نامۀ ۴۶ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۱

مقدمه

بخش‌هایی از نامه‌ای است که امام به یکی از کارگزاران خویش نوشته است. امام (ع) در آغاز نامه، او^[۱] را از جمله کسانی می‌داند که برای حفظ دین از آنان کمک می‌طلبد و به کمک آنان سرکشی تبه‌کاران را درهم می‌شکند و مرزها را ایمن می‌کند. سپس فضایلی را برمی‌شمرد که یک حکم‌ران باید به آن متصف شود:

نخست در کارهای مهم و بزرگ از خدا کمک بخواهد، زیرا استمداد از او بهترین وسیله برای رفع گرفتاری‌هاست.

دوم، سختی و درشتی را با نرمی و ملایمت درآمیزد و هر سخن را در جای خود به‌کار بندد؛ آن‌گاه که مدارا و نرمش مناسب است، نرمی و مدارا کند و هنگام درشتی و سختی، آن‌گونه باشد.

سوم، در برابر مردم، فروتن و متواضع و مهربان و گشاده‌رو باشد.

چهارم، بر مردمان آسان گیرد.

پنجم، بین مردم تبعیض روا ندارد و با آنان با عدالت رفتار کند.

بخش‌هایی از این نامه را بلاذری در انساب الاشراف و ابراهیم بن محمد در الغارات گزارش کرده‌اند.

فرازی از نامه

تو از کسانی هستی که من به پشتیبانی آن‌ها دین را به‌پا دارم و بینیِ سرکشان و تبه‌کاران را به خاک مالم، و کوره‌راه‌های مخوف مرز را بدون بندم. پس در هر کاری که تصمیم‌گیری از خدا کمک گیر و قاطعیت را با چاشنیِ نرمی به‌کار بر؛ و مدارا کن آن‌جا که سازگاری کارسازتر است و آن‌جا که جز شدت و خشونت به‌کار نیاید، دست به دامن آن شو. پر و بالت را باری توده مردم بگشای و با آنان نرم‌خوی و فروتن باش و چهره بگشای و مهربانی کن. همگان را به یک چشم بنگر و با یک روش پاسخ‌گوی، تا زورمداران قدرت‌طلب طمع در ظلم کردنت نکنند و ناتوانان از عدالتت ناامید نشوند^[۲].

منابع

دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲

پانویس

↑ شاید مراد از این کارگزار همان مالک اشتر، صحابی بزرگ علی (ع) باشد.
↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲، ص۷۹۲ ـ ۷۹۳.

[1] شاید مراد از این کارگزار همان مالک اشتر، صحابی بزرگ علی (ع) باشد.

