بحث:رابطه علم غیب با طالع‌بینی چیست؟ (پرسش)

چیستی علم غیب و طالع بینی

• علم غیب، علم ذاتی و استقلالی است که مربوط به امور آینده است و تنها وصف ذات الهی است. و امور حدسی که گاهی درست و گاهی نادرست بوده و معمولاً به گونه‌ای بیان می‌‏شوند که دو پهلو هستند و به‏ طور قطع و جزم گفته نمی‌‏شوند و در بسیاری از اوقات با قدری اختلاف محقق می‌‏شوند، مشمول علم غیب نیستند؛ مانند مرتاضان که با ریاضت و تحمل سختی‌های غیر معمول، نفس و روح خود را قوت زیادی می‌‏بخشند تا ‏بتوانند از جاهای دور دست و از آینده خبر دهند.
• و طالع‌بینی به روش‌هایی گفته می‌شود که برخی باور دارند به یاری آن می‌توان از آینده و سرنوشت هرکس آگاه شد. در حقیقت، علم اخترگویی یا طالع‌بینی به معنای تعبیر و تفسیر آینده با توجه به وضعیت ستارگان است.
• یکی از نمونه‌‏های روشن‏‌بینی، دیدن اشیا یا اشخاص به صورت خارق‏‌العاده است؛ به همین علت، بشر عادی که اشیا را از دور و صداها را از دورتر می‏‌بیند و می‌‏شنود، چه مانعی دارد برگزیدگان خدا، حقایق عالم بالا را دریافت کنند. البته، هرگز هدف این نیست که وحیِ نبوت را از این مقوله‌‏ها بدانیم، ولی هر یک از آنها می‌‏تواند زمینه‌ساز تصدیق وحی آسمانی باشد.

تفاوت علم غیب با طالع بینی

• خبر دادن انبیا و اوصیا(ع) از غیب اولاً: متعلق به خود مخبر عنه (آن موردی که درباره آن خبر داده می‌‌شود) است. ثانیاً: مفصل و جزئی است؛ نه کلی و اجمالی. ثالثاً: برای خبر دادن از غیب نیازی نیست خود را به سختی بیندازند و اطلاعات را پردازش کنند یا از آلات و ادوات مخصوصی استفاده کنند و در همۀ موارد اخبار ایشان مطابق با واقع است ولی اخبار منجّمین با محاسبه و نظر کردن در طالع حاصل می‌شود و حدسی و تخمینی است که گاهی مطابق با واقع است و گاهی هم نیست.

ادله یکی نبودن علم غیب و طالع بینی

• برای بیان حقیقت علم غیب و ردّ طالع¬بینی سه دلیل وجود دارد:

1. عقلی: سرنوشت انسان در اختیار خود اوست و می‌تواند آینده خود را تعیین کند و اگر شخصی بتواند آینده افراد را پیش‌بینی کند، راهی جز این ندارد که آینده همه اشخاص، ثابت و بدون تغییر باشد در حالی که هر کس می‌تواند در زندگی، با تصمیمات تمام مسیرش را عوض کند.
2. قرآنی: قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ بر اساس آیه علم غیب مختص خداوند است و به هر کس که بخواهد می‌‌دهد، اما آیا طالع بینان مدعی اخذ علم غیب از خدا هستند یا می‌گویند که آن را از وضعیت ستارگان می‌فهمند.
3. روایی: هنگام حرکت امیرالمؤمنین(ع) برای نبرد با خوارج، شخصی با پیشگویی از راه شناخت ستارگان گفت: اگر در این ساعت حرکت کنید، پیروز نمی‏‌شوید و من از راه علم ستاره‌شناسی این محاسبه را کردم. امام علی(ع) فرمودند: «گمان می‌‏کنی تو از آن ساعتی آگاهی که اگر کسی حرکت کند زیان نخواهید دید و می‌‏ترسانی از ساعتی که اگر کسی حرکت کند ضرری دامن‌گیر او خواهد شد.‌ای مردم، از فراگرفتن علم ستاره‌شناسی برای پیشگویی‌های دروغین، بپرهیزید؛ چرا که ستاره‌شناسی شما را به غیب‌گویی و غیب‌گویی به جادوگری می‌‏کشاند».

