نصب الهی پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = ضرورت نبوت (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[پیامبران]] و [[اولیای الهی]] کسانی هستند که [[خداوند]] آن‌ها را [[انتخاب]] کرده است، چنان‌که در [[قرآن کریم]] آمده است: [[خدا]] [[آدم]] و [[نوح]] و [[خاندان]] [[ابراهیم]] و [[خاندان]] [[عمران]] را بر جهانیان [[برتری]] داد<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ }}؛ سوره آل عمران، آیه ۳۳</ref>. از این‌رو [[پیامبران]] از [[کودکی]] مورد توجه خاص [[خداوند]] هستند. [[آیات]] مربوط به حفظ [[حضرت موسی]] {{ع}} در شیرخوارگی و تکلم [[حضرت عیسی]] {{ع}} در گهواره<ref>{{متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا }}؛ سوره مریم، آیه ۳۰</ref> و خطاب‌های مهرآمیز [[خداوند]] به [[رسول اکرم]]<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى}}؛ سوره ضحی، آیه ۶</ref> شواهدی درباره این موضوع است. [[امام علی]] {{ع}} در مورد [[لطف]] خاص [[خدا]] به [[پیامبر خاتم]] {{صل}} از بدو ورودش به‌دنیا می‌فرماید: از همان لحظه‌ای که [[پیامبر]] {{صل}} را از شیر گرفتند، [[خداوند]] بزرگ‌ترین [[فرشته]] ([[جبرئیل]]) خود را [[مأمور]] [[تربیت پیامبر]] {{صل}} کرد تا شب و روز، او را به راه‌های [[بزرگواری]] و [[راستی]] و [[اخلاق نیکو]] [[راهنمایی]] کند<ref>{{متن حدیث|وَ لَقَدْ قَرَنَ اللَّهُ بِهِ (صلی الله علیه وآله) مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلَائِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلَاقِ الْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref>. این عبارت [[حضرت امیر]] ناظر بر [[نصب الهی]] [[رسول اکرم]] {{صل}} از [[آغاز آفرینش]] ایشان است<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۸۲۴.</ref>.
[[پیامبران]] و [[اولیای الهی]] کسانی هستند که [[خداوند]] آن‌ها را [[انتخاب]] کرده است، چنان‌که در [[قرآن کریم]] آمده است: [[خدا]] [[آدم]] و [[نوح]] و [[خاندان]] [[ابراهیم]] و [[خاندان]] [[عمران]] را بر جهانیان [[برتری]] داد<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ }}؛ سوره آل عمران، آیه ۳۳</ref>. از این‌رو پیامبران از کودکی مورد توجه خاص خداوند هستند. [[آیات]] مربوط به حفظ [[حضرت موسی]] {{ع}} در شیرخوارگی و تکلم [[حضرت عیسی]] {{ع}} در گهواره<ref>{{متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا }}؛ سوره مریم، آیه ۳۰</ref> و خطاب‌های مهرآمیز خداوند به [[رسول اکرم]]<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى}}؛ سوره ضحی، آیه ۶</ref> شواهدی درباره این موضوع است. [[امام علی]] {{ع}} در مورد [[لطف]] خاص خدا به [[پیامبر خاتم]] {{صل}} از بدو ورودش به‌دنیا می‌فرماید: از همان لحظه‌ای که پیامبر {{صل}} را از شیر گرفتند، خداوند بزرگ‌ترین [[فرشته]] ([[جبرئیل]]) خود را [[مأمور]] تربیت پیامبر {{صل}} کرد تا شب و روز، او را به راه‌های [[بزرگواری]] و [[راستی]] و [[اخلاق نیکو]] [[راهنمایی]] کند<ref>{{متن حدیث|وَ لَقَدْ قَرَنَ اللَّهُ بِهِ (صلی الله علیه وآله) مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلَائِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلَاقِ الْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref>. این عبارت [[حضرت امیر]] ناظر بر [[نصب الهی]] [[رسول اکرم]] {{صل}} از [[آغاز آفرینش]] ایشان است<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۸۲۴.</ref>.
 
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{پرسش وابسته}}
{{مدخل‌های وابسته}}
* '''[[نصب الهی پیامبران]]'''
* [[نصب الهی پیامبران]]
* '''[[نصب الهی پیامبر خاتم]]'''
* [[نصب الهی اولی الامر]]
* '''[[نصب الهی اهل بیت]]'''
* [[نصب الهی امام]]
* '''[[نصب الهی اولی الامر]]'''
{{پایان مدخل‌های وابسته}}
* '''[[نصب الهی امام]]'''
* '''[[نصب الهی اوصیای انبیا]]'''
* '''[[نصب الهی ولی فقیه]]'''
{{پایان}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۳: خط ۲۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:نصب الهی]]
[[رده:نصب الهی امام]]
[[رده:نصب الهی پیامبران]]
[[رده:پیامبران]]
[[رده:پیامبران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۶

مقدمه

پیامبران و اولیای الهی کسانی هستند که خداوند آن‌ها را انتخاب کرده است، چنان‌که در قرآن کریم آمده است: خدا آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد[۱]. از این‌رو پیامبران از کودکی مورد توجه خاص خداوند هستند. آیات مربوط به حفظ حضرت موسی (ع) در شیرخوارگی و تکلم حضرت عیسی (ع) در گهواره[۲] و خطاب‌های مهرآمیز خداوند به رسول اکرم[۳] شواهدی درباره این موضوع است. امام علی (ع) در مورد لطف خاص خدا به پیامبر خاتم (ص) از بدو ورودش به‌دنیا می‌فرماید: از همان لحظه‌ای که پیامبر (ص) را از شیر گرفتند، خداوند بزرگ‌ترین فرشته (جبرئیل) خود را مأمور تربیت پیامبر (ص) کرد تا شب و روز، او را به راه‌های بزرگواری و راستی و اخلاق نیکو راهنمایی کند[۴]. این عبارت حضرت امیر ناظر بر نصب الهی رسول اکرم (ص) از آغاز آفرینش ایشان است[۵].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ﴿إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ؛ سوره آل عمران، آیه ۳۳
  2. ﴿قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا ؛ سوره مریم، آیه ۳۰
  3. ﴿أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى؛ سوره ضحی، آیه ۶
  4. «وَ لَقَدْ قَرَنَ اللَّهُ بِهِ (صلی الله علیه وآله) مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلَائِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلَاقِ الْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ»؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴
  5. دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲، ص ۸۲۴.