الهیات: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} ==مقدمه== اموری که ذهناً و خارجاً (یعنی مفهوماً و م...» ایجاد کرد)
 
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
== مقدمه ==
{{امامت}}
اموری که ذهناً و خارجاً (یعنی مفهوماً و مصداقاً) [[بی‌نیاز]] و غیرمشروط به ماده هستند، آنها را الهیات می‌نامیم<ref>مجموعه آثار، ج۵، ص۴۷۲.</ref>.
 
==مقدمه==
اموری که ذهناً و خارجاً (یعنی مفهوماً و مصداقاً) [[بی‌نیاز]] و غیرمشروط به ماده هستند، آنها را [[الهیات]] می‌نامیم<ref>مجموعه آثار، ج۵، ص۴۷۲.</ref>.


'''[[الهیّات بالمعنی الاخص]]'''
'''[[الهیّات بالمعنی الاخص]]'''
در اصطلاح [[حکمای اسلامی]] مسائل مربوط به [[خداوند]] از قبیل [[اثبات وجود خدا]]، [[وحدت]] وی، صفات ثبوتیه و سلبیّه او، عموم و شمول [[قدرت]] و مشیّتش، [[جبر و تفویض]]، [[خیر و شر]]، صدور [[کثیر]] از واحد، [[عوالم]] کلّی وجود و برخی مباحث و مسائل دیگر الهیّات بالمعنی الاخص نامیده می‌شود<ref>مجموعه آثار، ج۵، ص۴۶۷.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۲۶.</ref>
در اصطلاح [[حکمای اسلامی]] مسائل مربوط به [[خداوند]] از قبیل [[اثبات وجود خدا]]، [[وحدت]] وی، صفات ثبوتیه و سلبیّه او، عموم و شمول [[قدرت]] و مشیّتش، [[جبر و تفویض]]، [[خیر و شر]]، صدور کثیر از واحد، [[عوالم]] کلّی وجود و برخی مباحث و مسائل دیگر الهیّات بالمعنی الاخص نامیده می‌شود<ref>مجموعه آثار، ج۵، ص۴۶۷.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۲۶.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس2}}
{{پانویس}}


[[رده:الهیات]]
[[رده:الهیات]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۴

مقدمه

اموری که ذهناً و خارجاً (یعنی مفهوماً و مصداقاً) بی‌نیاز و غیرمشروط به ماده هستند، آنها را الهیات می‌نامیم[۱].

الهیّات بالمعنی الاخص در اصطلاح حکمای اسلامی مسائل مربوط به خداوند از قبیل اثبات وجود خدا، وحدت وی، صفات ثبوتیه و سلبیّه او، عموم و شمول قدرت و مشیّتش، جبر و تفویض، خیر و شر، صدور کثیر از واحد، عوالم کلّی وجود و برخی مباحث و مسائل دیگر الهیّات بالمعنی الاخص نامیده می‌شود[۲][۳]

منابع

پانویس

  1. مجموعه آثار، ج۵، ص۴۷۲.
  2. مجموعه آثار، ج۵، ص۴۶۷.
  3. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۲۶.