پیمان مطیبین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = پیمان مطیبین | |||
| عنوان مدخل = [[پیمان مطیبین]] | |||
| مداخل مرتبط = [[پیمان مطیبین در حدیث]] - [[پیمان مطیبین در نهج البلاغه]] - [[پیمان مطیبین در تاریخ اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = پیمان مطیبین (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
* پس از [[مرگ]] [[عبدمناف]] و عبدالدار ([[فرزندان]] [[قصی بن کلاب]]) بین فرزندانشان در به دست گرفتن امور [[مکه]] [[اختلاف]] افتاد. آنان دو دسته شدند و هر یک از طوایف [[قریش]] به یکی از آنها پیوستند. | |||
* دسته‌ای به [[ریاست]] [[عبدمناف عبدالشمس بن عبدمناف]]، و دسته دیگر به [[ریاست]] [[عبدالدار عامر بن هاشم بن عبد مناف]] بودند. [[بنی‌اسد بن عبدالعزی]] و [[بنی‌زهرة بن کلاب]] و [[بنی‌تیم بن مرة بن کلاب]] و [[بنی‌حارث بن فهر]] به [[عبدمناف]] پیوستند، و [[بنی‌مخزوم]] و بنی‌سهم و بنی‌جمح و بنی‌عدی، با عبدالدار [[پیمان]] بستند. هر قومی، علیه گروه دیگری هم‌قسم شدند. طرفداران و حامیان [[عبدمناف]]، [[دست]] خود را در قدحی از طیب فرو بردند و به [[کعبه]] مالیدند و بر استواری‌شان تأکید کردند، و در برابر، حامیان عبدالدار نیز دستان خود را در قدحی از [[خون]] فرو برده، بر [[دیوار کعبه]] مالیدند و قسم خوردند که [[تسلیم]] نشوند و [[کفش]] از پا در نیاورند تا [[پیروز]] شوند<ref>ابن حبیب بغدادی، المنمق فی اخبار القریش، ص۱۸۹-۱۹۰؛ مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۲۸؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۱-۱۳۲؛ احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۵۵-۵۶.</ref>. | |||
* سرانجام دو طرف به [[صلح]] [[رضایت]] دادند و [[مناصب]] [[مکه]] را بین خود تقسیم کردند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۲؛ احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۵۶؛ ابن حبیب بغدادی، المنمق فی اخبار القریش، ص۳۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[قریش (مقاله)|قریش]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۳۰.</ref>. | |||
< | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:42439.jpg|22px]] [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[قریش (مقاله)|قریش]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱''']] | * [[پرونده:42439.jpg|22px]] [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[قریش (مقاله)|قریش]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:پیمان]] | [[رده:پیمان]] | ||
[[رده:پیمان مطیبین]] | [[رده:پیمان مطیبین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث پیمان مطیبین است. پیمان مطیبین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: پیمان مطیبین در حدیث - پیمان مطیبین در نهج البلاغه - پیمان مطیبین در تاریخ اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- پس از مرگ عبدمناف و عبدالدار (فرزندان قصی بن کلاب) بین فرزندانشان در به دست گرفتن امور مکه اختلاف افتاد. آنان دو دسته شدند و هر یک از طوایف قریش به یکی از آنها پیوستند.
- دسته‌ای به ریاست عبدمناف عبدالشمس بن عبدمناف، و دسته دیگر به ریاست عبدالدار عامر بن هاشم بن عبد مناف بودند. بنی‌اسد بن عبدالعزی و بنی‌زهرة بن کلاب و بنی‌تیم بن مرة بن کلاب و بنی‌حارث بن فهر به عبدمناف پیوستند، و بنی‌مخزوم و بنی‌سهم و بنی‌جمح و بنی‌عدی، با عبدالدار پیمان بستند. هر قومی، علیه گروه دیگری هم‌قسم شدند. طرفداران و حامیان عبدمناف، دست خود را در قدحی از طیب فرو بردند و به کعبه مالیدند و بر استواری‌شان تأکید کردند، و در برابر، حامیان عبدالدار نیز دستان خود را در قدحی از خون فرو برده، بر دیوار کعبه مالیدند و قسم خوردند که تسلیم نشوند و کفش از پا در نیاورند تا پیروز شوند[۱].
- سرانجام دو طرف به صلح رضایت دادند و مناصب مکه را بین خود تقسیم کردند[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ ابن حبیب بغدادی، المنمق فی اخبار القریش، ص۱۸۹-۱۹۰؛ مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۲۸؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۱-۱۳۲؛ احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۵۵-۵۶.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۲؛ احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۵۶؛ ابن حبیب بغدادی، المنمق فی اخبار القریش، ص۳۴.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، قریش، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۲۳۰.