مرکب امام مهدی: تفاوت میان نسخهها
جز (removed Category:مرکب امام مهدی using HotCat) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = امام مهدی | |||
| مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*درباره مرکب و اسبسواری [[حضرت مهدی]]{{ع}} در برخی از [[روایات]]، مشخصات گوناگونی یاد شده است. | * درباره مرکب و اسبسواری [[حضرت مهدی]] {{ع}} در برخی از [[روایات]]، مشخصات گوناگونی یاد شده است. | ||
*[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} میفرماید: که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[پس از ظهور]]، از [[نجف]] به سوی [[مسجد سهله]] حرکت مینماید. گویا به چشم خویش میبینم که در راهش از کنار [[نجف]] و [[وادی السلام]] عبور میکند و بر اسب ابلقی سوار است که دست و پایش سفید و پیشانی او سفید و درخشنده است به طوری که سفیدی آن چون چراغ و ستارهای چشم بینندگان را خیره میکند و [[حضرت]] در آن حال مشغول [[دعا]] خواهد بود<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۹۱.</ref>. | * [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} میفرماید: که [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[پس از ظهور]]، از [[نجف]] به سوی [[مسجد سهله]] حرکت مینماید. گویا به چشم خویش میبینم که در راهش از کنار [[نجف]] و [[وادی السلام]] عبور میکند و بر اسب ابلقی سوار است که دست و پایش سفید و پیشانی او سفید و درخشنده است به طوری که سفیدی آن چون چراغ و ستارهای چشم بینندگان را خیره میکند و [[حضرت]] در آن حال مشغول [[دعا]] خواهد بود<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۹۱.</ref>. | ||
*[[موسی]] ابن [[جعفر]]{{ع}} در [[حدیثی]] میفرماید: مرکب سواری آن جناب [[بهترین]] و نیرومندترین و تیزپایترین مرکبها خواهد بود<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۳.</ref>. در روایتی [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: [[لشکر]] [[حسنی]] با [[حضرت مهدی]]{{ع}} روبرو میشود، [[سید حسنی]] از [[حضرت]] میخواهد که برای [[اثبات امامت]] خویش اسب، شتر، قاطر و الاغ و [[براق]] را به او بنمایاند و [[حضرت]] آنها را به او نشان میدهد<ref>بحار الانوار: ج ۵۳، ص ۱۵. ر.ک: سید حسنی.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۴۱.</ref>. | * [[موسی]] ابن [[جعفر]] {{ع}} در [[حدیثی]] میفرماید: مرکب سواری آن جناب [[بهترین]] و نیرومندترین و تیزپایترین مرکبها خواهد بود<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۳.</ref>. در روایتی [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: [[لشکر]] [[حسنی]] با [[حضرت مهدی]] {{ع}} روبرو میشود، [[سید حسنی]] از [[حضرت]] میخواهد که برای [[اثبات امامت]] خویش اسب، شتر، قاطر و الاغ و [[براق]] را به او بنمایاند و [[حضرت]] آنها را به او نشان میدهد<ref>بحار الانوار: ج ۵۳، ص ۱۵. ر. ک: سید حسنی.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۴۱.</ref>. | ||
==مرکب امام مهدی در موعودنامه== | == مرکب امام مهدی در موعودنامه == | ||
*اسبی است که [[جبرئیل]] امین در آستانه ظهور برای حضرت میآورد و همان استری است که [[پیامبرر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} در شب معراج بر آن نشست. [[امام سجاد|امام زین العابدین]] {{ع}} از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته و میفرماید: "آنگاه اسبی را که براق نامیده میشود به حضور ایشان میآورد. قائم بر آن سوار میشود، سپس به کوه رضوی حرکت میکند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.</ref>. | * اسبی است که [[جبرئیل]] امین در آستانه ظهور برای حضرت میآورد و همان استری است که [[پیامبرر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} در شب معراج بر آن نشست. [[امام سجاد|امام زین العابدین]] {{ع}} از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته و میفرماید: "آنگاه اسبی را که براق نامیده میشود به حضور ایشان میآورد. قائم بر آن سوار میشود، سپس به کوه رضوی حرکت میکند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.</ref>. | ||
*از [[امام باقر]] {{ع}} روایت شده که در معراج، جبرئیل، براق را در اختیار [[پیامبر]] {{صل}} نهاد. براق از استر کوچکتر و از درازگوش، بزرگتر است. دو گوش لرزان دارد و چشم این حیوان در سمش قرار دارد. میان هر گام تا گام دیگرش آنقدر فاصله دارد که چشمش کار کند، و هنگامی که به کوه میرسد، دستهایش کوتاه میشود و چون از کوه سرازیر میگردد، دستهاش بلندتر از پاهایش میشود. یال آن به سمت راستش سرازیر است و دو بال از پشت دارد<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۴۸۹.</ref>. | * از [[امام باقر]] {{ع}} روایت شده که در معراج، جبرئیل، براق را در اختیار [[پیامبر]] {{صل}} نهاد. براق از استر کوچکتر و از درازگوش، بزرگتر است. دو گوش لرزان دارد و چشم این حیوان در سمش قرار دارد. میان هر گام تا گام دیگرش آنقدر فاصله دارد که چشمش کار کند، و هنگامی که به کوه میرسد، دستهایش کوتاه میشود و چون از کوه سرازیر میگردد، دستهاش بلندتر از پاهایش میشود. یال آن به سمت راستش سرازیر است و دو بال از پشت دارد<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۴۸۹.</ref>. | ||
*از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} نقل شده که فرمود: "خداوند، براق را در اختیار من قرار داد و آن حیوانی است از حیوانات بهشت، نه کوتاه است، نه بلند، و اگر خداوند دستور دهد، دنیا و آخرت را در یک پیمایش میپیماید، و از هر حیوانی خوشرنگتر است<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۳۱۱.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۵.</ref>. | * از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} نقل شده که فرمود: "خداوند، براق را در اختیار من قرار داد و آن حیوانی است از حیوانات بهشت، نه کوتاه است، نه بلند، و اگر خداوند دستور دهد، دنیا و آخرت را در یک پیمایش میپیماید، و از هر حیوانی خوشرنگتر است<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۳۱۱.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۵.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
* [[ مرکبی که جبرئیل در آستانه ظهور برای امام مهدی میآورد چیست؟ (پرسش)]] | * [[مرکبی که جبرئیل در آستانه ظهور برای امام مهدی میآورد چیست؟ (پرسش)]] | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]. | * [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]. | ||
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | * [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
{{ | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]] | [[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۲
مقدمه
- درباره مرکب و اسبسواری حضرت مهدی (ع) در برخی از روایات، مشخصات گوناگونی یاد شده است.
- امیرالمؤمنین (ع) میفرماید: که حضرت مهدی (ع) پس از ظهور، از نجف به سوی مسجد سهله حرکت مینماید. گویا به چشم خویش میبینم که در راهش از کنار نجف و وادی السلام عبور میکند و بر اسب ابلقی سوار است که دست و پایش سفید و پیشانی او سفید و درخشنده است به طوری که سفیدی آن چون چراغ و ستارهای چشم بینندگان را خیره میکند و حضرت در آن حال مشغول دعا خواهد بود[۱].
- موسی ابن جعفر (ع) در حدیثی میفرماید: مرکب سواری آن جناب بهترین و نیرومندترین و تیزپایترین مرکبها خواهد بود[۲]. در روایتی امام صادق (ع) میفرماید: لشکر حسنی با حضرت مهدی (ع) روبرو میشود، سید حسنی از حضرت میخواهد که برای اثبات امامت خویش اسب، شتر، قاطر و الاغ و براق را به او بنمایاند و حضرت آنها را به او نشان میدهد[۳][۴].
مرکب امام مهدی در موعودنامه
- اسبی است که جبرئیل امین در آستانه ظهور برای حضرت میآورد و همان استری است که رسول خدا (ص) در شب معراج بر آن نشست. امام زین العابدین (ع) از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته و میفرماید: "آنگاه اسبی را که براق نامیده میشود به حضور ایشان میآورد. قائم بر آن سوار میشود، سپس به کوه رضوی حرکت میکند"[۵].
- از امام باقر (ع) روایت شده که در معراج، جبرئیل، براق را در اختیار پیامبر (ص) نهاد. براق از استر کوچکتر و از درازگوش، بزرگتر است. دو گوش لرزان دارد و چشم این حیوان در سمش قرار دارد. میان هر گام تا گام دیگرش آنقدر فاصله دارد که چشمش کار کند، و هنگامی که به کوه میرسد، دستهایش کوتاه میشود و چون از کوه سرازیر میگردد، دستهاش بلندتر از پاهایش میشود. یال آن به سمت راستش سرازیر است و دو بال از پشت دارد[۶].
- از رسول خدا (ص) نقل شده که فرمود: "خداوند، براق را در اختیار من قرار داد و آن حیوانی است از حیوانات بهشت، نه کوتاه است، نه بلند، و اگر خداوند دستور دهد، دنیا و آخرت را در یک پیمایش میپیماید، و از هر حیوانی خوشرنگتر است[۷][۸].
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۹۱.
- ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۳.
- ↑ بحار الانوار: ج ۵۳، ص ۱۵. ر. ک: سید حسنی.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۴۱.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۹، ص ۴۸۹.
- ↑ بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۳۱۱.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۶۵.