محمد بن عباس بن علی بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[محمد بن عباس بن علی بن ابی‌طالب در تاریخ اسلامی]] - [[محمد بن عباس بن علی بن ابی‌طالب در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
بنابر نقل صاحب [[مناقب (کتاب)|مناقب]] و دیگران، وی از [[فرزندان]] [[قمر بنی هاشم]] [[ابوالفضل العباس]]{{ع}} و از [[شهیدان کربلا]] است<ref>مناقب آل ابی‌طالب{{ع}}، ج۴، ص۱۲۲، وسیلة الدارین، ص۲۷۸.</ref>. | بنابر نقل صاحب [[مناقب (کتاب)|مناقب]] و دیگران، وی از [[فرزندان]] [[قمر بنی هاشم]] [[ابوالفضل العباس]] {{ع}} و از [[شهیدان کربلا]] است<ref>مناقب آل ابی‌طالب {{ع}}، ج۴، ص۱۲۲، وسیلة الدارین، ص۲۷۸.</ref>. | ||
یکی از نویسندگان معاصر درباره او می‌نویسد: «[[حضرت ابوالفضل]]{{ع}} در میان فرزندان خویش، علاقه تامی به [[محمد]] داشته به حدی که آن پسر را از خود جدا نمی‌کرده است. در عین حال پس از [[شهادت]] [[برادران]]، [[شمشیر]] به کمرش بست و [[اذن]] [[جنگ]] برای او حاصل نمود و فرمود: ای [[نور]] دیده، از [[محنت]] آباد [[جهان]] به سوی خرّم آباد جنان، رهسپار شو که ساعتی نمی‌گذرد به تو ملحق خواهم شد. [[محمد]] [[دست]] عموی خویش، [[حسین بن علی بن ابی طالب]]{{ع}} را بوسید و با عمه‌ها [[وداع]] کرد و به میدان شتافت. [[جنگ]] او در کتب [[مقاتل]] دیده نمی‌شود ولی [[ | یکی از نویسندگان معاصر درباره او می‌نویسد: «[[حضرت ابوالفضل]] {{ع}} در میان فرزندان خویش، علاقه تامی به [[محمد]] داشته به حدی که آن پسر را از خود جدا نمی‌کرده است. در عین حال پس از [[شهادت]] [[برادران]]، [[شمشیر]] به کمرش بست و [[اذن]] [[جنگ]] برای او حاصل نمود و فرمود: ای [[نور]] دیده، از [[محنت]] آباد [[جهان]] به سوی خرّم آباد جنان، رهسپار شو که ساعتی نمی‌گذرد به تو ملحق خواهم شد. [[محمد]] [[دست]] عموی خویش، [[حسین بن علی بن ابی طالب]] {{ع}} را بوسید و با عمه‌ها [[وداع]] کرد و به میدان شتافت. [[جنگ]] او در کتب [[مقاتل]] دیده نمی‌شود ولی [[ابن‌شهرآشوب]] و دیگران [[محمد بن عباس]] {{ع}} را در شمار [[شهدای کربلا]] آورده‌اند. [[قاتل]] وی نیز عنصری [[تبهکار]] و سنگدل از [[طایفه]] [[بنی دارم]] است که داغ او را به [[دل]] پدرش قمر بنی هاشم گذاشت. شهادت این پسر چهارده یا پانزده ساله پدرش را سخت بیازرد<ref>چهره درخشان قمر بنی قاشم {{ع}}، علی ربانی خلخالی، ج۱، ص۱۲۲، ۱۲۳.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۳۳۳.</ref> | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']] | # [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۵
محمد بن عباس بن علی بن ابی‌طالب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: محمد بن عباس بن علی بن ابی‌طالب در تاریخ اسلامی - محمد بن عباس بن علی بن ابی‌طالب در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
بنابر نقل صاحب مناقب و دیگران، وی از فرزندان قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس (ع) و از شهیدان کربلا است[۱].
یکی از نویسندگان معاصر درباره او می‌نویسد: «حضرت ابوالفضل (ع) در میان فرزندان خویش، علاقه تامی به محمد داشته به حدی که آن پسر را از خود جدا نمی‌کرده است. در عین حال پس از شهادت برادران، شمشیر به کمرش بست و اذن جنگ برای او حاصل نمود و فرمود: ای نور دیده، از محنت آباد جهان به سوی خرّم آباد جنان، رهسپار شو که ساعتی نمی‌گذرد به تو ملحق خواهم شد. محمد دست عموی خویش، حسین بن علی بن ابی طالب (ع) را بوسید و با عمه‌ها وداع کرد و به میدان شتافت. جنگ او در کتب مقاتل دیده نمی‌شود ولی ابن‌شهرآشوب و دیگران محمد بن عباس (ع) را در شمار شهدای کربلا آورده‌اند. قاتل وی نیز عنصری تبهکار و سنگدل از طایفه بنی دارم است که داغ او را به دل پدرش قمر بنی هاشم گذاشت. شهادت این پسر چهارده یا پانزده ساله پدرش را سخت بیازرد[۲].[۳]
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ مناقب آل ابی‌طالب (ع)، ج۴، ص۱۲۲، وسیلة الدارین، ص۲۷۸.
- ↑ چهره درخشان قمر بنی قاشم (ع)، علی ربانی خلخالی، ج۱، ص۱۲۲، ۱۲۳.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۳۳.