تثبیط: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تثبیط در قرآن]] - [[تثبیط در حدیث]] - [[تثبیط در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = تثبیط (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*تثبیط: منصرف کردن، حبس کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۲.</ref>، بی‌تکلیفی، بی‌تصمیم گذاشتن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.</ref>، بازداشتن از کاری به [[چشم‌پوشی]] از آن<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.</ref>. در مقابل انبعاث به معنای تحریک و ارسال سریع. | * تثبیط: منصرف کردن، حبس کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۲.</ref>، بی‌تکلیفی، بی‌تصمیم گذاشتن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.</ref>، بازداشتن از کاری به [[چشم‌پوشی]] از آن<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.</ref>. در مقابل انبعاث به معنای تحریک و ارسال سریع. | ||
*{{متن قرآن|وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ}}<ref>«ولی خداوند روانه شدن آنان را خوش نداشت پس آنان را به درنگ کردن واداشت و (به آنها) گفته شد: با (خانه) نشستگان همنشین باشید!» سوره توبه، آیه ۴۶.</ref>. | *{{متن قرآن|وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ}}<ref>«ولی خداوند روانه شدن آنان را خوش نداشت پس آنان را به درنگ کردن واداشت و (به آنها) گفته شد: با (خانه) نشستگان همنشین باشید!» سوره توبه، آیه ۴۶.</ref>. | ||
*[[آیه شریفه]] در مورد [[منافقان]] [[مدینه]] است که از [[آمادگی]] برای شرکت در [[جهاد]] استنکاف می‌کردند؛ لذا [[خداوند]] به آنها امر به نشستن و [[قعود]] می‌کند {{متن قرآن|قِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ}} که این [[امر تشریعی]] نیست؛ بلکه برای [[توبیخ]] و [[افشاگری]] است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۶۱.</ref>. | * [[آیه شریفه]] در مورد [[منافقان]] [[مدینه]] است که از [[آمادگی]] برای شرکت در [[جهاد]] استنکاف می‌کردند؛ لذا [[خداوند]] به آنها امر به نشستن و [[قعود]] می‌کند {{متن قرآن|قِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ}} که این [[امر تشریعی]] نیست؛ بلکه برای [[توبیخ]] و [[افشاگری]] است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۶۱.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده: تثبیط]] | [[رده: تثبیط]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۱
تثبیط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تثبیط در قرآن - تثبیط در حدیث - تثبیط در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- تثبیط: منصرف کردن، حبس کردن[۱]، بی‌تکلیفی، بی‌تصمیم گذاشتن[۲]، بازداشتن از کاری به چشم‌پوشی از آن[۳]. در مقابل انبعاث به معنای تحریک و ارسال سریع.
وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ
[۴].- آیه شریفه در مورد منافقان مدینه است که از آمادگی برای شرکت در جهاد استنکاف می‌کردند؛ لذا خداوند به آنها امر به نشستن و قعود می‌کند قِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ که این امر تشریعی نیست؛ بلکه برای توبیخ و افشاگری است[۵][۶].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۲.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.
- ↑ «ولی خداوند روانه شدن آنان را خوش نداشت پس آنان را به درنگ کردن واداشت و (به آنها) گفته شد: با (خانه) نشستگان همنشین باشید!» سوره توبه، آیه ۴۶.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۶۱.