نامۀ ۴۰ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{خرد}} +))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
گزارشی به [[امام]] می‌ررسد که یکی از [[کارگزاران]] او برخلاف [[سیره]] [[امام]] در [[بیت المال]] [[مسلمانان]] درازدستی کرده است. [[امام]] {{ع}} این مسئله را در صورت صحت، مایه [[خشم خداوند]] و [[نافرمانی]] [[امام عصر]] برمی‌شمرد و [[دستور]] می‌دهد حساب خویش را برای او بفرستد. بیشتر مورخان، برمبنای محتوای [[نامه]]، مخاطب [[امام]] را [[ابن عباس]]، پسر عموی [[امام]]، می‌دانند. اما [[سیدرضی]] در این مورد [[سکوت]] کرده و [[نامه]] را به یکی از [[کارگزاران]] گزارش کرده است. نیز [[ابن ابی الحدید]] که تاریخ‌دانی مبرز و متبحر است، در این موضوع متوقف مانده و تأیید یا ردی بر آن ثبت نکرده است. بنا بر قرینه‌های تاریخی این [[نامه]] مربوط به سال ۴۰ ق است.


==مقدمه==
== فرازی از [[نامه]] ==
*گزارشی به [[امام]] می‌ررسد که یکی از [[کارگزاران]] او برخلاف [[سیره]] [[امام]] در [[بیت المال]] [[مسلمانان]] درازدستی کرده است. [[امام]] {{ع}} این مسئله را در صورت صحت، مایه [[خشم خداوند]] و [[نافرمانی]] [[امام عصر]] برمی‌شمرد و [[دستور]] می‌دهد حساب خویش را برای او بفرستد. بیشتر مورخان، برمبنای محتوای [[نامه]]، مخاطب [[امام]] را [[ابن عباس]]، پسر عموی [[امام]]، می‌دانند. اما [[سیدرضی]] در این مورد [[سکوت]] کرده و [[نامه]] را به یکی از [[کارگزاران]] گزارش کرده است. نیز [[ابن ابی الحدید]] که تاریخ‌دانی مبرز و متبحر است، در این موضوع متوقف مانده و تأیید یا ردی بر آن ثبت نکرده است. بنا بر قرینه‌های تاریخی این [[نامه]] مربوط به سال ۴۰ ق است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 785.</ref>.
از تو به من خبری رسیده است. اگر چنان کرده باشی، [[پروردگار]] خود را به [[خشم]] آورده باشی و [[امام]] خویش را [[نافرمانی]] کرده و [[امانت]] خود را از دست داده. به من خبر داده‌اند تو کشت [[زمین]] را برداشته و آنچه پایت بدان رسیده برای خود نگاه داشته‌ای و آنچه در دستت بوده، خورده‌ای. حساب خود را به من باز پس بده و بدان که حساب [[خدا]] بزرگ‌تر از حساب [[مردمان]] است<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص۷۸۵ ـ ۷۸۶.</ref>.
==فرازی از [[نامه]]==
*از تو به من خبری رسیده است. اگر چنان کرده باشی، [[پروردگار]] خود را به [[خشم]] آورده باشی و [[امام]] خویش را [[نافرمانی]] کرده و [[امانت]] خود را از دست داده. به من خبر داده‌اند تو کشت [[زمین]] را برداشته و آنچه پایت بدان رسیده برای خود نگاه داشته‌ای و آنچه در دستت بوده، خورده‌ای. حساب خود را به من باز پس بده و بدان که حساب [[خدا]] بزرگ‌تر از حساب [[مردمان]] است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 786.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== پانویس ==
{{پانویس}}


==منابع==
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}
[[رده:مدخل]]
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۲

مقدمه

گزارشی به امام می‌ررسد که یکی از کارگزاران او برخلاف سیره امام در بیت المال مسلمانان درازدستی کرده است. امام (ع) این مسئله را در صورت صحت، مایه خشم خداوند و نافرمانی امام عصر برمی‌شمرد و دستور می‌دهد حساب خویش را برای او بفرستد. بیشتر مورخان، برمبنای محتوای نامه، مخاطب امام را ابن عباس، پسر عموی امام، می‌دانند. اما سیدرضی در این مورد سکوت کرده و نامه را به یکی از کارگزاران گزارش کرده است. نیز ابن ابی الحدید که تاریخ‌دانی مبرز و متبحر است، در این موضوع متوقف مانده و تأیید یا ردی بر آن ثبت نکرده است. بنا بر قرینه‌های تاریخی این نامه مربوط به سال ۴۰ ق است.

فرازی از نامه

از تو به من خبری رسیده است. اگر چنان کرده باشی، پروردگار خود را به خشم آورده باشی و امام خویش را نافرمانی کرده و امانت خود را از دست داده. به من خبر داده‌اند تو کشت زمین را برداشته و آنچه پایت بدان رسیده برای خود نگاه داشته‌ای و آنچه در دستت بوده، خورده‌ای. حساب خود را به من باز پس بده و بدان که حساب خدا بزرگ‌تر از حساب مردمان است[۱].

منابع

پانویس