امارة الأستیلاء: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}}))
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امارة الأستیلاء در قرآن]] - [[امارة الأستیلاء در حدیث]] - [[امارة الأستیلاء در فقه اسلامی]] - [[امارة الأستیلاء در فقه سیاسی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امارة الأستیلاء (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
 
==مقدمه==
امارة الاستیلاء، منصبی بود که [[خلفا]]، به برخی از امرای خویش در [[اداره حکومت]] [[تفویض]] می‌کردند. تفاوت آن با "[[امارة الاستکفاء]]" اختیارات بیشتری است که در [[ادارۀ امور]] [[جامعه]] داشت<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۹؛ ماوردی الاحکام السلطانیه، ص۳۴؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۸.</ref>. "[[امیر]] الاستیلاء"، ضمن این که شرح وظایفی از سوی [[دولت]] مرکزی داشت، از [[استقلال]] بیشتری نیز برخوردار بود. [[امیر]] [[استیلاء]] دارای وظایفی به شرح ذیل بوده است<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۹.</ref>:
امارة الاستیلاء، منصبی بود که [[خلفا]]، به برخی از امرای خویش در [[اداره حکومت]] [[تفویض]] می‌کردند. تفاوت آن با "[[امارة الاستکفاء]]" اختیارات بیشتری است که در [[ادارۀ امور]] [[جامعه]] داشت<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۹؛ ماوردی الاحکام السلطانیه، ص۳۴؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۸.</ref>. "[[امیر]] الاستیلاء"، ضمن این که شرح وظایفی از سوی [[دولت]] مرکزی داشت، از [[استقلال]] بیشتری نیز برخوردار بود. [[امیر]] [[استیلاء]] دارای وظایفی به شرح ذیل بوده است<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۹.</ref>:
#[[حفظ]] [[شأن]] و [[منزلت]] [[خلافت]]؛
# [[حفظ]] [[شأن]] و [[منزلت]] [[خلافت]]؛
#تأکید و [[راهنمایی]] [[مردم]] در [[التزام]] به [[عقیده]]؛
# تأکید و [[راهنمایی]] [[مردم]] در [[التزام]] به [[عقیده]]؛
#ایجاد [[وحدت]] میان [[مسلمانان]] به عنوان "ید" واحده؛
# ایجاد [[وحدت]] میان [[مسلمانان]] به عنوان "ید" واحده؛
#اهتمام در [[حفظ]] اهداف و آرمان‌های [[دین]]؛
# اهتمام در [[حفظ]] اهداف و آرمان‌های [[دین]]؛
#انعقاد عقود و اجرای آن؛
# انعقاد عقود و اجرای آن؛
#استیفای [[اموال]] [[شرعی]]<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۱.</ref>.
# استیفای [[اموال]] [[شرعی]]<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۱.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
#[[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:امارة الأستیلاء]]
[[رده:اصطلاحات سیاسی]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۰

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

امارة الاستیلاء، منصبی بود که خلفا، به برخی از امرای خویش در اداره حکومت تفویض می‌کردند. تفاوت آن با "امارة الاستکفاء" اختیارات بیشتری است که در ادارۀ امور جامعه داشت[۱]. "امیر الاستیلاء"، ضمن این که شرح وظایفی از سوی دولت مرکزی داشت، از استقلال بیشتری نیز برخوردار بود. امیر استیلاء دارای وظایفی به شرح ذیل بوده است[۲]:

  1. حفظ شأن و منزلت خلافت؛
  2. تأکید و راهنمایی مردم در التزام به عقیده؛
  3. ایجاد وحدت میان مسلمانان به عنوان "ید" واحده؛
  4. اهتمام در حفظ اهداف و آرمان‌های دین؛
  5. انعقاد عقود و اجرای آن؛
  6. استیفای اموال شرعی[۳].

منابع

پانویس

  1. تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۹؛ ماوردی الاحکام السلطانیه، ص۳۴؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۸.
  2. تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۹.
  3. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۴۱.