ظلم در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ظلم در لغت]] - [[ظلم در قرآن]] - [[ظلم در حدیث]] - [[ظلم در نهج البلاغه]] - [[ظلم در اخلاق اسلامی]] - [[ظلم در فقه اسلامی]] - [[ظلم در معارف مهدویت]] - [[ظلم در فقه سیاسی]] - [[ظلم در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی ظلم در معارف و سیره سجادی]] - [[نفی ظلم در معارف و سیره نبوی]] - [[ظلم در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[ظلم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*در [[نکوهش]] [[ظلم]] همین بس که طبق [[روایات]]، از [[جنود]] [[جهل]]، در مقابل [[ایمان]]، بدترین توشه [[راه]] [[قیامت]]، مایه [[پشیمانی]] و مقابله با [[حضرت]] [[پروردگار]] و بزرگ‌ترین [[جرم]] است. [[امام کاظم]]{{ع}} [[ظلم]] را در ردیف [[جنود]] [[جهل]] آورده است<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ص۴۰۲؛ شریف رضی، خصائص الائمه، ص۱۱۷.</ref>. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>؛ [[مؤمن]] [[ستم]] نمی‌کند. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: کسی که به [[مردم]] [[ستم]] می‌کند [[شیعه]] ما نیست. {{متن حدیث|لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۳.</ref>؛ کسی که به [[مردم]] [[ستم]] می‌کند [[شیعه]] ما نیست. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ}}<ref>محمد بن الفتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص۴۶۶.</ref>؛ [[ستم]] کردن به [[بندگان خدا]] برای [[راه]] [[قیامت]] بد توشه‌ای است. [[امیرالمؤمنین]] می‌فرماید: {{متن حدیث|ابْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>؛ از [[ستم]] دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین [[گناهان]] است. و می‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۴۹.</ref>؛ در بین [[بدی‌ها]] [[عقاب]] [[ظلم]] از همه زودتر دامن‌گیر می‌شود. [[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الظُّلْمُ نَدَامَةٌ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۹۹؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۲، ص۳۳۲.</ref>؛ [[ستم]] مایه [[پشیمانی]] است. | * در [[نکوهش]] [[ظلم]] همین بس که طبق [[روایات]]، از [[جنود]] [[جهل]]، در مقابل [[ایمان]]، بدترین توشه [[راه]] [[قیامت]]، مایه [[پشیمانی]] و مقابله با [[حضرت]] [[پروردگار]] و بزرگ‌ترین [[جرم]] است. [[امام کاظم]] {{ع}} [[ظلم]] را در ردیف [[جنود]] [[جهل]] آورده است<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ص۴۰۲؛ شریف رضی، خصائص الائمه، ص۱۱۷.</ref>. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>؛ [[مؤمن]] [[ستم]] نمی‌کند. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: کسی که به [[مردم]] [[ستم]] می‌کند [[شیعه]] ما نیست. {{متن حدیث|لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۳.</ref>؛ کسی که به [[مردم]] [[ستم]] می‌کند [[شیعه]] ما نیست. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ}}<ref>محمد بن الفتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص۴۶۶.</ref>؛ [[ستم]] کردن به [[بندگان خدا]] برای [[راه]] [[قیامت]] بد توشه‌ای است. [[امیرالمؤمنین]] می‌فرماید: {{متن حدیث|ابْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>؛ از [[ستم]] دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین [[گناهان]] است. و می‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۴۹.</ref>؛ در بین [[بدی‌ها]] [[عقاب]] [[ظلم]] از همه زودتر دامن‌گیر می‌شود. [[رسول خدا]] {{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الظُّلْمُ نَدَامَةٌ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۹۹؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۲، ص۳۳۲.</ref>؛ [[ستم]] مایه [[پشیمانی]] است. | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: پدرم میفرمود از [[ظلم]] بپرهیزید که دعای [[مظلوم]] به [[آسمان]] [[راه]] دارد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۰۹.</ref>. و می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۳۳؛ صدوق، ثواب الاعمال، ص۲۷۳.</ref>؛ کسی که [[مال]] برادرش را به [[ستم]] بخورد و به او پس ندهد قطعه‌ای از [[آتش]] [[قیامت]] خورده است. | * [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: پدرم میفرمود از [[ظلم]] بپرهیزید که دعای [[مظلوم]] به [[آسمان]] [[راه]] دارد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۰۹.</ref>. و می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۳۳؛ صدوق، ثواب الاعمال، ص۲۷۳.</ref>؛ کسی که [[مال]] برادرش را به [[ستم]] بخورد و به او پس ندهد قطعه‌ای از [[آتش]] [[قیامت]] خورده است. | ||