[2] دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲، ص۷۹۲ ـ ۷۹۳.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{مدخل مرتبط
+| موضوع مرتبط = نهج البلاغه
+| عنوان مدخل  =
+| مداخل مرتبط =
+| پرسش مرتبط  =
+}}
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
+بخش‌هایی از نامه‌ای است که [[امام]] به یکی از [[کارگزاران]] خویش نوشته است. [[امام]] {{ع}} در آغاز [[نامه]]، او<ref>شاید مراد از این کارگزار همان مالک اشتر، صحابی بزرگ علی {{ع}} باشد.</ref> را از جمله کسانی می‌داند که برای [[حفظ دین]] از آنان کمک می‌طلبد و به کمک آنان سرکشی تبه‌کاران را درهم می‌شکند و مرزها را ایمن می‌کند. سپس فضایلی را برمی‌شمرد که یک حکم‌ران باید به آن متصف شود:
-==مقدمه==
+نخست در کارهای مهم و بزرگ از [[خدا]] کمک بخواهد، زیرا [[استمداد]] از او [[بهترین]] وسیله برای رفع گرفتاری‌هاست.
-*بخش‌هایی از نامه‌ای است که [[امام]] به یکی از [[کارگزاران]] خویش نوشته است. [[امام]] {{ع}} در آغاز [[نامه]]، او<ref>شاید مراد از این کارگزار همان مالک اشتر، صحابی بزرگ علی {{ع}} باشد.</ref> را از جمله کسانی می‌داند که برای [[حفظ دین]] از آنان کمک می‌طلبد و به کمک آنان سرکشی تبه‌کاران را درهم می‌شکند و مرزها را ایمن می‌کند. سپس فضایلی را برمی‌شمرد که یک حکم‌ران باید به آن متصف شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 792.</ref>:
-*نخست در کارهای مهم و بزرگ از [[خدا]] کمک بخواهد، زیرا [[استمداد]] از او [[بهترین]] وسیله برای رفع گرفتاری‌هاست<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 792.</ref>.
-*دوم، [[سختی]] و درشتی را با [[نرمی]] و [[ملایمت]] درآمیزد و هر سخن را در جای خود به‌کار بندد؛ آن‌گاه که [[مدارا]] و [[نرمش]] مناسب است، [[نرمی]] و [[مدارا]] کند و هنگام درشتی و [[سختی]]، آن‌گونه باشد.
-*سوم، در برابر [[مردم]]، فروتن و متواضع و [[مهربان]] و گشاده‌رو باشد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 792.</ref>.
-*چهارم، بر [[مردمان]] آسان گیرد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 792.</ref>.
-*پنجم، بین [[مردم]] [[تبعیض]] روا ندارد و با آنان با [[عدالت]] [[رفتار]] کند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 792.</ref>.
-*بخش‌هایی از این [[نامه]] را [[بلاذری]] در [[انساب الاشراف]] و [[ابراهیم بن محمد]] در [[الغارات]] گزارش کرده‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 792.</ref>.
-==فرازی از [[نامه]]==
-*تو از کسانی هستی که من به [[پشتیبانی]] آن‌ها [[دین]] را به‌پا دارم و بینیِ سرکشان و تبه‌کاران را به [[خاک]] مالم، و کوره‌راه‌های مخوف مرز را بدون بندم. پس در هر کاری که تصمیم‌گیری از [[خدا]] کمک گیر و قاطعیت را با چاشنیِ [[نرمی]] به‌کار بر؛ و [[مدارا]] کن آن‌جا که [[سازگاری]] کارسازتر است و آن‌جا که جز شدت و [[خشونت]] به‌کار نیاید، دست به دامن آن شو. پر و بالت را باری توده [[مردم]] بگشای و با آنان نرم‌خوی و فروتن باش و چهره بگشای و [[مهربانی]] کن. همگان را به یک چشم بنگر و با یک روش پاسخ‌گوی، تا زورمداران قدرت‌طلب [[طمع]] در [[ظلم]] کردنت نکنند و ناتوانان از عدالتت [[ناامید]] نشوند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 793.</ref>.
-== پرسش‌های وابسته ==
-== جستارهای وابسته ==
+دوم، [[سختی]] و درشتی را با [[نرمی]] و [[ملایمت]] درآمیزد و هر سخن را در جای خود به‌کار بندد؛ آن‌گاه که [[مدارا]] و [[نرمش]] مناسب است، [[نرمی]] و [[مدارا]] کند و هنگام درشتی و [[سختی]]، آن‌گونه باشد.
-==منابع==
+سوم، در برابر [[مردم]]، فروتن و متواضع و [[مهربان]] و گشاده‌رو باشد.
-* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
-==پانویس==
+چهارم، بر [[مردمان]] آسان گیرد.
-{{یادآوری پانویس}}
-{{پانویس2}}
-[[رده:مدخل]]
+پنجم، بین [[مردم]] [[تبعیض]] روا ندارد و با آنان با [[عدالت]] [[رفتار]] کند.
-[[رده:امام علی]]
-[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
+بخش‌هایی از این [[نامه]] را [[بلاذری]] در [[انساب الاشراف]] و [[ابراهیم بن محمد]] در [[الغارات]] گزارش کرده‌اند.
+== فرازی از [[نامه]] ==
+تو از کسانی هستی که من به [[پشتیبانی]] آن‌ها [[دین]] را به‌پا دارم و بینیِ سرکشان و تبه‌کاران را به [[خاک]] مالم، و کوره‌راه‌های مخوف مرز را بدون بندم. پس در هر کاری که تصمیم‌گیری از [[خدا]] کمک گیر و قاطعیت را با چاشنیِ [[نرمی]] به‌کار بر؛ و [[مدارا]] کن آن‌جا که [[سازگاری]] کارسازتر است و آن‌جا که جز شدت و [[خشونت]] به‌کار نیاید، دست به دامن آن شو. پر و بالت را باری توده [[مردم]] بگشای و با آنان نرم‌خوی و فروتن باش و چهره بگشای و [[مهربانی]] کن. همگان را به یک چشم بنگر و با یک روش پاسخ‌گوی، تا زورمداران قدرت‌طلب [[طمع]] در [[ظلم]] کردنت نکنند و ناتوانان از عدالتت [[ناامید]] نشوند<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص۷۹۲ ـ ۷۹۳.</ref>.
+== منابع ==
+{{منابع}}
+# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
+{{پایان منابع}}
+== پانویس ==
+{{پانویس}}
+[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]