قرعه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{نبوت}} +{{نبوت}})) |
(←نکات) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = قرعه | |||
| عنوان مدخل = قرعه | |||
| مداخل مرتبط = [[قرعه در قرآن]] - [[قرعه در فقه سیاسی]] | |||
= | | پرسش مرتبط = | ||
}} | |||
== | == مقدمه == | ||
استفاده از قرعه در میان [[امت‌ها]] به ویژه در [[آیین یهود]] سابقه طولانی دارد و در [[احکام]] از آن در تنگناها استفاده می‌شود. اما لفظ قرعه در [[قرآن]] نیامده و به یکی از روش‌های آن یعنی قلم پرتاب کردن اشاره شده است: {{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ}}<ref>«این از خبرهای نهانی است که به تو وحی می‌کنیم و تو هنگامی که آنان تیرچه‌های (قرعه) خود را (در آب) می‌افکندند تا (بدانند) کدام، مریم را سرپرستی کند و هنگامی که با هم (در این کار) ستیزه می‌ورزیدند نزد آنان نبودی» سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref>. | |||
==منابع== | == نکات == | ||
# داستان استفادة سران کنیسه از قرعه، جهت تعیین [[سرپرست]] برای [[مریم]] از [[امور غیبی]] و [[وحی]] شده به [[پیامبر]]؛ | |||
# جواز استفاده از قرعه برای تعیین [[امر]] مجهول و [[رفع اختلاف]]<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲]]، ص ۴۳۷.</ref>. | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | # [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات فقهی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قرعه است. قرعه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قرعه در قرآن - قرعه در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
استفاده از قرعه در میان امت‌ها به ویژه در آیین یهود سابقه طولانی دارد و در احکام از آن در تنگناها استفاده می‌شود. اما لفظ قرعه در قرآن نیامده و به یکی از روش‌های آن یعنی قلم پرتاب کردن اشاره شده است: ﴿ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ﴾[۱].
نکات
- داستان استفادة سران کنیسه از قرعه، جهت تعیین سرپرست برای مریم از امور غیبی و وحی شده به پیامبر؛
- جواز استفاده از قرعه برای تعیین امر مجهول و رفع اختلاف[۲].
منابع
پانویس
- ↑ «این از خبرهای نهانی است که به تو وحی می‌کنیم و تو هنگامی که آنان تیرچه‌های (قرعه) خود را (در آب) می‌افکندند تا (بدانند) کدام، مریم را سرپرستی کند و هنگامی که با هم (در این کار) ستیزه می‌ورزیدند نزد آنان نبودی» سوره آل عمران، آیه ۴۴.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲، ص ۴۳۷.