*[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: به [[خدا]] قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر [[زمین]] کشیده شوم بیشتر دوست دارم تا در حالی [[خدا]] و [[رسول]] را [[ملاقات]] کنم که به یکی از [[بندگان]] [[ستم]] کرده یا چیزی از [[مال]] [[دنیا]] را [[غصب]] کرده باشم...<ref>شریف رضی، نهج البلاغه، با تصحیح محمد عبده، ۲، ۲۱۶. </ref> به [[خدا]] قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر [[آسمان]] دارند به من بدهند که پوست جویی را به [[ستم]] از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳؛ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>. و در سخنی دیگر می‌فرماید: {{متن حدیث|ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ}}؛ کسی که در [[دنیا]] [[ستم]] می‌کند [[ستم]] او نشانه بدبختی‌اش در [[آخرت]] است. | * [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌فرماید: به [[خدا]] قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر [[زمین]] کشیده شوم بیشتر دوست دارم تا در حالی [[خدا]] و [[رسول]] را [[ملاقات]] کنم که به یکی از [[بندگان]] [[ستم]] کرده یا چیزی از [[مال]] [[دنیا]] را [[غصب]] کرده باشم...<ref>شریف رضی، نهج البلاغه، با تصحیح محمد عبده، ۲، ۲۱۶. </ref> به [[خدا]] قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر [[آسمان]] دارند به من بدهند که پوست جویی را به [[ستم]] از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳؛ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>. و در سخنی دیگر می‌فرماید: {{متن حدیث|ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ}}؛ کسی که در [[دنیا]] [[ستم]] می‌کند [[ستم]] او نشانه بدبختی‌اش در [[آخرت]] است. | ||
*وجود [[ظلم]] از نظر [[دین مقدس اسلام]] چنان [[ناپسند]] و ناخوشایند است که به فرموده [[رسول خدا]]{{صل}}، [[خداوند متعال]] پس از هلاک کردن [[ظالمان]] خود را ستوده، می‌فرماید: {{متن قرآن|فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«پس واپسین بازمانده گروه ستمگران از میان برداشته شد و سپاس خداوند پروردگار جهانیان را» سوره انعام، آیه ۴۵.</ref><ref>ابوالفتح کراجکی، کنز الفواند، ص۵۷؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ص۲۵۳؛ این حدیث را از امام صادق{{ع}} نقل کرده‌اند.</ref><ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج14، ص97، 98.</ref> | * وجود [[ظلم]] از نظر [[دین مقدس اسلام]] چنان [[ناپسند]] و ناخوشایند است که به فرموده [[رسول خدا]] {{صل}}، [[خداوند متعال]] پس از هلاک کردن [[ظالمان]] خود را ستوده، می‌فرماید: {{متن قرآن|فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«پس واپسین بازمانده گروه ستمگران از میان برداشته شد و سپاس خداوند پروردگار جهانیان را» سوره انعام، آیه ۴۵.</ref><ref>ابوالفتح کراجکی، کنز الفواند، ص۵۷؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ص۲۵۳؛ این حدیث را از امام صادق {{ع}} نقل کرده‌اند.</ref><ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج14، ص97، 98.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[مظالم]] | * [[مظالم]] | ||
* [[مظالم عباد]] | * [[مظالم عباد]] | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۴: | ||
* [[قیام مسلحانه]] | * [[قیام مسلحانه]] | ||
* [[عدالت]] ([[عدل]]) | * [[عدالت]] ([[عدل]]) | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1100254.jpg|22px]] [[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|'''اخلاق الاهی ج14''']] | * [[پرونده:1100254.jpg|22px]] [[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|'''اخلاق الاهی ج14''']] | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:ظلم]] | |||
