مارقین در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[مارقین]] - بیرون شدگان از [[دین]] -<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۳، ص۱۹۹۴۵.</ref> اصطلاحاً به کسانی گفته می‌شد که پس از [[تحمیل]] [[حکمیت]] بر [[علی]] {{ع}} در جریان [[جنگ]] با [[معاویه]] - در [[جنگ صفین]] -<ref>ر. ک: حکمیت.</ref> آن [[حضرت]] را مورد بازخواست قرار دادند که چرا از [[پذیرش]] [[حکمیت]] [[توبه]] نکرده و مجدداً با [[معاویه]] نمی‌جنگند؟!. [[علی]] {{ع}} آنها را [[نصیحت]] کرد، ولی فایده‌ای نبخشید. از این‌رو، آنها از [[اطاعت]] آن [[حضرت]] خارج شدند و در محلی بنام "[[نهروان]]" برای [[جنگ]] با [[علی]] {{ع}} گرد هم آمدند. [[امام]] {{ع}} نیز ناچار به [[جنگ]] با آنان شد، و این سومین [[جنگ]] در حوزه داخلی [[حکومت]] [[علی]] {{ع}} بود. این گروه، در [[تاریخ اسلام]] به گروه "[[خوارج]]" مشهورند<ref>ر. ک: خوارج.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۵۷.</ref>
[[مارقین]] - بیرون شدگان از [[دین]] -<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۳، ص۱۹۹۴۵.</ref> اصطلاحاً به کسانی گفته می‌شد که پس از [[تحمیل]] [[حکمیت]] بر [[علی]] {{ع}} در جریان [[جنگ]] با [[معاویه]] - در [[جنگ صفین]] -<ref>ر. ک: حکمیت.</ref> آن حضرت را مورد بازخواست قرار دادند که چرا از پذیرش [[حکمیت]] [[توبه]] نکرده و مجدداً با [[معاویه]] نمی‌جنگند؟!. [[علی]] {{ع}} آنها را [[نصیحت]] کرد، ولی فایده‌ای نبخشید. از این‌رو، آنها از [[اطاعت]] آن حضرت خارج شدند و در محلی بنام "[[نهروان]]" برای [[جنگ]] با [[علی]] {{ع}} گرد هم آمدند. [[امام]] {{ع}} نیز ناچار به [[جنگ]] با آنان شد، و این سومین [[جنگ]] در حوزه داخلی [[حکومت]] [[علی]] {{ع}} بود. این گروه، در تاریخ اسلام به گروه "[[خوارج]]" مشهورند<ref>ر.ک: خوارج.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۵۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۴

مقدمه

مارقین - بیرون شدگان از دین -[۱] اصطلاحاً به کسانی گفته می‌شد که پس از تحمیل حکمیت بر علی (ع) در جریان جنگ با معاویه - در جنگ صفین -[۲] آن حضرت را مورد بازخواست قرار دادند که چرا از پذیرش حکمیت توبه نکرده و مجدداً با معاویه نمی‌جنگند؟!. علی (ع) آنها را نصیحت کرد، ولی فایده‌ای نبخشید. از این‌رو، آنها از اطاعت آن حضرت خارج شدند و در محلی بنام "نهروان" برای جنگ با علی (ع) گرد هم آمدند. امام (ع) نیز ناچار به جنگ با آنان شد، و این سومین جنگ در حوزه داخلی حکومت علی (ع) بود. این گروه، در تاریخ اسلام به گروه "خوارج" مشهورند[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه دهخدا، ج۳، ص۱۹۹۴۵.
  2. ر. ک: حکمیت.
  3. ر.ک: خوارج.
  4. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۵۷.