نتیجه گیری

• در نتیجه علم غیب، علم ذاتی و استقلالی است که تنها مخصوص خداوند است و نیز علمی است که از جانب خداوند به مقداری که صلاح دانسته به معصومین(ع) عطا کرده است ولی، طالع بینی از طریق ریاضت و تحمل سختی‌های غیر معمول است که افراد؛ نفس و روح خود را قوت و بصیرت زیادی می‌‏بخشند تا ‏بتوانند از جاهای دور دست و از آینده خبر دهند و روش‌هایی است که برخی باور دارند به یاری آن می‌توان از آینده و سرنوشت هرکس آگاه شد؛ در واقع هر دو از آینده خبر می‌‌دهند با این تفاوت که در طالع بینی خطا وجود دارد ولی علم غیب، عین واقعیت است.

چیستی علم غیب و طالع بینی

• علم غیب، علم ذاتی و استقلالی است که مربوط به امور آینده است و تنها وصف ذات الهی است. و امور حدسی که گاهی درست و گاهی نادرست بوده و معمولاً به گونه‌ای بیان می‌‏شوند که دو پهلو هستند و به‏ طور قطع و جزم گفته نمی‌‏شوند و در بسیاری از اوقات با قدری اختلاف محقق می‌‏شوند، مشمول علم غیب نیستند.
• حدس، ممکن است برای افراد عادی هم در بعضی موارد حاصل شود؛ در موارد زیادی انسان به ‏طور مرموزی آینده‏‌ای را پیش‏‌بینی می‌‏کند و این را فراست می‏‌گویند و معمولاً این گونه فراست‌ها هم با قدری کم و زیاد محقق می‌‏شود ولی هیچ‌کدام از اینها علم به غیب نیست بلکه حدس است؛ مانند مرتاضان که با ریاضت و تحمل سختی‌های غیر معمول، نفس و روح خود را قوت و بصیرت زیادی می‌‏بخشند که می‌‏توانند از جاهای دور دست و از آینده خبر دهند.
• و طالع‌بینی به روش‌هایی گفته می‌شود که برخی باور دارند به یاری آن می‌توان از آینده و سرنوشت هرکس آگاه شد. درحقیقت، علم اخترگویی یا طالع‌بینی به معنای تعبیر و تفسیر آینده با توجه به وضعیت ستارگان است.
• دانشمندان در پرتو آزمایش‏‌های فراوان موفق شده‌‏اند حس مستقلی به نام روشن‌بینی کشف کنند و می‌‏گویند انسان‌‏های فوق‏‌العاده در پرتو این حس وقایع آینده را کشف می‏‌کنند. در واقع گاهی این حس، از مقدمات و سنجش آثار موجود نتیجه را پیش‌‏بینی می‏‌کند و احیاناً بدون استمداد از مقدمات، از وقوع حادثه‏‌ای گزارش می‏‌دهد. و نیز یکی از نمونه‌‏های روشن‏‌بینی دیدن اشیا یا اشخاص به صورت خارق‏‌العاده است. هم چنین مدیر انجمن روانی آمریکا در کتاب تله پاتی اعتراف می‌‏کند که ممکن است همین طور که نشسته‏ای پسر عموی خود را که فرسنگ‌ها از شما دور است، مشاهده کنی و در برابر شما حاضر شود و بلافاصله ناپدید گردد. بنابراین در این صورت تصدیق وحی آسان خواهد بود، جایی که بشر عادی اشیا را از دور، و صداها را از دورتر می‏‌بیند و می‌‏شنود، چه مانعی دارد که برگزیدگان خدا، حقایق عالم بالا را دریافت کنند.

