خار مغیلان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
خار درخت “امّ غیلان”، امّ غیلان درخت خارداری است که در [[بادیه]] می‌‌روید که گاهی به اندازه درخت سیب یا کوچک‌تر می‌‌شود<ref>لغت‌نامه، دهخدا «ام غیلان».</ref>. در مرثیه‌ها چنین گفته می‌‌شود که پس از [[شهادت امام حسین]] {{ع}} و حمله [[دشمن]] به خیمه‌ها و به [[آتش]] کشیدن آنها، کودکان آواره دشت و بیابان شدند و دو | خار درخت “امّ غیلان”، امّ غیلان درخت خارداری است که در [[بادیه]] می‌‌روید که گاهی به اندازه درخت سیب یا کوچک‌تر می‌‌شود<ref>لغت‌نامه، دهخدا «ام غیلان».</ref>. در مرثیه‌ها چنین گفته می‌‌شود که پس از [[شهادت امام حسین]] {{ع}} و حمله [[دشمن]] به خیمه‌ها و به [[آتش]] کشیدن آنها، کودکان آواره دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع [[اهل بیت]]، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و [[جان]] باختند<ref>معالی السبطین، ج ۲، ص ۸۹.</ref>. در منابع معتبر [[تاریخی]] چنین چیزی نیامده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۷۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۶
مقدمه
خار درخت “امّ غیلان”، امّ غیلان درخت خارداری است که در بادیه می‌‌روید که گاهی به اندازه درخت سیب یا کوچک‌تر می‌‌شود[۱]. در مرثیه‌ها چنین گفته می‌‌شود که پس از شهادت امام حسین (ع) و حمله دشمن به خیمه‌ها و به آتش کشیدن آنها، کودکان آواره دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع اهل بیت، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و جان باختند[۲]. در منابع معتبر تاریخی چنین چیزی نیامده است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا «ام غیلان».
- ↑ معالی السبطین، ج ۲، ص ۸۹.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۰.