[[رده:ظلم | |||
[[رده:مدخل اخلاقی نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل اخلاقی نهج البلاغه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۴
ظلم در حدیث از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ظلم در لغت - ظلم در قرآن - ظلم در حدیث - ظلم در نهج البلاغه - ظلم در اخلاق اسلامی - ظلم در فقه اسلامی - ظلم در معارف مهدویت - ظلم در فقه سیاسی - ظلم در معارف دعا و زیارات - نفی ظلم در معارف و سیره سجادی - نفی ظلم در معارف و سیره نبوی - ظلم در جامعه‌شناسی اسلامی - ظلم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- در نکوهش ظلم همین بس که طبق روایات، از جنود جهل، در مقابل ایمان، بدترین توشه راه قیامت، مایه پشیمانی و مقابله با حضرت پروردگار و بزرگ‌ترین جرم است. امام کاظم (ع) ظلم را در ردیف جنود جهل آورده است[۱]. امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: «الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ»[۲]؛ مؤمن ستم نمی‌کند. امام صادق (ع) می‌فرماید: کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. «لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس»[۳]؛ کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: «بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ»[۴]؛ ستم کردن به بندگان خدا برای راه قیامت بد توشه‌ای است. امیرالمؤمنین می‌فرماید: «ابْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ»[۵]؛ از ستم دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین گناهان است. و می‌فرماید: «إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ»[۶]؛ در بین بدی‌ها عقاب ظلم از همه زودتر دامن‌گیر می‌شود. رسول خدا (ص) می‌فرماید: «الظُّلْمُ نَدَامَةٌ»[۷]؛ ستم مایه پشیمانی است.
- امام صادق (ع) می‌فرماید: پدرم میفرمود از ظلم بپرهیزید که دعای مظلوم به آسمان راه دارد[۸]. و می‌فرماید: «مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»[۹]؛ کسی که مال برادرش را به ستم بخورد و به او پس ندهد قطعه‌ای از آتش قیامت خورده است.
- امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: به خدا قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر زمین کشیده شوم بیشتر دوست دارم تا در حالی خدا و رسول را ملاقات کنم که به یکی از بندگان ستم کرده یا چیزی از مال دنیا را غصب کرده باشم...[۱۰] به خدا قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر آسمان دارند به من بدهند که پوست جویی را به ستم از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد[۱۱]. و در سخنی دیگر می‌فرماید: «ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ»؛ کسی که در دنیا ستم می‌کند ستم او نشانه بدبختی‌اش در آخرت است.
- وجود ظلم از نظر دین مقدس اسلام چنان ناپسند و ناخوشایند است که به فرموده رسول خدا (ص)، خداوند متعال پس از هلاک کردن ظالمان خود را ستوده، می‌فرماید:
فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
[۱۲][۱۳][۱۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ص۴۰۲؛ شریف رضی، خصائص الائمه، ص۱۱۷.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۳.
- ↑ محمد بن الفتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص۴۶۶.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۴۹.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۹۹؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۲، ص۳۳۲.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۰۹.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۳۳؛ صدوق، ثواب الاعمال، ص۲۷۳.
- ↑ شریف رضی، نهج البلاغه، با تصحیح محمد عبده، ۲، ۲۱۶.
- ↑ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳؛ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ «پس واپسین بازمانده گروه ستمگران از میان برداشته شد و سپاس خداوند پروردگار جهانیان را» سوره انعام، آیه ۴۵.
- ↑ ابوالفتح کراجکی، کنز الفواند، ص۵۷؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ص۲۵۳؛ این حدیث را از امام صادق (ع) نقل کرده‌اند.
- ↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج14، ص97، 98.