فرقان در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[امام سجاد]] {{ع}} نیز [[قرآن]] را با وصف فرقان خوانده است: {{متن حدیث|وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ}}<ref>دعای ۴۲.</ref>؛ (قرآن) فرقانی است که بدو حلالت را و حرامت را از هم جدا کرده‌ای. | [[امام سجاد]] {{ع}} نیز [[قرآن]] را با وصف فرقان خوانده است: {{متن حدیث|وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ}}<ref>دعای ۴۲.</ref>؛ (قرآن) فرقانی است که بدو حلالت را و حرامت را از هم جدا کرده‌ای. | ||
آن حضرت [[خدا]] را به بزرگی [[شأن]] و جداکنندگی [[حقّ]] از باطل ستوده است: {{متن حدیث|سُبْحَانَكَ! مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ... وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَكَ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>؛ «بار خدایا منزهی تو، شگفتا چه بزرگ است شأن و [[منزلت]] تو... و چه [[نیکو]] [[حق و باطل]] از یکدیگر جدا ساخته‌ای» | آن حضرت [[خدا]] را به بزرگی [[شأن]] و جداکنندگی [[حقّ]] از باطل ستوده است: {{متن حدیث|سُبْحَانَكَ! مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ... وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَكَ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>؛ «بار خدایا منزهی تو، شگفتا چه بزرگ است شأن و [[منزلت]] تو... و چه [[نیکو]] [[حق و باطل]] از یکدیگر جدا ساخته‌ای»<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم، قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «فرقان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۴۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث فرقان است. فرقان از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: فرقان در قرآن - فرقان در فقه سیاسی - فرقان در معارف دعا و زیارات - فرقان در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
فرقان، از ریشه فرق به معنای جداکننده و فرق گذرانده است و بیشتر به منظور فارق میان حق باطل به کار می‌رود.
قران کریم می‌فرماید: 
إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا
[۱]. (روشن‌بینی خاصی که در پرتو آن حق را از باطل خواهید شناخت). قرآن کریم فارق و جداکننده حق از باطل است: تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ[۲].
امام سجاد (ع) نیز قرآن را با وصف فرقان خوانده است: «وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ»[۳]؛ (قرآن) فرقانی است که بدو حلالت را و حرامت را از هم جدا کرده‌ای.
آن حضرت خدا را به بزرگی شأن و جداکنندگی حقّ از باطل ستوده است: «سُبْحَانَكَ! مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ... وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَكَ»[۴]؛ «بار خدایا منزهی تو، شگفتا چه بزرگ است شأن و منزلت تو... و چه نیکو حق و باطل از یکدیگر جدا ساخته‌ای»[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! اگر از خداوند پروا کنید در شما نیروی شناخت درستی از نادرستی می‌نهد» سوره انفال، آیه ۲۹.
- ↑ «بزرگوار است آن (خداوند) که فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد تا جهانیان را بیم‌دهنده باشد» سوره فرقان، آیه ۱.
- ↑ دعای ۴۲.
- ↑ دعای ۴۷.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم، قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «فرقان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۴۹.