴ ح۲۹.</ref>. در جای دیگری از امام پرسیده شد: ندای آسمانی چیست؟ فرمود: «ندا کننده‌ای است که به نام و نسب قائم ندا می‌دهد»<ref>الغیبة، نعمانی: ص۲۷۳ باب ۱۴ ح۶۴.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B7_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۳.]</ref>.
| |
| | |
| امّا روایات دیگری هست که مضمون ندای آسمانی را حقّانیت [[ولایت علی بن ابی طالب|ولایت امیرمؤمنان علی]] {{ع}} می‌داند و اینکه شیطان خواهد گفت: حق با [[عثمان]] یا مردی از [[بنی امیه]] است<ref>الغیبة، نعمانی: باب ۱۴ ح۱۵ و باب ۴ ح۲۹، کمال الدین: ص۶۷۸ باب علائم ح۴.</ref>. یا شیطان می‌گوید: فلانی مظلوم کشته شده است<ref>الإرشاد، ج۲ ص۳۷۱؛ الغیبة، طوسی: ص۴۳۵.</ref>. البته این دو گروه از احادیث، با هم تعارض و تنافی ندارند و قابل جمع هستند. یعنی ندا به نام امام مهدی{{ع}} و امام علی{{ع}}، فریاد و دعوت به حق است و می‌تواند با یکدیگر همراه شود. ندای مخالف نیز دعوت به باطل می‌کند و از حزب عثمانیه و سفیانی حمایت می‌کند<ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B7_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۴.]</ref>.
| |
| == جستارهای وابسته ==
| |
| {{جستارهای وابسته}}
| |
| {{ستون-شروع|3}}
| |
| * [[امام مهدی]] {{ع}}
| |
| * [[موعودباوری]]
| |
| * [[فارقلیط]]
| |
| * [[پارکلیت]]
| |
| * [[ماشیح]]
| |
| * [[سوشیانس]]
| |
| * [[سوشینت]]
| |
| * [[هوشیدر]]
| |
| * [[هوشیدرماه]]
| |
| * [[میتریا]]
| |
| * [[آرماگدون]]
| |
| * [[ظهور امام مهدی]] {{ع}}
| |
| * [[خروج منبعث سوم]]
| |
| * [[جیش الغضب]]
| |
| * [[دیدگاه کلی قرآن درباره پایان تاریخ]]
| |
| * [[نشانه‌های آخر الزمان|نشانه‌ها و رخدادهای مهم آخر الزمان]]
| |
| * [[بحران معنویت]]
| |
| * [[وقوع اختلاف‌ها و درگیری‌های بسیار]]
| |
| * [[وقوع مصائب]]
| |
| * [[سفیانی]]
| |
| * [[دجال]]
| |
| * [[ظهور منجی|ظهور منجی بزرگ بشر]]
| |
| * [[نزول عیسی]] {{ع}}
| |
| * [[خروج جنبنده‌ای از زمین]]
| |
| * [[هجوم یأجوج و مأجوج]]
| |
| * [[صلح و آرامش پایدار|صلح و آرامش پایدار در سرتاسر جهان]]
| |
| * [[حکومت امام زمان]] {{ع}}
| |
| * فتنه‌های شیطان در [[زمان ظهور امام مهدی]] {{ع}}
| |
| * بی ارزش شدن خون مردم
| |
| * تدریجی بودن [[نشانه‌های ظهور امام مهدی]] {{ع}}
| |
| * گسسته شدن پیوند خویشاوندی
| |
| * شکسته شدن حرمت انسان
| |
| * جدا شدن مردم بر اثر بلا و گرفتاری
| |
| * [[رویارویی امام مهدی]] {{ع}} با جاهلان
| |
| * ترس و اضطراب همگانی
| |
| * سختی پیش از [[ظهور امام مهدی]] {{ع}}
| |
| {{پایان}}
| |
| {{پایان}}
| |
| | |
| ==منابع==
| |
| *[http://maarefquran.com/Files/viewdmaarefBooks.php?bookId=1 دائرة المعارف قرآن کریم، ص ۱۱۴-۱۲۴]
| |
| *[[دانشنامهٔ امام مهدی ج۷ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی ج۷]]
| |
| * [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مهدویت''']].
| |
| | |
| ==پانویس==
| |
| {{پانویس2}}
| |
| | |
| ==پیوند به بیرون==
| |
| | |
| {{امام مهدی}}
| |
| | |
| {{دانشنامه امامت-خرد}}
| |
| [[رده:مدخل مرتبط با امام مهدی]]
| |
| [[رده:مدخل‌های اصلی دانشنامه]]
| |
| [[رده:معصوم]]
| |
| [[رده:امام مهدی]]
| |
