برهان حقیت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[برهان حقیقت در قرآن]] - [[برهان حقیقت در حدیث]] - [[برهان حقیقت در معارف و سیره نبوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
بنابر تصریح مکرر [[قرآن کریم]] [[خدای متعال]] مبدأ هر حقی است، چنان‌که می‌فرماید: {{متن قرآن|الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ}}<ref>«حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.</ref>. [[ولایت]] نیز حقی برای ولی است؛ زیرا به او [[حق]] می‌دهد اراده‌اش را بر اراده‌های دیگر [[برتری]] دهد و در امور آنان دخالت و [[تصرف]] کند. از آنجا که در [[آیه کریمه]]، که بارها در قرآن کریم تکرار شده است، هر حقی مبدأ [[الهی]] دارد ولایت نیز باید مبدأ الهی داشته باشد که تعبیر دیگر آن این است که [[حق ولایت]] وابسته به [[اذن]] [[حق تعالی]] است.<ref>[[ابوالحسن حسنی|حسنی، ابوالحسن]]، [[ولایت سیاسی پیامبر اعظم (مقاله)|مقاله «ولایت سیاسی پیامبر اعظم»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره سیاسی پیامبر اعظم]] ص ۳۱۵.</ref> | بنابر تصریح مکرر [[قرآن کریم]] [[خدای متعال]] مبدأ هر حقی است، چنان‌که می‌فرماید: {{متن قرآن|الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ}}<ref>«حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.</ref>. [[ولایت]] نیز حقی برای ولی است؛ زیرا به او [[حق]] می‌دهد اراده‌اش را بر اراده‌های دیگر [[برتری]] دهد و در امور آنان دخالت و [[تصرف]] کند. از آنجا که در [[آیه کریمه]]، که بارها در قرآن کریم تکرار شده است، هر حقی مبدأ [[الهی]] دارد ولایت نیز باید مبدأ الهی داشته باشد که تعبیر دیگر آن این است که [[حق ولایت]] وابسته به [[اذن]] [[حق تعالی]] است.<ref>[[ابوالحسن حسنی|حسنی، ابوالحسن]]، [[ولایت سیاسی پیامبر اعظم (مقاله)|مقاله «ولایت سیاسی پیامبر اعظم»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره سیاسی پیامبر اعظم]] ص ۳۱۵.</ref> | ||
== پرسش مستقیم == | |||
==پرسش مستقیم== | |||
[[برهان حقیت چگونه مشروعیت ولایت به نصب الهی را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]] | [[برهان حقیت چگونه مشروعیت ولایت به نصب الهی را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]] | ||
{{پایان | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۳: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:برهان حقیقت]] | [[رده:برهان حقیقت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۸
برهان حقیت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: برهان حقیقت در قرآن - برهان حقیقت در حدیث - برهان حقیقت در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
بنابر تصریح مکرر قرآن کریم خدای متعال مبدأ هر حقی است، چنان‌که می‌فرماید: ﴿الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ﴾[۱]. ولایت نیز حقی برای ولی است؛ زیرا به او حق می‌دهد اراده‌اش را بر اراده‌های دیگر برتری دهد و در امور آنان دخالت و تصرف کند. از آنجا که در آیه کریمه، که بارها در قرآن کریم تکرار شده است، هر حقی مبدأ الهی دارد ولایت نیز باید مبدأ الهی داشته باشد که تعبیر دیگر آن این است که حق ولایت وابسته به اذن حق تعالی است.[۲]
پرسش مستقیم
برهان حقیت چگونه مشروعیت ولایت به نصب الهی را اثبات می‌کند؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ «حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.
- ↑ حسنی، ابوالحسن، مقاله «ولایت سیاسی پیامبر اعظم»، سیره سیاسی پیامبر اعظم ص ۳۱۵.