قاسطین در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[قاسطین]] در لغت، به معنای ستم‌کاران و بازگرداندگان از [[حق]] است<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۳۱۵.</ref> و در اصطلاح، [[لقب]] آن دسته از | [[قاسطین]] در لغت، به معنای ستم‌کاران و بازگرداندگان از [[حق]] است<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۳۱۵.</ref> و در اصطلاح، [[لقب]] آن دسته از اهل صفین بود که در صف [[لشکر]] معاویه بوده‌اند. | ||
قاسطین در برابر [[ناکثین]] و [[مارقین]] بکار رفته و این [[القاب]] را [[پیامبر]]{{صل}} در روایتی خطاب به علی{{ع}} نام برد و فرمود: "تو -علی- پس از من با قاسطین، ناکثین و مارقین [[جنگ]] خواهی کرد"<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۵؛ شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۹۸-۹۷.</ref>. با [[پیروزی]] علی{{ع}} بر ناکثین و تعیین [[حاکمان]] ایالات، معاویه که موقعیت خود را در خطر دید، به بهانۀ خونخواهی عثمان، به سوی [[عراق]] | قاسطین در برابر [[ناکثین]] و [[مارقین]] بکار رفته و این [[القاب]] را [[پیامبر]]{{صل}} در روایتی خطاب به علی{{ع}} نام برد و فرمود: "تو -علی- پس از من با قاسطین، ناکثین و مارقین [[جنگ]] خواهی کرد"<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۵؛ شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۹۸-۹۷.</ref>. با [[پیروزی]] علی{{ع}} بر ناکثین و تعیین [[حاکمان]] ایالات، معاویه که موقعیت خود را در خطر دید، به بهانۀ خونخواهی عثمان، به سوی [[عراق]] لشکرکشی کرد و لشکر عراق در صحرای [[صفین]]، مقابل لشکر شام قرار گرفت که سرانجام با حیلۀ [[عمرو بن عاص]]، علی{{ع}} وادار به پذیرش [[حکمیت]] شد<ref>ر.ک: حکمیت، تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸-۳۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۲۰۵-۱۶۱.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص۱۴۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قاسطین است. قاسطین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قاسطین در تاریخ اسلامی - قاسطین در نهج البلاغه - قاسطین در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
قاسطین در لغت، به معنای ستم‌کاران و بازگرداندگان از حق است[۱] و در اصطلاح، لقب آن دسته از اهل صفین بود که در صف لشکر معاویه بوده‌اند.
قاسطین در برابر ناکثین و مارقین بکار رفته و این القاب را پیامبر(ص) در روایتی خطاب به علی(ع) نام برد و فرمود: "تو -علی- پس از من با قاسطین، ناکثین و مارقین جنگ خواهی کرد"[۲]. با پیروزی علی(ع) بر ناکثین و تعیین حاکمان ایالات، معاویه که موقعیت خود را در خطر دید، به بهانۀ خونخواهی عثمان، به سوی عراق لشکرکشی کرد و لشکر عراق در صحرای صفین، مقابل لشکر شام قرار گرفت که سرانجام با حیلۀ عمرو بن عاص، علی(ع) وادار به پذیرش حکمیت شد[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۳۱۵.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۵؛ شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۹۸-۹۷.
- ↑ ر.ک: حکمیت، تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸-۳۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۲۰۵-۱۶۱.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۴۶.