رسول در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
جز (جایگزینی متن - 'لام' به 'لام')
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[رسول]]''' است. "'''[[رسول]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = رسول
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[رسول در لغت]] - [[رسول در قرآن]] - [[رسول در حدیث]] - [[رسول در فقه سیاسی]] </div>
| عنوان مدخل = [[رسول]]
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| مداخل مرتبط = [[رسول در لغت]] - [[رسول در قرآن]] - [[رسول در حدیث]] - [[رسول در فقه سیاسی]]  
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
ریشه این واژه «ر س ل» می‌باشد. مصدر آن «إرسال»، به معنای فرستادن کسی یا چیزی است که با فرستاده حامل [[پیام]] فرستنده برای دیگران است، یا خود موظّف به انجام کاری است. بدین ترتیب، [[رسول]] و مرسل در [[قرآن]] به معنای فرستاده‌شده است که مصادیق گوناگونی می‌تواند داشته باشد، از قبیل:
ریشه این واژه «ر س ل» می‌باشد. مصدر آن «إرسال»، به معنای فرستادن کسی یا چیزی است که با فرستاده حامل [[پیام]] فرستنده برای دیگران است، یا خود موظّف به انجام کاری است. بدین ترتیب، [[رسول]] و مرسل در [[قرآن]] به معنای فرستاده‌شده است که مصادیق گوناگونی می‌تواند داشته باشد، از قبیل:
[[ملائکه]] حامل پیام و یا [[فرمان الهی]]:
[[ملائکه]] حامل پیام و یا [[فرمان الهی]]:
خط ۱۶: خط ۱۸:
در هر مورد، با توجه به [[سیاق آیه]] و قرآئن لفظی و [[معنوی]]، می‌توان مصداق آن را تشخیص داد. همچنین لفظ رسول برای هریک از [[مذکر]]، مؤنث، مفرد، تثنیه و جمع، یکسان به کار می‌رود: {{متن قرآن|إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«ما فرستاده پروردگار جهانیانیم؛» سوره شعراء، آیه ۱۶.</ref>.
در هر مورد، با توجه به [[سیاق آیه]] و قرآئن لفظی و [[معنوی]]، می‌توان مصداق آن را تشخیص داد. همچنین لفظ رسول برای هریک از [[مذکر]]، مؤنث، مفرد، تثنیه و جمع، یکسان به کار می‌رود: {{متن قرآن|إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«ما فرستاده پروردگار جهانیانیم؛» سوره شعراء، آیه ۱۶.</ref>.


مراد از {{متن قرآن|الرَّسُولُ}} در [[آیه]] مورد بحث، به دلالت «الف و [[لام]] [[عهد]]»، شخص [[پیامبر اکرم]]{{صل}} است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۱۵.</ref>
مراد از {{متن قرآن|الرَّسُولُ}} در [[آیه]] مورد بحث، به دلالت «الف و لام [[عهد]]»، شخص [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۱۵.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
 
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1379153.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴''']]
# [[پرونده:1379153.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:رسول]]
[[رده:رسول]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۹

مقدمه

ریشه این واژه «ر س ل» می‌باشد. مصدر آن «إرسال»، به معنای فرستادن کسی یا چیزی است که با فرستاده حامل پیام فرستنده برای دیگران است، یا خود موظّف به انجام کاری است. بدین ترتیب، رسول و مرسل در قرآن به معنای فرستاده‌شده است که مصادیق گوناگونی می‌تواند داشته باشد، از قبیل: ملائکه حامل پیام و یا فرمان الهی: ﴿إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ[۱].

پیامبر الهی: ﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ[۲].

حیوان و پدیده‌های طبیعی که مأمور اجرای فرامین پروردگار هستند، مانند طوفان و باران: ﴿فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ[۳]، ﴿وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا[۴]. ممکن است شیاطین انس و جن نیز مدّ نظر باشد: ﴿أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ[۵].

در هر مورد، با توجه به سیاق آیه و قرآئن لفظی و معنوی، می‌توان مصداق آن را تشخیص داد. همچنین لفظ رسول برای هریک از مذکر، مؤنث، مفرد، تثنیه و جمع، یکسان به کار می‌رود: ﴿إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ[۶].

مراد از ﴿الرَّسُولُ در آیه مورد بحث، به دلالت «الف و لام عهد»، شخص پیامبر اکرم (ص) است.[۷]

منابع

پانویس

  1. «(فرشتگان) گفتند: ای لوط! ما فرستادگان پروردگار توییم» سوره هود، آیه ۸۱.
  2. «و محمد جز فرستاده‌ای نیست» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴.
  3. «ما هم بر آنان سیلاب و ملخ و شپش و وزغ و خون را به گونه نشانه‌هایی روشن فرستادیم باز سرکشی ورزیدند و قومی گناهکار بودند» سوره اعراف، آیه ۱۳۳.
  4. «و بر آنها بارانی یکریز فرو فرستادیم» سوره انعام، آیه ۶.
  5. «آیا ندیده‌ای که ما شیطان‌ها را به سراغ کافران می‌فرستیم که آنان را خوب از راه به در می‌کنند؟» سوره مریم، آیه ۸۳.
  6. «ما فرستاده پروردگار جهانیانیم؛» سوره شعراء، آیه ۱۶.
  7. فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۱۵.