ابراهیم بن سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
(←مقدمه) |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
وی از جمله راویان امام رضا {{ع}} بوده که افرادی چون [[حسین بن سعید]]، [[ابو محمد دهلی]] و [[محمد بن سنان]] از او [[روایت]] کرده‌اند<ref>أعیان الشیعة، ج۲، ص۱۴۰.</ref>. از وی دو روایت که به صورت مکاتبه با [[امام رضا]] {{ع}} است در کتب [[شیعی]] باقی مانده که هر دو درباره [[حج]] است: یکی مربوط به استفاده از ماده خوشبوکننده اذخر در شست‌و‌شو، که [[امام]] [[ناخشنودی]] خود را از آن بیان می‌دارد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۵۷.</ref>؛ و دیگر به [[طواف]] زنی اشاره دارد که در شوط آخر از درون [[حجر اسماعیل]] گذشته است و امام به اعاده آن نظر می‌دهد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۹، ج۲، ص۳۵۱؛ وسائل الشیعة، ج۱۲، ص۴۵۷؛ ج۱۳، ص۳۵۷.</ref>. | |||
گرچه [[روایات]] [[ابراهیم]] در کتب معتبر [[شیعه]] نقل شده، در کتب رجالی اطلاعات زیادی از او ارائه نشده است<ref>خاتمة المستدرک، ج۵، ص۱۵.</ref>، شاید به همین [[جهت]]، نامی از وی در کتاب [[مسند | گرچه [[روایات]] [[ابراهیم]] در کتب معتبر [[شیعه]] نقل شده، در کتب رجالی اطلاعات زیادی از او ارائه نشده است<ref>خاتمة المستدرک، ج۵، ص۱۵.</ref>، شاید به همین [[جهت]]، نامی از وی در کتاب [[مسند الامام الرضا]] {{ع}} نمی‌برد. [[صدوق]] طریق روایت خود را به او مورد قبول می‌داند و بر [[صحت]] داده‌اش نظر دارد و طبعاً روایاتش را مقبول می‌داند<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۵۰۶؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۱۵۲.</ref>، اما برخی از علمای معاصر طریق صدوق را [[ضعیف]] توصیف کرده‌اند<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۰۵.</ref>. | ||
از جمله کسانی که از وی روایت کرده است، [[حسین بن سعید اهوازی]]<ref>أعیان الشیعة، ج۲، ص۱۴۰.</ref>، از [[راویان]] [[ثقه]]<ref>الفهرست، طوسی، ص۱۵۰.</ref> است. به ادعای [[سید محسن عاملی]]، ابراهیم صاحب [[کتابی]] است که در [[من لا یحضره الفقیه]] مورد [[اعتماد]] [[شیخ صدوق]] قرار گرفته است<ref>أعیان الشیعة، ج۲، ص۱۴۰.</ref>، هر چند نامی از این نوشته در مشیخه شیخ دیده نمی‌شود.<ref>منابع: أعیان الشیعة، سید محسن بن عبدالکریم امین عاملی (۱۳۷۱ق)، تحقیق: سید حسن امین، بیروت، دار التعارف، ۱۴۰۳ق؛ خاتمة مستدرک الوسائل، حسین بن محمدتقی معروف به محدث نوری (۱۳۲۰ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة آل البیت علیا لإحیاء التراث، قم، اول، ۱۴۱۶ق، الفهرست، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ق)، تحقیق: سیدمحمدصادق بحر العلوم، نجف، المکتبة المرتضویة، اول، ۱۳۵۶ق؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، علی بن محمد نمازی شاهرودی (۱۴۰۵ق)، تهران، شفق - حیدری، اول، ۱۴۱۲ق، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، سید ابو القاسم بن علی اکبر موسوی خویی (۱۴۱۳ق)، قم، مرکز نشر الثقافة الإسلامیة، پنجم، ۱۴۱۳ق؛ من لا یحضره الفقیه، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، دوم، ۱۴۱۳ق، وسائل الشیعة (تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة)، محمد بن حسن معروف به حر عاملی (۱۱۰۴ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة آل البیت علا لإحیاء التراث، قم، اول، ۱۴۰۹ق.</ref>.<ref>[[زکیه سادات امیری|امیری، زکیه سادات]]، [[ابراهیم بن سفیان - امیری (مقاله)|مقاله «ابراهیم بن سفیان»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]] ص ۳۴۶.</ref> | |||