تفاوت علم غیب با طالع بینی

• خبر دادن انبیا و اوصیا(ع) از غیب اولاً: متعلق به خود مخبر عنه (آن موردی که درباره آن خبر داده می‌‌شود) است. ثانیاً: مفصل و جزئی است؛ نه کلی و اجمالی. ثالثاً: برای خبر دادن از غیب نیازی نیست خود را به سختی بیندازند و اطلاعات را پردازش کنند یا از آلات و ادوات مخصوصی استفاده کنند و در همۀ موارد اخبار ایشان مطابق با واقع است ولی اخبار منجّمین با محاسبه و نظر کردن در طالع حاصل می‌شود و حدسی و تخمینی است که گاهی مطابق با واقع است و گاهی هم نیست.

ادله یکی نبودن علم غیب و طالع بینی

• برای بیان حقیقت علم غیب و ردّ طالع بینی سه دلیل وجود دارد:

1. عقلی: هر انسانی با اندک توجهی می‌فهمد سرنوشتش در اختیار خود اوست و می‌تواند آینده خود را تعیین کند! حال اگر شخصی بتواند آینده افراد را پیش‌بینی کند، راهی جز این ندارد که آینده همه اشخاص ثابت و بدون تغییر باشد! در حالی که هر کس می‌تواند در هر مقطعی از زندگی، با تصمیمات تمام مسیرش را عوض کند.
2. قرآنی: قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ بر اساس آیه علم غیب مختص خداوند است و به هر کس که بخواهد می‌‌دهد، اما آیا طالع بینان مدعی اخذ علم غیب از خدا هستند یا می‌گویند که آن را از وضعیت ستارگان می‌فهمند.
3. روایی: هنگام حرکت امیرالمؤمنین(ع) برای نبرد با خوارج، در ماه صفر سال ۳۸ هجری، شخصی با پیشگویی از راه شناخت ستارگان گفت: اگر در این ساعت حرکت کنید، پیروز نمی‏‌شوید و من از راه علم ستاره‌شناسی این محاسبه را کردم. امام علی(ع) فرمودند: «گمان می‌‏کنی تو از آن ساعتی آگاهی که اگر کسی حرکت کند زیان نخواهید دید، و می‌‏ترسانی از ساعتی که اگر کسی حرکت کند ضرری دامن‌گیر او خواهد شد؛ کسی که گفتار تو را تصدیق کند، قرآن را تکذیب کرده است.‌ای مردم، از فرا گرفتن علم ستاره‌شناسی برای پیشگویی‌های دروغین، بپرهیزید، جز آن مقدار از علم نجوم که در دریا نوردی و صحرا نوردی به آن نیاز دارید، چه اینکه ستاره‌شناسی شما را به غیب‌گویی و غیب‌گویی به جادوگری می‌‏کشاند، و ستاره‌شناس چون غیب‌گو، و غیب‌گو چون جادوگر و جادوگر چون کافر و کافر در آتش جهنم است».

نتیجه گیری

• در نتیجه علم غیب، علم ذاتی و استقلالی است که تنها مخصوص خداوند است و نیز علمی است که از جانب خداوند به مقداری که صلاح دانسته به معصومین(ع) عطا کرده است ولی، طالع بینی از طریق ریاضت و تحمل سختی‌های غیر معمول است که افراد؛ نفس و روح خود را قوت و بصیرت زیادی می‌‏بخشند تا ‏بتوانند از جاهای دور دست و از آینده خبر دهند و روش‌هایی است که برخی باور دارند به یاری آن می‌توان از آینده و سرنوشت هرکس آگاه شد؛ در واقع هر دو از آینده خبر می‌‌دهند با این تفاوت که در طالع بینی خطا وجود دارد ولی علم غیب، عین واقعیت است.

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: