ظهار: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'سعیدیانفر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، [[فرهنگنامه' به 'سعیدیانفر و ایازی، [[فرهنگنامه') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
(۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ظهار در قرآن]] - [[نکوهش ظهار در معارف و سیره نبوی]] - [[ظهار در فقه اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
== | == مقدمه == | ||
ظهار از «ظَهْر» به معنای پشت، در [[شرع]] [[مقدس]] عبارت است از اینکه مرد [[همسر]] خویش را به پشت [[مادر]] خود [[تشبیه]] کند. وجه تشبیه این است که [[ظهر]] (پشت) محل [[سوار شدن]] است و [[زن]] هنگام آمیزش مرد با وی مرکوب او واقع میشود و در [[حقیقت]] زوج با تشبیه یاد شده میخواهد به زوجه بفهماند که سوار شدن بر تو به قصد آمیزش بر من [[حرام]] است؛ چنان که سوار شدن بر مادرم بدین قصد بر من حرام است. | |||
ظهار در [[جاهلیت]] [[طلاق]] به شمار میرفت و [[عرب جاهلی]] [[زنان]] خود را بدین وسیله طلاق میدادند و برای همیشه [[ازدواج]] با آنان را بر خود حرام میکردند؛ لکن [[اسلام]] از آن [[نهی]] و آن را [[باطل]] کرد و [[احکام]] ویژهای برای آن مقرر نمود.<ref>التنقیح الرائع ۳ / ۳۶۷؛ الحدائق الناضرة ۲۵ / ۶۲۹.</ref> | |||
== | در [[قرآن کریم]]، [[آیات]] نخست [[سوره مجادله]] برای ابطال این [[آیین]] [[جاهلی]] و [[بیان احکام]] خاص ظهار فرود آمده است. ظهار عنوان بابی مستقل در [[فقه]] میباشد که احکام آن به تفصیل در این باب بیان شده است. | ||
{{ | |||
{{ | بدون [[شک]]، ظهار حرام است و ارتکاب آن آثاری در پی دارد که به آنها اشاره میشود<ref>مسالک الافهام ۹ / ۴۹۹.</ref>.<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۲۷۳-۲۷۹.</ref> | ||
== ارکان == | |||
=== صیغه === | |||
=== ظهار کننده (مُظاهِر) === | |||
=== ظهار شونده (مُظاهَر منها) === | |||
=== زنی که ظهار شونده به او [[تشبیه]] میشود (مُشَبَّه بها) === | |||
== سایر [[احکام]] == | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:ظهار]] | [[رده:ظهار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۹
مقدمه
ظهار از «ظَهْر» به معنای پشت، در شرع مقدس عبارت است از اینکه مرد همسر خویش را به پشت مادر خود تشبیه کند. وجه تشبیه این است که ظهر (پشت) محل سوار شدن است و زن هنگام آمیزش مرد با وی مرکوب او واقع میشود و در حقیقت زوج با تشبیه یاد شده میخواهد به زوجه بفهماند که سوار شدن بر تو به قصد آمیزش بر من حرام است؛ چنان که سوار شدن بر مادرم بدین قصد بر من حرام است.
ظهار در جاهلیت طلاق به شمار میرفت و عرب جاهلی زنان خود را بدین وسیله طلاق میدادند و برای همیشه ازدواج با آنان را بر خود حرام میکردند؛ لکن اسلام از آن نهی و آن را باطل کرد و احکام ویژهای برای آن مقرر نمود.[۱]
در قرآن کریم، آیات نخست سوره مجادله برای ابطال این آیین جاهلی و بیان احکام خاص ظهار فرود آمده است. ظهار عنوان بابی مستقل در فقه میباشد که احکام آن به تفصیل در این باب بیان شده است.
بدون شک، ظهار حرام است و ارتکاب آن آثاری در پی دارد که به آنها اشاره میشود[۲].[۳]
ارکان
صیغه
ظهار کننده (مُظاهِر)
ظهار شونده (مُظاهَر منها)
زنی که ظهار شونده به او تشبیه میشود (مُشَبَّه بها)
سایر احکام
منابع
پانویس
- ↑ التنقیح الرائع ۳ / ۳۶۷؛ الحدائق الناضرة ۲۵ / ۶۲۹.
- ↑ مسالک الافهام ۹ / ۴۹۹.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۲۷۳-۲۷۹.