نبأ عظیم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{نبوت}} +{{نبوت}}))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[نبأ عظیم]]''' است. "'''[[نبأ عظیم]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = نبأ عظیم
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[نبأ عظیم در قرآن]] - [[نبأ عظیم در حدیث]] - [[نبأ عظیم در کلام اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل  = نبأ عظیم
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[نبأ عظیم (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط = [[نبأ عظیم در قرآن]]
==مقدمه==
| پرسش مرتبط  =  
}}
 
== مقدمه ==
# [[کافران]] [[صدر اسلام]] از [[پیامبر]] در باره [[نبأ عظیم]] ([[قیامت]]) به عنوان خبری مهم [[پرسش]] دارند. این سؤال در [[قرآن]] بازتاب یافته است؛
# [[کافران]] [[صدر اسلام]] از [[پیامبر]] در باره [[نبأ عظیم]] ([[قیامت]]) به عنوان خبری مهم [[پرسش]] دارند. این سؤال در [[قرآن]] بازتاب یافته است؛
#از سوی دیگر [[پیامبر]] [[مأمور]] به [[ابلاغ]] آن بود و در تعبیر [[قرآنی]] از آن [[نبأ عظیم]] به صورت سؤال و جواب یاد شده است، هرچند این [[نبأ عظیم]] تفسیرهای گوناگونی شده، (مانند: [[توحید]] یا [[قرآن]] یا [[رسالت]] انذارگری [[پیامبر]] خبری [[عظیم]] و پرفایده)، اما [[سیاق آیات]] بیانگر مسئله [[قیامت]] است؛
# از سوی دیگر [[پیامبر]] [[مأمور]] به [[ابلاغ]] آن بود و در تعبیر [[قرآنی]] از آن [[نبأ عظیم]] به صورت سؤال و جواب یاد شده است، هرچند این [[نبأ عظیم]] تفسیرهای گوناگونی شده، (مانند: [[توحید]] یا [[قرآن]] یا [[رسالت]] انذارگری [[پیامبر]] خبری [[عظیم]] و پرفایده)، اما [[سیاق آیات]] بیانگر مسئله [[قیامت]] است؛
# [[سرزنش]] [[مشرکان]] به سبب [[اعراض]] از [[نبأ عظیم]] است.
# [[سرزنش]] [[مشرکان]] به سبب [[اعراض]] از [[نبأ عظیم]] است.
#{{متن قرآن|عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ}}<ref>«از همدیگر از چه می‌پرسند؟ * از آن خبر سترگ» سوره نبأ، آیه ۱.</ref>.
#{{متن قرآن|عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ}}<ref>«از همدیگر از چه می‌پرسند؟ * از آن خبر سترگ» سوره نبأ، آیه ۱.</ref>.
#{{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ * قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ * أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ * مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَى إِذْ يَخْتَصِمُونَ * إِنْ يُوحَى إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ}}<ref>«بگو: جز این نیست که من بیم‌دهنده‌ای هستم و خدایی جز خداوند یگانه دادفرما نیست * بگو: این خبری سترگ است * که شما از آن رویگردانید * مرا دانشی به گروه (فرشتگان) فراتر نیست، هنگامی که هم‌ستیزی می‌کردند *- به من جز این وحی نمی‌شود که من تنها بیم‌دهنده‌ای آشکارم-» سوره ص، آیه ۶۵ و ۶۷-۷۰.</ref>.
#{{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ * قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ * أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ * مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَى إِذْ يَخْتَصِمُونَ * إِنْ يُوحَى إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ}}<ref>«بگو: جز این نیست که من بیم‌دهنده‌ای هستم و خدایی جز خداوند یگانه دادفرما نیست * بگو: این خبری سترگ است * که شما از آن رویگردانید * مرا دانشی به گروه (فرشتگان) فراتر نیست، هنگامی که هم‌ستیزی می‌کردند *- به من جز این وحی نمی‌شود که من تنها بیم‌دهنده‌ای آشکارم-» سوره ص، آیه ۶۵ و ۶۷-۷۰.</ref>.
==نکات==
{{متن قرآن|قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ * أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ}} [[مرجع]] [[ضمیر]] “هو” همان داستان [[وحدانیت]] خداست که جمله {{متن قرآن|وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ...}} بیانش می‌کرد. بعضی از [[مفسرین]]<ref>تفسیر قرطبی، ج۱۹، ص۶۳.</ref> گفته‌اند: [[مرجع]] آن [[قرآن کریم]] است، می‌فرماید: [[قرآن]] نبا [[عظیم]] است، که [[مردم]] از آن [[اعراض]] می‌کنند. و این وجه با [[سیاق آیات]] سابق هم سازگارتر است، چون [[سیاق]] همه آنها با [[قرآن]] [[ارتباط]] داشت. و نیز با [[آیه]] بعدی هم که می‌فرماید: {{متن قرآن|مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَى إِذْ يَخْتَصِمُونَ}} سازگارتر است. و معنای [[آیه]] مورد بحث و [[آیه]] بعدی، این می‌شود که: من از پیش خود هیچ [[علمی]] به ملأ اعلی و تخاصم آنان نداشتم، تا آن‌که [[قرآن]] این نبا [[عظیم]] مرا خبردار کرد. بعضی دیگر گفته‌اند: [[مرجع]] “هو” [[قیامت]] است. ولی این وجه از همه بعیدتر است<ref>ترجمه المیزان، ج۱۷، ص۳۴۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۶۸.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== نکات ==
{{متن قرآن|قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ * أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ}} [[مرجع]] [[ضمیر]] “هو” همان داستان [[وحدانیت]] خداست که جمله {{متن قرآن|وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ...}} بیانش می‌کرد. بعضی از [[مفسرین]]<ref>تفسیر قرطبی، ج۱۹، ص۶۳.</ref> گفته‌اند: [[مرجع]] آن [[قرآن کریم]] است، می‌فرماید: [[قرآن]] نبا [[عظیم]] است، که [[مردم]] از آن [[اعراض]] می‌کنند. و این وجه با [[سیاق آیات]] سابق هم سازگارتر است، چون [[سیاق]] همه آنها با [[قرآن]] [[ارتباط]] داشت. و نیز با [[آیه]] بعدی هم که می‌فرماید: {{متن قرآن|مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَى إِذْ يَخْتَصِمُونَ}} سازگارتر است. و معنای [[آیه]] مورد بحث و [[آیه]] بعدی، این می‌شود که: من از پیش خود هیچ [[علمی]] به ملأ اعلی و تخاصم آنان نداشتم، تا آن‌که [[قرآن]] این نبا [[عظیم]] مرا خبردار کرد. بعضی دیگر گفته‌اند: [[مرجع]] “هو” [[قیامت]] است. ولی این وجه از همه بعیدتر است<ref>ترجمه المیزان، ج۱۷، ص۳۴۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲]]، ص ۸۶۸.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:نبأ عظیم در قرآن]]
[[رده:اصطلاحات قرآنی]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۵

