خوض در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط
{{امامت}}
| موضوع مرتبط = خوض
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل  = [[خوض]]
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[خوض]]''' است. "'''[[خوض]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| مداخل مرتبط = [[خوض در قرآن]] - [[خوض در حدیث]] - [[خوض در فقه سیاسی]]  
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط  = خوض (پرسش)
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ خوض در قرآن]] | [[خوض در حدیث]] | [[خوض در فقه سیاسی]] </div>
}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[خوض (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
* سخن ‌گفتن و [[گفتگو]] درباره امور [[باطل]] و [[کذب]]<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۱۴۷.</ref>، ژاژخایی ‌کردن و [[بیهوده‌گویی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.</ref>. در اصل به معنای غوطه‌ورشدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۲.</ref>، میان چیزی قرار گرفتن و فرو شدن در چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۹.</ref>.
سخن ‌گفتن و [[گفتگو]] درباره امور [[باطل]] و [[کذب]]<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۱۴۷.</ref>، ژاژخایی ‌کردن و [[بیهوده‌گویی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.</ref>. در اصل به معنای غوطه‌ورشدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۲.</ref>، میان چیزی قرار گرفتن و فرو شدن در چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۹.</ref>.
* {{متن قرآن|فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ}}<ref>«پس آنان را واگذار تا یاوه گویند  و به بازی پردازند تا آن روز را که به آنان وعده می‌دهند ببینند» سوره زخرف، آیه ۸۳.</ref>‌.
*در [[قرآن کریم]] کلمه [[خوض]] و مشتقات آن غالباً با معنای منفی و مذموم به کار رفته است؛ یعنی غالباً به معنای سخن ‌گفتن عادی نیست؛ بلکه به معنای پریشان‌گویی و باطل‌اندیشی و نظایر آن است<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۱۹۸.</ref>.
* [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] به‌طور ویژه از [[خوض]] در [[آیات الهی]] و [[همنشینی]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در جلساتی که [[خوض]] در [[آیات الهی]] می‌کنند، [[نهی]] کرده است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref>.
*{{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ}}<ref>«و چون کسانی را بنگری که در آیات ما به یاوه‌گویی می‌پردازند روی از آنان بگردان تا در گفت‌وگویی جز آن درآیند و اگر شیطان تو را به فراموشی افکند پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۵-۲۶۶.</ref>.


==منابع==
{{متن قرآن|فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ}}<ref>«پس آنان را واگذار تا یاوه گویند و به بازی پردازند تا آن روز را که به آنان وعده می‌دهند ببینند» سوره زخرف، آیه ۸۳.</ref>‌.
 
در [[قرآن کریم]] کلمه [[خوض]] و مشتقات آن غالباً با معنای منفی و مذموم به کار رفته است؛ یعنی غالباً به معنای سخن ‌گفتن عادی نیست؛ بلکه به معنای پریشان‌گویی و باطل‌اندیشی و نظایر آن است<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۱۹۸.</ref>.
 
[[خداوند]] در [[قرآن کریم]] به‌طور ویژه از [[خوض]] در [[آیات الهی]] و [[همنشینی]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در جلساتی که [[خوض]] در [[آیات الهی]] می‌کنند، [[نهی]] کرده است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref>.
 
{{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ}}<ref>«و چون کسانی را بنگری که در آیات ما به یاوه‌گویی می‌پردازند روی از آنان بگردان تا در گفت‌وگویی جز آن درآیند و اگر شیطان تو را به فراموشی افکند پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۵-۲۶۶.</ref>
 
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس2}}
 


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده: خوض]]
[[رده: خوض]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۰

مقدمه

سخن ‌گفتن و گفتگو درباره امور باطل و کذب[۱]، ژاژخایی ‌کردن و بیهوده‌گویی[۲]. در اصل به معنای غوطه‌ورشدن[۳]، میان چیزی قرار گرفتن و فرو شدن در چیزی[۴].

﴿فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ[۵]‌.

در قرآن کریم کلمه خوض و مشتقات آن غالباً با معنای منفی و مذموم به کار رفته است؛ یعنی غالباً به معنای سخن ‌گفتن عادی نیست؛ بلکه به معنای پریشان‌گویی و باطل‌اندیشی و نظایر آن است[۶].

خداوند در قرآن کریم به‌طور ویژه از خوض در آیات الهی و همنشینی پیامبر اکرم (ص) در جلساتی که خوض در آیات الهی می‌کنند، نهی کرده است[۷].

﴿وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ[۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۱۴۷.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.
  3. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۲.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۹.
  5. «پس آنان را واگذار تا یاوه گویند و به بازی پردازند تا آن روز را که به آنان وعده می‌دهند ببینند» سوره زخرف، آیه ۸۳.
  6. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۱۹۸.
  7. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۱۳۹-۱۴۰.
  8. «و چون کسانی را بنگری که در آیات ما به یاوه‌گویی می‌پردازند روی از آنان بگردان تا در گفت‌وگویی جز آن درآیند و اگر شیطان تو را به فراموشی افکند پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.
  9. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۶۵-۲۶۶.