←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
البته در [[قرآن]] از [[جنود الهی]] [[سخن]] گفته شده است و اینکه [[جنود]] [[خدا]] بی‌شمارند و تعداد آنها را کس نمی‌داند: {{متن قرآن|وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ}}<ref>«و سپاه پروردگارت را کسی جز او نمی‌داند» سوره مدثر، آیه ۳۱.</ref>. باید توجه داشت که هم [[ملائکه]] و هم انسان‌های [[مؤمن]]، بلکه به یک معنا تمام نیروهای [[عالم آفرینش]] جنود [[پروردگار]] هستند؛ یعنی تحت [[فرمان]] اویند و در جهت مقصدی که او می‌خواهد به حرکت درمی‌آیند. باد، آب، [[زمین]] و... همه جنود الهی هستند. همین زمین بدکارانی همچون [[قارون]] را در خود فرو برده و همین آب نابکارانی مثل [[فرعون]] را در خویش [[غرق]] کرده است. | البته در [[قرآن]] از [[جنود الهی]] [[سخن]] گفته شده است و اینکه [[جنود]] [[خدا]] بی‌شمارند و تعداد آنها را کس نمی‌داند: {{متن قرآن|وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ}}<ref>«و سپاه پروردگارت را کسی جز او نمی‌داند» سوره مدثر، آیه ۳۱.</ref>. باید توجه داشت که هم [[ملائکه]] و هم انسان‌های [[مؤمن]]، بلکه به یک معنا تمام نیروهای [[عالم آفرینش]] جنود [[پروردگار]] هستند؛ یعنی تحت [[فرمان]] اویند و در جهت مقصدی که او می‌خواهد به حرکت درمی‌آیند. باد، آب، [[زمین]] و... همه جنود الهی هستند. همین زمین بدکارانی همچون [[قارون]] را در خود فرو برده و همین آب نابکارانی مثل [[فرعون]] را در خویش [[غرق]] کرده است. | ||
[[شیطان]] که مطرود پروردگار است نیز از [[لشکریان]] پیاده و سواره | [[شیطان]] که مطرود پروردگار است نیز از [[لشکریان]] پیاده و سواره {{متن قرآن|وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا}} <ref>«و هر یک از آنان را که بتوانی با آوای خویش بلغزان و با سوارگان و پیادگان خویش بر آنان بتاز و در دارایی‌ها و فرزندان آنان شریک شو و به آنها وعده بده! و شیطان جز وعده فریبنده به آنان نخواهد داد» سوره اسراء، آیه ۶۴.</ref> برخوردار است. از این رو [[امام سجاد]] {{ع}} از خدا چنین می‌خواهد: بار خدایا لشکرش (شیطان) بشکن و کیدش [[باطل]] نمای. | ||
به همین [[دلیل]] [[امام]] از خدا می‌خواهد در [[دفاع]] از لشکریان [[مسلمان]] جنودی از [[فرشتگان]] را به [[یاری]] ایشان بفرستد: (خدایا) لشکری از [[ملائکه]] خود همراه با [[خشم]] و [[عذاب]] خود بر سرشان ([[دشمنان]]) فرست، آن‌سان که در [[جنگ بدر]] فرستادی<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. هم‌چنین در [[طلب]] [[نصرت]] برای [[ولیّ خدا]] می‌گوید: (بار خدایا! ولی خود را) در [[پناه]] خود [[حفظ]] نمای و به ملائکه خود یاری‌اش ده و به [[لشکر]] پیروزمند خود مددش رسان<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه؛ ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن مجید، محمدمهدی فولادوند.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «لشکریان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۸۸.</ref> | به همین [[دلیل]] [[امام]] از خدا می‌خواهد در [[دفاع]] از لشکریان [[مسلمان]] جنودی از [[فرشتگان]] را به [[یاری]] ایشان بفرستد: (خدایا) لشکری از [[ملائکه]] خود همراه با [[خشم]] و [[عذاب]] خود بر سرشان ([[دشمنان]]) فرست، آن‌سان که در [[جنگ بدر]] فرستادی<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. هم‌چنین در [[طلب]] [[نصرت]] برای [[ولیّ خدا]] می‌گوید: (بار خدایا! ولی خود را) در [[پناه]] خود [[حفظ]] نمای و به ملائکه خود یاری‌اش ده و به [[لشکر]] پیروزمند خود مددش رسان<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه؛ ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن مجید، محمدمهدی فولادوند.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «لشکریان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۸۸.</ref> | ||