(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[یزید بن معاویه در تاریخ اسلامی]] - [[یزید بن معاویه در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط = }}
#تغییر_مسیر [[یزید بن معاویه]]
'''یزید بن معاویه''' خلیفۀ [[جنایتکار]] [[اموی]] که فاجعۀ [[کربلا]] به [[دستور]] او پدید آمد. وی در سال ۲۵ [[هجری]] [[تولد]] یافت. [[جوانی]] میگسار، سگباز و [[اهل]] بوزینه [[بازی]] و عیّاشی بود<ref>سفینة البحار، ج۱، ص۵۲۸.</ref>. چون [[معاویه]] مرد، با او به عنوان [[خلافت]] [[بیعت]] کردند. [[معاویه]] پیش از مرگش از بسیاری [[بیعت]] بر ولی‌عهدی او گرفته بود. [[یزید]] اندیشه‌های [[الحادی]] داشت و به [[مبدأ و معاد]] بی‌عقیده بود. بی‌بندوبار و [[اهل]] عیش و طرب بود. در زمان او [[فسق]] و [[فجور]] به [[والیان]] هم گسترش یافت و آوازه‌خوانی در [[مکه]] و [[مدینه]] آشکار شد و [[مردم]] به شراب‌خواری علنی پرداختند<ref>مروج الذهب، ج۳، ص۶۷.</ref>.
== مقدمه ==
[[سیدالشهدا]] {{ع}} وقتی با [[اصرار]] [[ولید]] و [[مروان]] برای [[بیعت]] با [[یزید]] مواجه شد به [[فسق]] او [[شهادت]] داد و فرمود: {{متن حدیث|يَزِيدُ رَجُلٌ فَاسِقٌ شَارِبُ الْخَمْرِ قَاتِلُ النَّفْسِ الْمُحَرَّمَةِ مُعْلِنٌ بِالْفِسْقِ وَ مِثْلِي لاَ يُبَايِعُ مِثْلَهُ}}<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۵.</ref>. [[یزید]]، مردی [[فاسق]]، شراب‌خوار، آدم‌کش است که آشکارا [[گناه]] می‌کند و کسی همچون من با کسی مثل او [[بیعت]] نخواهد کرد.
این [[شناخت]] [[سید الشهدا]] {{ع}} از [[یزید]]، سابقه داشت. حتی روزی در یک جلسه، آن [[حضرت]] در پاسخ [[معاویه]] که از [[یزید]] [[ستایش]] کرد، برخاسته، [[زشتی‌ها]] و [[مفاسد]] [[یزید]] را بر شمرد و به [[معاویه]] به خاطر [[بیعت گرفتن]] از این و آن برای پسرش [[یزید]]، [[اعتراض]] کرد<ref>الغدیر، ج۱، ص۲۴۸.</ref>.
[[یزید]] نیز همچون پدرش، به [[حیف و میل بیت المال]] و کشتن انسان‌های با [[ایمان]] و ایجاد [[فساد]] و [[مفاسد]] در [[دستگاه حکومت]] پرداخت. به [[والی مدینه]] نوشت که به [[زور]] از [[سیدالشهدا]] {{ع}} [[بیعت]] بگیرد و اگر نپذیرفت، گردن او را بزند. برای سرکوبی هواداران [[امام حسین]] {{ع}} که با [[مسلم بن عقیل]] در [[کوفه]] [[بیعت]] کرده بودند، “ابن زیاد” را به [[ولایت]] [[کوفه]] گماشت و به کشتن [[امام]] [[فرمان]] داد. [[ابن جوزی]] دربارۀ او گفته است: “چگونه [[قضاوت]] می‌کنید دربارۀ مردی که سه سال [[حکومت]] کرد، در سال اول [[حسین]] {{ع}} را به [[شهادت]] رساند و در سال دوم [[مردم مدینه]] را دچار [[وحشت]] ساخت و [[مدینه]] را برای [[لشکریان]] خود [[مباح]] گرداند و در سال سوم، [[خانۀ خدا]] را با منجنیق سنگباران کرد و ویران ساخت”<ref>تذکرة الخواص، ابن جوزی، ص۱۶۴.</ref>. که اشاره به حادثۀ کربلاست و ”واقعۀ حرّه” که [[مردم مدینه]] در سال ۶۳ [[هجری]] بر ضدّ [[والی]] [[قیام]] کردند و او و دیگر [[امویان]] را از [[شهر]] بیرون نمودند و این پس از آن بود که [[فساد]] و [[آلودگی]] و جنایات [[یزید]] بر آنان آشکار شد. [[یزید]] هم [[مسلم بن عقبه]] را با لشکری برای [[قتل عام]] [[مردم]] فرستاد. در سال ۶۴ [[هجری]] نیز همان [[سپاه]] برای [[سرکوب]] [[قیام]] [[عبدالله بن زبیر]] به [[مکه]] [[هجوم]] بردند و به [[مسجد الحرام]] و [[حرم]] [[خدا]] با منجنیق حمله کردند. [[کعبه]] و [[مسجد الحرام]] سوخت و ویران شد و عدّه‌ای کشته شدند<ref>مروج الذهب، ج۳، ص۶۹ تا ۷۲؛ العقد الفرید، ج۵، ص۱۳۹.</ref>. ننگ‌ها و آلودگی‌های [[یزید]]، بیش از آن است که در این مختصر بگنجد<ref>از جمله در این باره ر. ک: حیاة الامام الحسین ج۲، ص۱۸۰؛ الغدیر، ج۱۰، ص۲۴۸ تا ۲۵۶؛ تاریخ مفصل اسلام، عمادزاده، ص۲۶۷.</ref>. مدت [[حکومت]] [[یزید]]، سه سال و هشت ماه بود و در سال ۶۴ در “حوارین” از اطراف [[دمشق]] مرد<ref>مروج الذهب، ج۳، ص۵۳.</ref> و در “باب الصغیر” [[دمشق]] [[دفن]] شد<ref>سفینة البحار، ج۱، ص۵۸۲.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۵۱۵.</ref>.
