اعتصام به اهل بیت: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «==مقدمه== *اعتصام، حالتی درونی همراه با برونداد رفتاری است که از ادراک ...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
(۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اهل بیت | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
اعتصام، حالتی درونی همراه با برونداد [[رفتاری]] است که از [[ادراک]] [[ناتوانی]]، [[نیازمندی]] و آسیبپذیری [[انسان]] سرچشمه گرفته و معتصِم را برای دستیابی به [[عصمت]] و ایمنی، به پناه بردن و دست انداختن به نگهدارندهای [[معصوم]] و مطمئن وامیدارد<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان ج۷ (کتاب)|ادب فنای مقربان ج۷]]، ص۱۵۹.</ref>. | |||
[[خدای متعال]] به [[انسان]] [[دستور]] میدهد که اعتصام به حبل [[الهی]] داشته باشد: {{متن قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا}}<ref>«و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref> و از [[تفرقه]] و پراکندگی پرهیز کند: {{متن قرآن|وَلَا تَفَرَّقُوا}}<ref>«و مپراکنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref>. | |||
حبل [[الهی]]، [[اهل بیت]] [[عصمت]] و طهارتاند<ref>{{متن حدیث|نَحْنُ حَبْلُ اللَّهِ الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا}}؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۸۴.</ref> ازاینرو، اعتصام به [[اهل بیت]] {{عم}} از [[وظایف]] یک [[انسان]] [[مسلمان]] به شمار میرود و این اعتصام موجبات [[هدایت]] او را فراهم میآورد<ref>{{متن حدیث|وَ هُدِيَ مَنِ اعْتَصَمَ بِكُمْ}}؛ بحارالأنوار، ج۹۹، ص۱۵۱.</ref>. | |||
[[تمسّک به اهل بیت]] {{عم}} [[انسان]] را از [[ضلالت]] و [[گمراهی]] [[حفظ]]<ref>{{متن حدیث|مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا}}</ref> و اعتصام به آنها [[انسان]] را [[هدایت]] میکند<ref>{{متن حدیث|وَ هُدِيَ مَنِ اعْتَصَمَ بِكُمْ}}؛ بحارالأنوار، ج۹۹، ص۱۵۱.</ref>.<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۹۳-۹۴.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[اصحاب کساء]] | |||
* [[هدایتگر]] | |||
* [[ولی]] | |||
* [[خلیفه]] | |||
* [[شاهد]] ([[شهید]]) | |||
* [[وارث]] | |||
* [[حجت]] | |||
* [[امت وسط]] | |||
* [[اصطفا]] | |||
* [[اجتبا]] | |||
* [[امامان از اهل بیت پیامبر خاتم]] | |||
* [[امامان دوازدهگانه]] | |||
* [[امامت امام على]] | |||
* [[امام حسن مجتبی]] | |||
* [[امام حسین]] | |||
* [[امام سجاد]] | |||
* [[امام باقر]] | |||
* [[امام صادق]] | |||
* [[امام کاظم]] | |||
* [[امام رضا]] | |||
* [[امام جواد]] | |||
* [[امام هادی]] | |||
* [[امام حسن عسکری]] | |||
* [[امام مهدى]] | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:IM010259.jpg|22px]] [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|'''وظایف امت نسبت به قرآن و عترت''']] | |||
# [[پرونده:Adab-7.jpg|22px]] [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان ج۷ (کتاب)|'''ادب فنای مقربان ج۷''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:وظایف رفتاری و عملی امت نسبت به اهل بیت]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۱
مقدمه
اعتصام، حالتی درونی همراه با برونداد رفتاری است که از ادراک ناتوانی، نیازمندی و آسیبپذیری انسان سرچشمه گرفته و معتصِم را برای دستیابی به عصمت و ایمنی، به پناه بردن و دست انداختن به نگهدارندهای معصوم و مطمئن وامیدارد[۱].
خدای متعال به انسان دستور میدهد که اعتصام به حبل الهی داشته باشد: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا[۲] و از تفرقه و پراکندگی پرهیز کند: وَلَا تَفَرَّقُوا[۳].
حبل الهی، اهل بیت عصمت و طهارتاند[۴] ازاینرو، اعتصام به اهل بیت (ع) از وظایف یک انسان مسلمان به شمار میرود و این اعتصام موجبات هدایت او را فراهم میآورد[۵].
تمسّک به اهل بیت (ع) انسان را از ضلالت و گمراهی حفظ[۶] و اعتصام به آنها انسان را هدایت میکند[۷].[۸]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان ج۷، ص۱۵۹.
- ↑ «و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.
- ↑ «و مپراکنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.
- ↑ «نَحْنُ حَبْلُ اللَّهِ الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا»؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۸۴.
- ↑ «وَ هُدِيَ مَنِ اعْتَصَمَ بِكُمْ»؛ بحارالأنوار، ج۹۹، ص۱۵۱.
- ↑ «مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا»
- ↑ «وَ هُدِيَ مَنِ اعْتَصَمَ بِكُمْ»؛ بحارالأنوار، ج۹۹، ص۱۵۱.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۹۳-۹۴.