ولید بن عتبة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
«ولید بن عتبه» [[والی مدینه]] هنگام [[مرگ معاویه]] بود. یزید [[نامه]] به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه، از او خواست که از [[امام حسین]]{{ع}} [[بیعت]] بگیرد و اگر نپذیرفت، گردنش را بزند. [[بیعت گرفتن از امام حسین]]{{ع}} برای ولید دشوار بود و می‌خواست با او عاقلانه و بدون [[خشونت]] [[رفتار]] کند. اما با مشورتی که با [[مروان بن حکم]] انجام داد، مروان موضع [[متزلزل]] ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه [[امام]] را به [[دار الاماره]] احضار کند. [[سیدالشهدا]]{{ع}} شبانه به دار الاماره رفت. گفتگوهایی میان امام و والی مدینه و ولید انجام گرفت و امام، بدون بیعت از آنجا خارج شد<ref>حیاة الامام الحسین، ج۲، ص۲۵۰.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۹۷.</ref> | «ولید بن عتبه» [[والی مدینه]] هنگام [[مرگ معاویه]] بود. یزید [[نامه]] به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه، از او خواست که از [[امام حسین]]{{ع}} [[بیعت]] بگیرد و اگر نپذیرفت، گردنش را بزند. [[بیعت گرفتن از امام حسین]]{{ع}} برای ولید دشوار بود و می‌خواست با او عاقلانه و بدون [[خشونت]] [[رفتار]] کند. اما با مشورتی که با [[مروان بن حکم]] انجام داد، مروان موضع [[متزلزل]] ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه [[امام]] را به [[دار الاماره]] احضار کند. [[سیدالشهدا]]{{ع}} شبانه به دار الاماره رفت. گفتگوهایی میان امام و والی مدینه و ولید انجام گرفت و امام، بدون بیعت از آنجا خارج شد<ref>حیاة الامام الحسین، ج۲، ص۲۵۰.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۹۷.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[بنی امیه]] (خاندان) | |||
* [[ابوسفیان صخر بن حرب]] (جد) | |||
* [[عتبة بن ابی‌سفیان]] (پدر) | |||
* [[معاویة بن ابی سفیان]] (عمو) | |||
* [[یزید بن معاویه]] (عموزاده) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۳
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«ولید بن عتبه» والی مدینه هنگام مرگ معاویه بود. یزید نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه، از او خواست که از امام حسین(ع) بیعت بگیرد و اگر نپذیرفت، گردنش را بزند. بیعت گرفتن از امام حسین(ع) برای ولید دشوار بود و می‌خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار کند. اما با مشورتی که با مروان بن حکم انجام داد، مروان موضع متزلزل ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه امام را به دار الاماره احضار کند. سیدالشهدا(ع) شبانه به دار الاماره رفت. گفتگوهایی میان امام و والی مدینه و ولید انجام گرفت و امام، بدون بیعت از آنجا خارج شد[۱].[۲]
جستارهای وابسته
- بنی امیه (خاندان)
- ابوسفیان صخر بن حرب (جد)
- عتبة بن ابی‌سفیان (پدر)
- معاویة بن ابی سفیان (عمو)
- یزید بن معاویه (عموزاده)
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۲، ص۲۵۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۹۷.