شمعون الصفا: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[شمعون الصفا در قرآن]] - [[شمعون الصفا در تاریخ اسلامی]] - [[شمعون الصفا در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط = }} | |||
== مقدمه == | |||
< | [[شمعون]]، نامی [[عبری]]<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶، "پطرس".</ref> به معنای "شنونده" از ریشه "ش - م - ع" به معنای "شنیدن" است که در زبان یونانی، سیمون (Simon) خوانده میشده است. <ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶؛ دائرة المعارف الکتابیه، ج۴، ص۵۵۷ - ۵۵۸، "شمَع".</ref> "[[صفا]]" یا "کیفاس" (Kefa) که [[انگلیسی]] آن Cephasاست، در زبان سُریانی به معنی "سنگ و صخره"،<ref>روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹؛ المنجد، ص۴۲۹، "صفا"؛ دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶.</ref> لقبی است که [[حضرت عیسی]] {{ع}} به شمعون داد.<ref>کتاب مقدس، متی ۱۶: ۱۸ - ۱۹؛ قاموس کتاب مقدس، ص۲۲۰، "پطرس".</ref> این واژه که در زبان یونانی به آن "پِترا" یا "پِطرُس"<ref> Petrus.</ref> گفته میشود،<ref>قاموس الکتاب المقدس، ص۱۷۴، "بطرس".</ref> در [[زبان عربی]] به "بِطرس" یا "فطرس" بدل شده است.<ref>البدایة والنهایه، ج۲، ص۱۱۰؛ روضة الصفا، ج۲، ص ۵۱۹؛ تاج العروس، ج۸، ص۳۹۹، "فطرس".</ref> این [[لقب]] را به سبب [[صلابت]] شمعون در [[دین]] به وی دادهاند.<ref>روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹.</ref> در برخی منابع "شمعون الصخره" نیز گفتهاند<ref>کشف الاسرار، ج۸، ص۲۱۱؛ روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹.</ref> که ترجمه شمعون الصفاست. | ||
< | |||
< | |||
[[شمعون الصفا]]، نخستین و برجستهترین [[حواری]] حضرت عیسی {{ع}} بوده است.<ref> نک: الکامل، ج۱، ص۳۶۴؛ البدایة و النهایه، ج۱، ص ۲۶۵؛ ج۲، ص۱۰۱.</ref> آن [[حضرت]] حواری دیگری نیز به نام "شمعون" داشت که او را شمعون غیور یا شمعون قانوی میخواندند. قانوی، لفظی کلدانی به معنای غیور است<ref> قاموس کتاب مقدس، ص۵۳۳، "شمعون".</ref>.<ref>[[حسین اترک|اترک، حسین]]، [[شمعون الصفا (مقاله)|مقاله «شمعون الصفا»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۶.</ref> | |||
[[شمعون]]، | |||
[[شمعون | == [[شمعون]] در [[کتاب مقدس]] == | ||
==[[شمعون]] در [[ | == [[شمعون]] در [[منابع اسلامی]] == | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1100410.jpg|22px]] [[حسین اترک|اترک، حسین]]، [[شمعون الصفا (مقاله)|مقاله «شمعون الصفا»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶''']] | * [[پرونده:1100410.jpg|22px]] [[حسین اترک|اترک، حسین]]، [[شمعون الصفا (مقاله)|مقاله «شمعون الصفا»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:شمعون الصفا]] | [[رده:شمعون الصفا]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۰
مقدمه
شمعون، نامی عبری[۱] به معنای "شنونده" از ریشه "ش - م - ع" به معنای "شنیدن" است که در زبان یونانی، سیمون (Simon) خوانده میشده است. [۲] "صفا" یا "کیفاس" (Kefa) که انگلیسی آن Cephasاست، در زبان سُریانی به معنی "سنگ و صخره"،[۳] لقبی است که حضرت عیسی (ع) به شمعون داد.[۴] این واژه که در زبان یونانی به آن "پِترا" یا "پِطرُس"[۵] گفته میشود،[۶] در زبان عربی به "بِطرس" یا "فطرس" بدل شده است.[۷] این لقب را به سبب صلابت شمعون در دین به وی دادهاند.[۸] در برخی منابع "شمعون الصخره" نیز گفتهاند[۹] که ترجمه شمعون الصفاست.
شمعون الصفا، نخستین و برجستهترین حواری حضرت عیسی (ع) بوده است.[۱۰] آن حضرت حواری دیگری نیز به نام "شمعون" داشت که او را شمعون غیور یا شمعون قانوی میخواندند. قانوی، لفظی کلدانی به معنای غیور است[۱۱].[۱۲]
شمعون در کتاب مقدس
شمعون در منابع اسلامی
منابع
پانویس
- ↑ دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶، "پطرس".
- ↑ دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶؛ دائرة المعارف الکتابیه، ج۴، ص۵۵۷ - ۵۵۸، "شمَع".
- ↑ روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹؛ المنجد، ص۴۲۹، "صفا"؛ دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶.
- ↑ کتاب مقدس، متی ۱۶: ۱۸ - ۱۹؛ قاموس کتاب مقدس، ص۲۲۰، "پطرس".
- ↑ Petrus.
- ↑ قاموس الکتاب المقدس، ص۱۷۴، "بطرس".
- ↑ البدایة والنهایه، ج۲، ص۱۱۰؛ روضة الصفا، ج۲، ص ۵۱۹؛ تاج العروس، ج۸، ص۳۹۹، "فطرس".
- ↑ روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹.
- ↑ کشف الاسرار، ج۸، ص۲۱۱؛ روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹.
- ↑ نک: الکامل، ج۱، ص۳۶۴؛ البدایة و النهایه، ج۱، ص ۲۶۵؛ ج۲، ص۱۰۱.
- ↑ قاموس کتاب مقدس، ص۵۳۳، "شمعون".
- ↑ اترک، حسین، مقاله «شمعون الصفا»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۶.