==منابع== | == منابع == | ||
# [[پرونده: 1100514.jpg|22px]] [[زکیه سادات امیری|امیری، زکیه سادات]]، [[ابراهیم بن سفیان | {{منابع}} | ||
{{ | # [[پرونده: 1100514.jpg|22px]] [[زکیه سادات امیری|امیری، زکیه سادات]]، [[ابراهیم بن سفیان (مقاله)|مقاله «ابراهیم بن سفیان»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه امام رضا ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:راویان امام رضا]] | [[رده:راویان امام رضا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۷
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
وی از جمله راویان امام رضا (ع) بوده که افرادی چون حسین بن سعید، ابو محمد دهلی و محمد بن سنان از او روایت کرده‌اند[۱]. از وی دو روایت که به صورت مکاتبه با امام رضا (ع) است در کتب شیعی باقی مانده که هر دو درباره حج است: یکی مربوط به استفاده از ماده خوشبوکننده اذخر در شست‌و‌شو، که امام ناخشنودی خود را از آن بیان می‌دارد[۲]؛ و دیگر به طواف زنی اشاره دارد که در شوط آخر از درون حجر اسماعیل گذشته است و امام به اعاده آن نظر می‌دهد[۳].
گرچه روایات ابراهیم در کتب معتبر شیعه نقل شده، در کتب رجالی اطلاعات زیادی از او ارائه نشده است[۴]، شاید به همین جهت، نامی از وی در کتاب مسند الامام الرضا (ع) نمی‌برد. صدوق طریق روایت خود را به او مورد قبول می‌داند و بر صحت داده‌اش نظر دارد و طبعاً روایاتش را مقبول می‌داند[۵]، اما برخی از علمای معاصر طریق صدوق را ضعیف توصیف کرده‌اند[۶].
از جمله کسانی که از وی روایت کرده است، حسین بن سعید اهوازی[۷]، از راویان ثقه[۸] است. به ادعای سید محسن عاملی، ابراهیم صاحب کتابی است که در من لا یحضره الفقیه مورد اعتماد شیخ صدوق قرار گرفته است[۹]، هر چند نامی از این نوشته در مشیخه شیخ دیده نمی‌شود.[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ أعیان الشیعة، ج۲، ص۱۴۰.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۵۷.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۹، ج۲، ص۳۵۱؛ وسائل الشیعة، ج۱۲، ص۴۵۷؛ ج۱۳، ص۳۵۷.
- ↑ خاتمة المستدرک، ج۵، ص۱۵.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۵۰۶؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۱۵۲.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۰۵.
- ↑ أعیان الشیعة، ج۲، ص۱۴۰.
- ↑ الفهرست، طوسی، ص۱۵۰.
- ↑ أعیان الشیعة، ج۲، ص۱۴۰.
- ↑ منابع: أعیان الشیعة، سید محسن بن عبدالکریم امین عاملی (۱۳۷۱ق)، تحقیق: سید حسن امین، بیروت، دار التعارف، ۱۴۰۳ق؛ خاتمة مستدرک الوسائل، حسین بن محمدتقی معروف به محدث نوری (۱۳۲۰ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة آل البیت علیا لإحیاء التراث، قم، اول، ۱۴۱۶ق، الفهرست، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ق)، تحقیق: سیدمحمدصادق بحر العلوم، نجف، المکتبة المرتضویة، اول، ۱۳۵۶ق؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، علی بن محمد نمازی شاهرودی (۱۴۰۵ق)، تهران، شفق - حیدری، اول، ۱۴۱۲ق، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، سید ابو القاسم بن علی اکبر موسوی خویی (۱۴۱۳ق)، قم، مرکز نشر الثقافة الإسلامیة، پنجم، ۱۴۱۳ق؛ من لا یحضره الفقیه، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، دوم، ۱۴۱۳ق، وسائل الشیعة (تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة)، محمد بن حسن معروف به حر عاملی (۱۱۰۴ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة آل البیت علا لإحیاء التراث، قم، اول، ۱۴۰۹ق.
- ↑ امیری، زکیه سادات، مقاله «ابراهیم بن سفیان»، دانشنامه امام رضا ص ۳۴۶.