ابراهیم بن عبدالله بن معبد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '22px عزیزی، رستگار، بیات، '''راویان مشترک ج۲'''' به '22px عزیزی، رستگار، بیات، '''راویان مشترک ج۲'''') |
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[ابن ابی‌حاتم]] در [[الجرح والتعدیل]]، [[ابن حبّان]] در کتاب [[الثقات]]، [[بخاری]] در کتاب [[التاریخ الکبیر]] او را در شمار راویانِ [[حدیث]] ذکر کرده‌اند. ابن حجر او را از طبقه سوم دانسته و می‌‌نویسد: او بسیار راست گو بوده است. از [[دانشمندان شیعه]] تنها شیخ طوسی در کتاب رجال، او را در شمار اصحاب و راویانِ علی بن حسینی و بدون [[جرح و تعدیل]] ذکر کرده است. | [[ابن ابی‌حاتم]] در [[الجرح والتعدیل]]، [[ابن حبّان]] در کتاب [[الثقات]]، [[بخاری]] در کتاب [[التاریخ الکبیر]] او را در شمار راویانِ [[حدیث]] ذکر کرده‌اند. ابن حجر او را از طبقه سوم دانسته و می‌‌نویسد: او بسیار راست گو بوده است. از [[دانشمندان شیعه]] تنها شیخ طوسی در کتاب رجال، او را در شمار اصحاب و راویانِ علی بن حسینی و بدون [[جرح و تعدیل]] ذکر کرده است. | ||
هر چند اردبیلی در [[جامع الرواة]]، [[علی بن مهزیار]]، [[ابن جمهور]] و [[عبدالرحمن بن حماد]] را از راویان ابراهیم می‌‌داند، | هر چند اردبیلی در [[جامع الرواة]]، [[علی بن مهزیار]]، [[ابن جمهور]] و [[عبدالرحمن بن حماد]] را از راویان ابراهیم می‌‌داند، لکن همان‌گونه که مؤلف معجم [[رجال الحدیث]] یادآوری کرده، شاهدی بر [[صدق]] این انتساب نیست. | ||
بخاری، [[مزی]] و [[ابن حجر]] می‌‌نویسند: او از [[میمونه]]، [[همسر پیامبر]]{{صل}} و [[عبدالله بن عباس]] [[روایت]] کرده است و [[سلیمان بن سحیم]]، [[ابن جریج]] و [[نافع بن عبدالله]] از راویانِ او هستند. [[روایات]] او را مسلم، [[نسائی]]، [[ابوداوود]] و [[ابن ماجه]] آورده‌اند. | بخاری، [[مزی]] و [[ابن حجر]] می‌‌نویسند: او از [[میمونه]]، [[همسر پیامبر]]{{صل}} و [[عبدالله بن عباس]] [[روایت]] کرده است و [[سلیمان بن سحیم]]، [[ابن جریج]] و [[نافع بن عبدالله]] از راویانِ او هستند. [[روایات]] او را مسلم، [[نسائی]]، [[ابوداوود]] و [[ابن ماجه]] آورده‌اند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۲
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
تاریخ زندگی ابراهیم بن عبدالله از نظر ولادت، وفات و دیگر خصوصیات از جمله مذهب و اعتبارِ رواییِ او در کتب اصحاب تراجم و رجال، به درستی روشن نیست. شاید از این که ابن حجر او را به عنوان راویِ طبقه سوم و شیخ طوسی او را به عنوان یکی از اصحاب و راویان علی بن حسینی ذکر کرده‌اند، بتوان حدس زد که وی در اوایل سده دوم هجری وفات یافته است.
ابن ابی‌حاتم در الجرح والتعدیل، ابن حبّان در کتاب الثقات، بخاری در کتاب التاریخ الکبیر او را در شمار راویانِ حدیث ذکر کرده‌اند. ابن حجر او را از طبقه سوم دانسته و می‌‌نویسد: او بسیار راست گو بوده است. از دانشمندان شیعه تنها شیخ طوسی در کتاب رجال، او را در شمار اصحاب و راویانِ علی بن حسینی و بدون جرح و تعدیل ذکر کرده است.
هر چند اردبیلی در جامع الرواة، علی بن مهزیار، ابن جمهور و عبدالرحمن بن حماد را از راویان ابراهیم می‌‌داند، لکن همان‌گونه که مؤلف معجم رجال الحدیث یادآوری کرده، شاهدی بر صدق این انتساب نیست.
بخاری، مزی و ابن حجر می‌‌نویسند: او از میمونه، همسر پیامبر(ص) و عبدالله بن عباس روایت کرده است و سلیمان بن سحیم، ابن جریج و نافع بن عبدالله از راویانِ او هستند. روایات او را مسلم، نسائی، ابوداوود و ابن ماجه آورده‌اند.
بخاری، به سند خود از ابراهیم بن عبدالله و او از میمونه نقل می‌‌کند که پیامبر(ص) می‌‌فرمود: یک نماز در مسجد من برتر از هزار نماز در جای دیگر، ب غیر از مسجد کعبه (مسجدالحرام) است[۱].[۲]
