شمعون الصفا

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از شمعون)

مقدمه

شمعون، نامی عبری[۱] به معنای "شنونده" از ریشه "ش - م - ع" به معنای "شنیدن" است که در زبان یونانی، سیمون (Simon) خوانده می‌شده است. [۲] "صفا" یا "کیفاس" (Kefa) که انگلیسی آن Cephasاست، در زبان سُریانی به معنی "سنگ و صخره"،[۳] لقبی است که حضرت عیسی (ع) به شمعون داد.[۴] این واژه که در زبان یونانی به آن "پِترا" یا "پِطرُس"[۵] گفته می‌شود،[۶] در زبان عربی به "بِطرس" یا "فطرس" بدل شده است.[۷] این لقب را به سبب صلابت شمعون در دین به وی داده‌اند.[۸] در برخی منابع "شمعون الصخره" نیز گفته‌اند[۹] که ترجمه شمعون الصفاست.

شمعون الصفا، نخستین و برجسته‌ترین حواری حضرت عیسی (ع) بوده است.[۱۰] آن حضرت حواری دیگری نیز به نام "شمعون" داشت که او را شمعون غیور یا شمعون قانوی می‌خواندند. قانوی، لفظی کلدانی به معنای غیور است[۱۱].[۱۲]

شمعون در کتاب مقدس

شمعون در منابع اسلامی

منابع

پانویس

  1. دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶، "پطرس".
  2. دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶؛ دائرة المعارف الکتابیه، ج۴، ص۵۵۷ - ۵۵۸، "شمَع".
  3. روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹؛ المنجد، ص۴۲۹، "صفا"؛ دائرة المعارف کتاب مقدس، ص۶۸۶.
  4. کتاب مقدس، متی ۱۶: ۱۸ - ۱۹؛ قاموس کتاب مقدس، ص۲۲۰، "پطرس".
  5. Petrus.
  6. قاموس الکتاب المقدس، ص۱۷۴، "بطرس".
  7. البدایة والنهایه، ج۲، ص۱۱۰؛ روضة الصفا، ج۲، ص ۵۱۹؛ تاج العروس، ج۸، ص۳۹۹، "فطرس".
  8. روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹.
  9. کشف الاسرار، ج۸، ص۲۱۱؛ روضة الصفا، ج۲، ص۵۱۹.
  10. نک: الکامل، ج۱، ص۳۶۴؛ البدایة و النهایه، ج۱، ص ۲۶۵؛ ج۲، ص۱۰۱.
  11. قاموس کتاب مقدس، ص۵۳۳، "شمعون".
  12. اترک، حسین، مقاله «شمعون الصفا»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۶.