مقدمه

  1. کافران صدر اسلام از پیامبر در باره نبأ عظیم (قیامت) به عنوان خبری مهم پرسش دارند. این سؤال در قرآن بازتاب یافته است؛
  2. از سوی دیگر پیامبر مأمور به ابلاغ آن بود و در تعبیر قرآنی از آن نبأ عظیم به صورت سؤال و جواب یاد شده است، هرچند این نبأ عظیم تفسیرهای گوناگونی شده، (مانند: توحید یا قرآن یا رسالت انذارگری پیامبر خبری عظیم و پرفایده)، اما سیاق آیات بیانگر مسئله قیامت است؛
  3. سرزنش مشرکان به سبب اعراض از نبأ عظیم است.
  4. ﴿عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ[۱].
  5. ﴿قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ * قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ * أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ * مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَى إِذْ يَخْتَصِمُونَ * إِنْ يُوحَى إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ[۲].

نکات

﴿قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ * أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ مرجع ضمیر “هو” همان داستان وحدانیت خداست که جمله ﴿وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ... بیانش می‌کرد. بعضی از مفسرین[۳] گفته‌اند: مرجع آن قرآن کریم است، می‌فرماید: قرآن نبا عظیم است، که مردم از آن اعراض می‌کنند. و این وجه با سیاق آیات سابق هم سازگارتر است، چون سیاق همه آنها با قرآن ارتباط داشت. و نیز با آیه بعدی هم که می‌فرماید: ﴿مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَى إِذْ يَخْتَصِمُونَ سازگارتر است. و معنای آیه مورد بحث و آیه بعدی، این می‌شود که: من از پیش خود هیچ علمی به ملأ اعلی و تخاصم آنان نداشتم، تا آن‌که قرآن این نبا عظیم مرا خبردار کرد. بعضی دیگر گفته‌اند: مرجع “هو” قیامت است. ولی این وجه از همه بعیدتر است[۴][۵].

منابع

پانویس

  1. «از همدیگر از چه می‌پرسند؟ * از آن خبر سترگ» سوره نبأ، آیه ۱.
  2. «بگو: جز این نیست که من بیم‌دهنده‌ای هستم و خدایی جز خداوند یگانه دادفرما نیست * بگو: این خبری سترگ است * که شما از آن رویگردانید * مرا دانشی به گروه (فرشتگان) فراتر نیست، هنگامی که هم‌ستیزی می‌کردند *- به من جز این وحی نمی‌شود که من تنها بیم‌دهنده‌ای آشکارم-» سوره ص، آیه ۶۵ و ۶۷-۷۰.
  3. تفسیر قرطبی، ج۱۹، ص۶۳.
  4. ترجمه المیزان، ج۱۷، ص۳۴۰.
  5. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲، ص ۸۶۸.