اسامة بن حبیب قرظی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اسامة بن حبیب قرظی در قرآن]] | [[اسامة بن حبیب قرظی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
وی [[یهودی]] و از [[قبیله]] [[بنی‌قریظه]] بوده است.<ref>السیرة‌النبویه، ج‌۲، ص‌۵۱۵.</ref> گفته‌اند: با [[کعب ‌بن اشرف]]، [[حُیَیّ ‌بن اخطب]] و برخی از [[یهودیان]] با جمعی از [[انصار]] [[معاشرت]] نزدیک داشته و با [[تظاهر]] به [[خیرخواهی]]، به آنان می‌گفتند: [[اموال]] خود را به اطرافیان [[رسول خدا]] [[انفاق]] نکنید چون می‌ترسیم [[فقیر]] شوید و در انفاق [[شتاب]] نکنید زیرا نمی‌دانید [[آینده]] چه خواهد شد. در پی این ماجرا، [[آیه]] {{متن قرآن|الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَيَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا}}<ref>«همان کسان که تنگ‌چشمی می‌ورزند و مردم را به تنگ‌چشمی وا می‌دارند و آنچه را خداوند از بخشش خود به آنان داده است پنهان می‌کنند و برای کافران عذابی خوارساز آماده کرده‌ایم» سوره نساء، آیه ۳۷.</ref>، در [[تهدید]] آنان نازل شد <ref> جامع‌البیان، مج‌۴، ج‌۵، ص‌۱۲۱؛ مفحمات‌الاقران، ص‌۷۱؛ السیرة‌النبویه، ج‌۲، ص‌۵۶۰.</ref>؛ همچنین به [[نقلی]] از [[عکرمه]] <ref>مفحمات الاقران، ص‌۷۱.</ref> [[اسامه]] از [[دانشمندان]] [[یهود]] است که آیه {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَيُرِيدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِيلَ}}<ref>«آیا به آنان ننگریسته‌اید که از کتاب (آسمانی) بهره‌ای (اندک) دارند، خریدار گمراهی‌اند و می‌خواهند شما نیز گمراه باشید؟» سوره نساء، آیه ۴۴.</ref> در [[نکوهش]] آنان نازل شد. بیش از این اطلاعی از وی در دست نیست.<ref>[[سید اسدالله موسوی عبادی|موسوی عبادی، سید اسدالله]]، [[اسامة بن حبیب قرظی (مقاله)|مقاله «اسامة بن حبیب قرظی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>
وی [[یهودی]] و از [[قبیله]] [[بنی‌قریظه]] بوده است.<ref>السیرة‌النبویه، ج‌۲، ص‌۵۱۵.</ref> گفته‌اند: با [[کعب ‌بن اشرف]]، [[حُیَیّ ‌بن اخطب]] و برخی از [[یهودیان]] با جمعی از [[انصار]] [[معاشرت]] نزدیک داشته و با [[تظاهر]] به [[خیرخواهی]]، به آنان می‌گفتند: [[اموال]] خود را به اطرافیان [[رسول خدا]] [[انفاق]] نکنید چون می‌ترسیم [[فقیر]] شوید و در انفاق [[شتاب]] نکنید زیرا نمی‌دانید [[آینده]] چه خواهد شد. در پی این ماجرا، [[آیه]] {{متن قرآن|الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَيَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا}}<ref>«همان کسان که تنگ‌چشمی می‌ورزند و مردم را به تنگ‌چشمی وا می‌دارند و آنچه را خداوند از بخشش خود به آنان داده است پنهان می‌کنند و برای کافران عذابی خوارساز آماده کرده‌ایم» سوره نساء، آیه ۳۷.</ref>، در [[تهدید]] آنان نازل شد <ref> جامع‌البیان، مج‌۴، ج‌۵، ص‌۱۲۱؛ مفحمات‌الاقران، ص‌۷۱؛ السیرة‌النبویه، ج‌۲، ص‌۵۶۰.</ref>؛ همچنین به [[نقلی]] از [[عکرمه]] <ref>مفحمات الاقران، ص‌۷۱.</ref> [[اسامه]] از [[دانشمندان یهود]] است که آیه {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَيُرِيدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِيلَ}}<ref>«آیا به آنان ننگریسته‌اید که از کتاب (آسمانی) بهره‌ای (اندک) دارند، خریدار گمراهی‌اند و می‌خواهند شما نیز گمراه باشید؟» سوره نساء، آیه ۴۴.</ref> در [[نکوهش]] آنان نازل شد. بیش از این اطلاعی از وی در دست نیست.<ref>[[سید اسدالله موسوی عبادی|موسوی عبادی، سید اسدالله]]، [[اسامة بن حبیب قرظی (مقاله)|مقاله «اسامة بن حبیب قرظی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 630-631.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
 
{{منابع}}
==منابع==
#[[پرونده:000053.jpg|22px]] [[سید اسدالله موسوی عبادی|موسوی عبادی، سید اسدالله]]، [[اسامة بن حبیب قرظی (مقاله)|مقاله «اسامة بن حبیب قرظی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۲''']]
* [[پرونده:000053.jpg|22px]] [[سید اسدالله موسوی عبادی|موسوی عبادی، سید اسدالله]]، [[اسامة بن حبیب قرظی (مقاله)|مقاله «اسامة بن حبیب قرظی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۲''']]
{{پایان منابع}}
 
==پانویس==


== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:اسامة بن حبیب قرظی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۵

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

وی یهودی و از قبیله بنی‌قریظه بوده است.[۱] گفته‌اند: با کعب ‌بن اشرف، حُیَیّ ‌بن اخطب و برخی از یهودیان با جمعی از انصار معاشرت نزدیک داشته و با تظاهر به خیرخواهی، به آنان می‌گفتند: اموال خود را به اطرافیان رسول خدا انفاق نکنید چون می‌ترسیم فقیر شوید و در انفاق شتاب نکنید زیرا نمی‌دانید آینده چه خواهد شد. در پی این ماجرا، آیه ﴿الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَيَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا[۲]، در تهدید آنان نازل شد [۳]؛ همچنین به نقلی از عکرمه [۴] اسامه از دانشمندان یهود است که آیه ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَيُرِيدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِيلَ[۵] در نکوهش آنان نازل شد. بیش از این اطلاعی از وی در دست نیست.[۶]

منابع

پانویس

  1. السیرة‌النبویه، ج‌۲، ص‌۵۱۵.
  2. «همان کسان که تنگ‌چشمی می‌ورزند و مردم را به تنگ‌چشمی وا می‌دارند و آنچه را خداوند از بخشش خود به آنان داده است پنهان می‌کنند و برای کافران عذابی خوارساز آماده کرده‌ایم» سوره نساء، آیه ۳۷.
  3. جامع‌البیان، مج‌۴، ج‌۵، ص‌۱۲۱؛ مفحمات‌الاقران، ص‌۷۱؛ السیرة‌النبویه، ج‌۲، ص‌۵۶۰.
  4. مفحمات الاقران، ص‌۷۱.
  5. «آیا به آنان ننگریسته‌اید که از کتاب (آسمانی) بهره‌ای (اندک) دارند، خریدار گمراهی‌اند و می‌خواهند شما نیز گمراه باشید؟» سوره نساء، آیه ۴۴.
  6. موسوی عبادی، سید اسدالله، مقاله «اسامة بن حبیب قرظی»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۲، ص 630-631.