بر در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== # +==منابع== {{منابع}} # )) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = بر | |||
| عنوان مدخل = بر | |||
| مداخل مرتبط = [[بر در قرآن]] - [[بر در حدیث]] - [[بر در فقه سیاسی]] - [[بر در جامعه‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==[[کلمات قصار]] پیرامون بِرّ== | == [[کلمات قصار]] پیرامون بِرّ == | ||
در غررالحکم و دررالکلم در “باب البِرّ” سخنانی به اقتصار از مولای [[موحدان]]، [[امیر مؤمنان]]، [[علی]]{{ع}} بیان شده، که در این جا تنها به [[نقل]] بخشی از آنها می‌پردازیم: | در غررالحکم و دررالکلم در “باب البِرّ” سخنانی به اقتصار از مولای [[موحدان]]، [[امیر مؤمنان]]، [[علی]] {{ع}} بیان شده، که در این جا تنها به [[نقل]] بخشی از آنها می‌پردازیم: | ||
#{{متن حدیث|الْبِرُّ عَمَلٌ مُصْلِحٌ}}: نیکویی، عملی است اصلاح‌کننده. | #{{متن حدیث|الْبِرُّ عَمَلٌ مُصْلِحٌ}}: نیکویی، عملی است اصلاح‌کننده. | ||
#{{متن حدیث|الْبِرُّ عَمَلٌ صَالِحٌ}}: نیکویی و [[کار خیر]]، عملی است | #{{متن حدیث|الْبِرُّ عَمَلٌ صَالِحٌ}}: نیکویی و [[کار خیر]]، عملی است پسندیده. | ||
#{{متن حدیث|الْبِرُّ غَنِيمَةُ الْحَازِمِ}}: نیکویی، یا | #{{متن حدیث|الْبِرُّ غَنِيمَةُ الْحَازِمِ}}: نیکویی، یا صله و [[احسان]]، [[غنیمت]] دوراندیش است. | ||
#{{متن حدیث|خَيْرُ الْبِرِّ مَا وَصَلَ إِلَى الْأَحْرَارِ}}: [[بهترین]] احسان، آن است که به آزادگان رسا۔ (به کسانی که در بند علایق نیستند). | #{{متن حدیث|خَيْرُ الْبِرِّ مَا وَصَلَ إِلَى الْأَحْرَارِ}}: [[بهترین]] احسان، آن است که به آزادگان رسا۔ (به کسانی که در بند علایق نیستند). | ||
#{{متن حدیث|خَيْرُ الْبِرِّ مَا وَصَلَ إِلَى الْمُحْتَاجِ}}: بهترین احسان، آن است که به محتاج رسد. | #{{متن حدیث|خَيْرُ الْبِرِّ مَا وَصَلَ إِلَى الْمُحْتَاجِ}}: بهترین احسان، آن است که به محتاج رسد. | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۱: | ||
#{{متن حدیث|مِنْ أَفْضَلِ الْبِرِّ بِرُّ الْأَيْتَامِ}}: از افزون‌ترین نیکویی، نیکویی نمودن به [[یتیمان]] است<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۳۲۱.</ref>. | #{{متن حدیث|مِنْ أَفْضَلِ الْبِرِّ بِرُّ الْأَيْتَامِ}}: از افزون‌ترین نیکویی، نیکویی نمودن به [[یتیمان]] است<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۳۲۱.</ref>. | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']] | # [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:بر | [[رده:بر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث بر است. بر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بر در قرآن - بر در حدیث - بر در فقه سیاسی - بر در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردکلمات قصار پیرامون بِرّ
در غررالحکم و دررالکلم در “باب البِرّ” سخنانی به اقتصار از مولای موحدان، امیر مؤمنان، علی (ع) بیان شده، که در این جا تنها به نقل بخشی از آنها می‌پردازیم:
- «الْبِرُّ عَمَلٌ مُصْلِحٌ»: نیکویی، عملی است اصلاح‌کننده.
- «الْبِرُّ عَمَلٌ صَالِحٌ»: نیکویی و کار خیر، عملی است پسندیده.
- «الْبِرُّ غَنِيمَةُ الْحَازِمِ»: نیکویی، یا صله و احسان، غنیمت دوراندیش است.
- «خَيْرُ الْبِرِّ مَا وَصَلَ إِلَى الْأَحْرَارِ»: بهترین احسان، آن است که به آزادگان رسا۔ (به کسانی که در بند علایق نیستند).
- «خَيْرُ الْبِرِّ مَا وَصَلَ إِلَى الْمُحْتَاجِ»: بهترین احسان، آن است که به محتاج رسد.
- «فِي كُلِّ بِرٍّ شُكْرٌ»: در هر خیر و نیکی، شکری است.
- « تَعْجِيلُ الْبِرِّ زِيَادَةٌ فِي الْبِرِّ»: شتاب کردن در نیکی، زیادتی در نیکویی است.
- «مَنْ مَنَعَ بِرّاً مَنَعَ شُكْراً»: هر که احسانی را منع کند (و احسانی را که توانایی آن را دارد، انجام ندهد)، منع شکری کرده، (یا از شکری منع شده است، که دیگران و یا خدا از او تشکر نماید).
- «مَنْ بَذَلَ بِرَّهُ انْتَشَرَ ذِكْرُهُ»: هر که نیکی خود را بذل کند، یاد او (در میان مردم) پراکنده شود، (شهرت پیدا کند).
- «مَنْ أَتْبَعَ الْإِحْسَانَ بِالْإِحْسَانِ وَ احْتَمَلَ جِنَايَاتِ الْإِخْوَانِ وَ الْجِيرَانِ فَقَدْ أَكْمَلَ الْبِرَّ»: هر که احسانی را در پی احسانی کند، متحمل (هزینه) جنایات برادران و همسایگان گردد، پس در حقیقت بِرّ و نیکی را کامل گردانیده است.
- «مَنْ بَخِلَ عَلَيْكَ بِبِشْرِهِ لَمْ يَسْمَحْ بِبِرِّهِ»: هر که از شکفته‌رویی خود، بخیلی کند، با احسان خود جود نکند.
- «مِنْ أَفْضَلِ الْبِرِّ بِرُّ الْأَيْتَامِ»: از افزون‌ترین نیکویی، نیکویی نمودن به یتیمان است[۱].
منابع
پانویس
- ↑ امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن ج۱، ص ۳۲۱.