قرعه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۱۰: خط ۱۰:


== نکات ==
== نکات ==
# داستان استفادة سران کنیسه از قرعه، جهت [[تعیین]] [[سرپرست]] برای [[مریم]] از [[امور غیبی]] و [[وحی]] شده به [[پیامبر]]؛
# داستان استفادة سران کنیسه از قرعه، جهت تعیین [[سرپرست]] برای [[مریم]] از [[امور غیبی]] و [[وحی]] شده به [[پیامبر]]؛
# جواز استفاده از قرعه برای [[تعیین]] [[امر]] مجهول و [[رفع اختلاف]]<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲]]، ص ۴۳۷.</ref>.
# جواز استفاده از قرعه برای تعیین [[امر]] مجهول و [[رفع اختلاف]]<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲]]، ص ۴۳۷.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۱

مقدمه

استفاده از قرعه در میان امت‌ها به ویژه در آیین یهود سابقه طولانی دارد و در احکام از آن در تنگناها استفاده می‌شود. اما لفظ قرعه در قرآن نیامده و به یکی از روش‌های آن یعنی قلم پرتاب کردن اشاره شده است: ﴿ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ[۱].

نکات

  1. داستان استفادة سران کنیسه از قرعه، جهت تعیین سرپرست برای مریم از امور غیبی و وحی شده به پیامبر؛
  2. جواز استفاده از قرعه برای تعیین امر مجهول و رفع اختلاف[۲].

منابع

پانویس

  1. «این از خبرهای نهانی است که به تو وحی می‌کنیم و تو هنگامی که آنان تیرچه‌های (قرعه) خود را (در آب) می‌افکندند تا (بدانند) کدام، مریم را سرپرستی کند و هنگامی که با هم (در این کار) ستیزه می‌ورزیدند نزد آنان نبودی» سوره آل عمران، آیه ۴۴.
  2. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲، ص ۴۳۷.